Netgedichten

netgedicht (nr. 18.158):

Tussen herfst en winter

Tussen de herfst en winter overheerst
verarming in verzwijgend leven.
Zonder zon en weinig warmte,
geen gezelligheid, geen groeiend groen.

Tussen de herfst en winter waar
de somberheid de saaiheid ontsiert.
Waar de miezerigheid een matheid bevestigt
waar veel leven stervend schijnt.

Stervend zonder doodsangst,
want miezerige saaiheid en sombere matheid
werken naar een zonnige en levende toekomst.

Een toekomst waarin het schijnbaar stervende leeft.
Een leven dwars door al de sombere saaiheid heen.
Een leven het sterven voorbij.