Alle inzendingen over rekt zich

de lucht rekt zich uit, voor de alsmaar stijgende zielenzee…

de lucht rekt zich uit, voor de alsmaar stijgende zielenzee…

zij rekt de tijd zij rekt de tijd zo eindeloos dat zomertijd en wintertijd compleet zijn uitgerekt de tijd die zij dan overhoud laat Magere Hein volkomen koud!…

zij is een houten pop die aan wat touwtjes hangt die buigt en rekt en strekt levenloos zo uit zichzelf uit het juiste hout gesneden voor het schaakspel van de macht zij is een houten pop die aan wat touwtjes hangt waaraan zij danst zij buigt en rekt en strekt zij draait - zij wordt bewogen ZIJ WORDT BEWOGEN…

's Avonds rekt het licht zich langzaam uit, even nog – raakt het alles aan.…

springvloed na schokgolf de aarde rekte haar spieren nieuw landschap ontstaat…

takken reiken naar wortels houden vast stam rekt zich spanning op de bast…

zwarte wolk lekt inkt snelle trein rekt druppels uit ramen gearceerd…

die jonge vrouw rekt haar fuik zeggen de netten sluik ------------------------ uit: Mammoeth Mijn Muze gedichten van een leraar (1968)…

Jij hebt het koud maar ik, ik tril De koning slaapt en zal nooit ontwaken Je ligt opt bed nog veel te vroeg Je rekt je uit en bedenkt.... Waar gaan al die mensen heen?…

De trein, rekt het landschap uit Bomen strijken langs het glas Een flits, legt de tijd voor even stil Vormt de wereld, hoe ze was…

nog gelooft hij niet dat hij een vlinder wordt de spanrups strekt zich en rekt zich in zijn pijn hij wantrouwt eigen schoonheid een luchtige vleugelslag angst is er voor het verpoppen dat hem bevrijdt uit zijn cocon…

de zon slaapt een gat in de morgen zachtjes rekt de wind zich uit trage golven omarmen liefdevol de kust waar schelpen zich ter ruste leggen…

Ik kwam voor jou, niet voor het hout dat je me laat betasten, gladgeschuurd met hier en daar een scheur goudgevoegd -- de eenvoud-schoonheid van het lied van de tijd op de luit van het leven, jouw leven Je laat me de kiekjes zien en rekt de avond, je rekt je uit tot het welterusten in de gang In het logeerbed streel ik het hout van jouw…

Waar zij de nacht ontdekt zich onder toeziend oog verlegd speels schaduwen langer rekt en zetelt in haar recht zo donker licht vergeelt en jaloerse blikken steelt…

laat in de middag rust de kat in de vensterbank rekt zich een tijger en spint in behaaglijkheid laat in die middag rust het licht op haar gezicht de wangen wit als seringen kus ik in ondraaglijkheid…

in de vroege avond zie ik hoe het lage zonlicht door de hoge ramen binnenvalt in dit lome ogenblik rekt de tijd zich uit afwezig tussen alle anderen een vlieg helpt me uit de droom…

De danser wervelt om zijn as Maar blijft loodrecht Kromt de rug Geen pees scheurt Geen pijnscheut verzuurt de lippen Reikend naar een roes Scherend over parket of tegelvloer Rekt hij het kraakbeen tot moes…

Jij stille fluister die mijn zinnen wekt, jij warme luister die mijn treden rekt, bent de roep van boven die mijn wereld kleurt, leert mij gestaag geloven dat dit echt gebeurt……

't was spannend o zo op die morgen 'k was nog niet wakker, je rekte me uit hartslag klopte, maar niet daar ik kronkelde, laat mij wachten niet zo vroeg, het doet echt deugd 't was "echt spannend" o zo op die morgen…

na een gesprek met een eigenzinnige penis een boompje met een gading met een toompje en een lading onafhankelijk voor een deel noem het groot of eerder klein en dan toch fijngevoelig begrijp je er de ballen van rekt hij het even uit in het bijzijn van Wilhelmina Vooruit…

menig narcis rekt zich uit langs de kant van de weg niet dat dit mensen hun glimlach doen ontluiken het leven kleurt gelaten daar de beloofde zon uitblijft gaan grote gebouwen op in ontstane grijsheid er rest niets dan leegte…

met nog wat kreukels op haar wangen van het kussen dat zo heerlijk opgerold onder haar hoofd lag wordt ze wakker juist op het moment dat de nacht zich vol overgave geeft aan de nieuwe lentemorgen de vrouw ze knippert nog slaapdronken rekt zich uit haar haren nog wat verward de poes aan het voeteneind rekt mee een grote gaap en roets…

zuinig zijn met Zomer lang doen over Augustus de rustigste ademhaling rekt de tijd en intensiveert de waarneming lang doen, als de meisjes Langedoen, met de laatste zomermaand in Rockanje worteltjes trekken uit het zand van de moestuin in de duinen voor de konijnen komen.…

wolken vol leugens passeren langszij dreigend hemelwater kleurt donkergrijs speelse spreeuwen walen om de hete brij die voorlopig onaangetast blijft ze blijven de waarheid voor die zich schuilhoudt langzaam rekt de ochtendzon zich uit…

onder een luifel van bamboebladeren rekt de tijd zich uit als elastiek vanuit het schemerduister vindt zij het bleke licht daarbuiten ze gist naar diffuse geuren in de koele ochtendlucht een mens verzamelt verhalen de arend tekent cirkels in de lucht…

ik kus je woorden wakker jij rekt je zinnen uit en ademt witte wolkjes ik lees jouw zachte huid laaf mij met de letters en spel jouw lichaamstaal jij luistert naar mijn liefde … ik schrijf een vers verhaal…

Vogels bezingen het vroege morgenuur witte wolken bevolken het blauw azuur bloemen bezoeken de aarde open gekust door het zonnelicht en onzichtbare wind het ontluikende lover laat dansen en zo rekt de lente zich langzaam uit...…

Vermoeid licht rekt zich in luie schaduw, herpakt glazuren dagen.…

' mee Ondanks de nieuwe lichting 'Idols-2' Rekt hij zo z'n carrière nog 'n poosje Toch handig als je zo veelzijdig lijkt En nieuw hitlijstbestormend volk ontwijkt…