Alle inzendingen over saaiheid

Een leven dwars door al de sombere saaiheid heen. Een leven het sterven voorbij.…

en daarna regelrecht de trap op naar boven en dan weer naar beneden vallen en weer opstaan en dat alles alleen maar om slepende saaiheid te willen doorbreken later pas de bewustwording als ik het gezang achter mij laat en doodloop en anderen in de zijgangen zeggen mijn gezang te missen door saaiheid.…

een regenboog de heuvels plooit kom maar heldere zon en brandt het laatste tere blad in de verstuiving tot woestijnen nog zijn het slechts details maar de eerste tekenen zijn er al saaiheid brengt het leven in verval…

Mij zal de saaiheid deze week beklemmen En dan moet ik ook nog alwéér gaan stemmen.…

dus zeg beter maar niets is echter waar dat we dan zouden sterven van saaiheid en doodgaan willen we juist niet dan vooral graag kletsen of altijd en eeuwig zwijgen liever echter niet…

In naam van de saaiheid. Als gebod van armoede. Open die brainbox! In naam van het avontuur, en het rijke leven.…

Voor Anton Licht dat in ontelbare Kleuren uiteen barst, Dwars door het donker heen, De nacht verjaagt tot Achter de horizon En met de saaiheid van Alle dag korte Metten maakt, Vreugde die voor Het oprapen ligt Het nieuwe leven wacht…

Wolkenformaties stomen op over De Fantastische Oceaan de wind Zit erachter Hij is tegen saaiheid Wolken kennen geen afgunst En zijn niet verwaand.…

Rood, geel, groen, paars of blauw: ik houd van dit telkens unieke, vochtige speeksel, die de bal weet op te wekken; het verlangen en genot doen de saaiheid en leegheid wegtrekken. Het zoete sap maakt me willend, heel stillend.…

zij weet geluid prachtig te moduleren eentonigheid weg te nemen waar saaiheid verstart juist akkoorden ondersteunen tonen die melodisch wegdromen in het volgen van de compositie herken je haar genie zij speelt zonder grenzen de hemel die wij wensen wil melker 06/02/2019 www.wilmelkerrafels.deds.nl…

Waarom is toch de vraag Is vrijheid niet overal de norm Maar volgt men een despoot Die over waanzin droomt Grote woorden en idealen Spreken tot je hart Democratie vaak de eenzaamheid Dat mensen zo verwart Rode banieren En grote revoluties Tegenover de saaiheid Van een grijze democratie Het is makkelijker te volgen Dan zelf te bestaan…

Wat te doen Verveling slaat toe Muren op me af geel, zwart en groen Stilte alom Niemand om mij heen Helemaal alleen saaiheid slaat stom Red mij van eentonigheid Breek door, breek vrij Verlos mij van mijn eenzaamheid Word wakker uit dit lusteloze bestaan Sta op, beweeg, ga Leef Hee, kom aan…

ik kleur je even uit de saaiheid vandaag je lach in de klas was vol dromen hun stemmen ze gaan je niet aan je plukt hun gedachten praat als ze komen ik streel je met woorden laat kleuren je donkere ogen opfleuren met leven dat nooit zal bestaan we hebben samen een wereld gemaakt zonder angst we wonen voor nu heel even in dromen…

Zonder heuveltop of dal, ik zie de effen saaiheid. Net als Ameland, zo denk ik plots, -een tocht rond en om, heel lang geleden-, en toch weer niet. Inwaarts het vlakke land, effenheid tot aan de duinenrand. Maar uitwaarts steeds de zee, de grenzeloze zee, de lokroep van de zee. Ik ben mijn eigen eiland. Zonder zee.…

ik weet het niet begrijpen ideeën die niet rijpen in de geesten van de mens omdat warmte hen niet kan bereiken is het de eigen kou die lente tegenhoudt die wintert in niet kunnen zich het zomeren nooit gunnen die eeuwig herfst blijft in storm en nattigheid vergrijst in saaiheid van de dag die nooit verrassen mag ik weet het niet…

vaak is symmetrie de echte schoonheid niet pakt snel de blik maar stilt in saaiheid bij nader zicht het zijn details kleine oneffenheden die de natuur per ongeluk vergeten is om netjes af te kleden zij naderen het volmaakte laten in kwetsbaar zijn de nog ontbrekende schakels duidelijk zien het intrigeert omdat de hemel wenkt…

lijkt ’t begin van een saaie dag ’t is zo’n voorgevoel van wat je zeker niet beleven mag Zo’n saaie voorbode een grijs gedoe, ongezellig allemaal Maar straks als de zon weer schijnt is ’t een heel ander verhaal Zo komt er altijd weer een kentering, is er altijd een keerzijde Is er altijd hoop die toch weer gloort aan de horizon De grijs en saaiheid…

niet je hand heeft die kracht maar in je vingers zit de macht om de media goedlachs te bespelen juist waar saaiheid en verveling dreigt klikken zij op skype voor de leukste contacten geen anderhalve meter of meer niet te zake doend gezever maar een heerlijke lach als warm welkom bad de vrolijke waterval van wetenswaardigheden…

Avonden van grijze saaiheid onder het schijnsel van een schemerlamp. Gesprekken gaan vaak over hetzelfde; blinken niet uit in hun originaliteit. Plichtmatig wil men wel weten hoe het met de ander gaat. Maar belangrijker is de vraag, wat zullen we vanavond eten; en hoe de voetbalclub er voorstaat.…

overvalt de traagheid van ravijnen winden dichten kloven met het stof uit boven gevleugeld zijn verhalen die als holen grijnzen in de torenhoge bergwand hun holten zijn bemand ze verwoorden God en leren over dwazen die azen op macht vertellen over vrouwen die met kinderen zijn omgebracht ze verweven tijd en familie breken saaiheid…

overvalt de traagheid van ravijnen, winden dichten kloven met het stof uit boven gevleugeld zijn verhalen die als holen grijnzen in de torenhoge bergwand hun holten zijn bemand ze verwoorden God en leren over dwazen die azen op macht, vertellen over vrouwen die met kinderen zijn omgebracht ze verweven tijd en familie breken de saaiheid…

vingers lang vol speels talent dat de kleine kneepjes al snel herkent het lijkt je allemaal vlot af te gaan maar jij als perfectionist is het je eer te na om zomaar wat te broddelen gelikt is je werk wat jij met pen en zinnen doet raakt emoties van de ziel verschuift werkelijkheid naar volmaakte expressie waarbij normaal saaiheid…

nemen schilder stillevens met vaart omdat tijd vrijt met vorm en kleuren in een eerder gebeuren het resultaat staat als een huis maar de realiteit is vergaan omdat niets stil heeft gestaan zelfs als ik je kus vol liefde en lust dan blust het koele heden nog branden uit verleden we protocollen spelen met regel en maat toch is saaiheid…

Het weinig houdt mij nu gezelschap, van vele beelden, trouwe honden van gisteren, missen de macht mij te verleiden, dat lot heeft geen vat op mij, trouw in saaiheid vervat, laten me te pletter slaan, word ik door schimmen verslonden, de kracht willekeurig ingeschat, wordt de kern van camouflage ontdaan alsof er niets is gebeurd…

Het onderlinge verschil moet er wezen Stel dat een ieder hetzelfde was Met gelijke gedachten en woorden Ongeacht afkomst kleur of ras Een ander aanzien zal de wereld hebben De saaiheid groot allemaal op een lijn Gelijkheid zou onze stemmen doven Er zou niemand meer bijzonder zijn Discussies zouden niet meer bestaan Geen buitensporigheden…

Die vaart, die snelheid waren je van het en leken ons van saaiheid te bevrijden. Het onbezorgde leven dat we leidden hield met het glijden nog gelijke tred. Maar dan – het is een ongeschreven wet – kan ons geroetsj ons plots niet meer verblijden. We krijgen met onszelf wat medelijden en willen dat de klok wordt teruggezet.…

Toch weer iets geleerd Hoe loopt het als je protesteert Onderwijs kost knaken Als een scholier niet aan kan haken Vernieuw dan flink wat zaken Zodat het gezond kan blaken Politici blijven kwaken In een pak van laken School is geen uren schaken Van saaiheid moet men braken De jeugd wil er voor waken Met enthousiaste kaken Schreeuwt…

hoe je in enkele minuten alles verliezen kan er slechts pijn blijft en verlangen naar de relatieve saaiheid van het alledaagse arm en rijk voor éénmaal gelijk verweesd wanhopig verslagen wie kan dit dragen zoekend tussen puin en lijken naar voorbije tijden de dood dreigt van alle kanten geen tijd voor rouw je moeder, je kind, je geliefde…

heeft puisten en poliepen van keien en bomen geëffend neuzen rechtgezet en oren gewassen met regels en schaamte want niemand mag verdwalen daar is geen plaats meer voor in de Straat van het Volk want het Boek der Veranderingen leert dat er niets valt te ondernemen bij verdeeldheid Het woord is suikerzoet dagelijks een pil tegen de saaiheid…

wereldenprobleem wij moeten daarvoor uit de kast ver weg van onze ivoren toren een schouw gaan doen zonder dat de wereld is bevroren juist de dingen die er niet lijken te zijn voelen de meeste pijn door in alle openheid in bestaan ontkend te worden het gewone en structuur mist alle buitenissigheid drukt creativiteit weg naar chaos en verval saaiheid…