Alle inzendingen over schreef nog steeds i

Staan ze ons nu vrij om aan te slaan in steen stelden we slechts vertrouwen in door de eeuwen aan pootjes gehouwen met als kunst vast recht blijven gaan We olieden effen schaapshuid waarop in kloosters schrepe inktkoelies hun hanenpoot rechtten want ons oogvlies wenst open tekens met een sluit Nu nóg geldt voor recht én cursief lang van…

Nog steeds.…

Het werd een breekbaar valentijnsgedicht niet te poshy, eerder ontwarend De waterspiraal in mijn weekbad bevarend Je leglock en adem om mijn pompende bekken over al die extra's in mijn gezicht die de rimpels van de winter rechttrekken als ik jou zie opstaan in winters strijklicht Ik schrok van het vuur in de wending die zat in jouw wiegende…

Met de deur viel zij in huis, gaf een vreselijke klap de sponningen hielden het nog maar net, als ze dat niet had gedaan, was ze met een misselijkmakende dreun ver over de schreef gegaan.…

Al zolang ik leef Ga ik graag over de schreef, Dan ben ik pas goed op dreef. Want wil je volop leven, Zul je vaak moeten overschreven, Een mooie schreef Is waar ik voor leef.…

Ik wens je geen 365 dagen vol geluk: een boom moet nu en dan ook stormen doorstaan om stevige wortels te krijgen. Ik wens je een goede gezondheid maar ook soms wat hoofdpijn of andere ongemakken om zieken te begrijpen en nabij te kunnen zijn. Ik wens je succes in je werk maar ook nu en dan een tegenvaller om niet overmoedig te worden…

I love you, I love you, I love you, Like never before. Het is zo lang geleden, Dit hoeft nu toch niet meer? De melodie zwelt aan, bevestigt het me telkens weer. I love you, I love you, I love you, Like never before. Waarom nog zoveel zeer, Ik mis je, Ja, ik mis je. Nog steeds en… meer en meer.…

Wie had het over me myself and I Wie schreef die titel als gevleugeld woord Wie is die me, is dat myself of I Is hij een alter ego dan misschien Verschuilt hij zich soms in een pseudoniem Of is 't een zij en blijft zij anoniem Er woont in mij minstens een schijngestalte Contouren in een droom zonder een duiding Een afgeleide van een…

Maar ’t leven gaat niet als de wolken; het lacht en schreit maar keert nooit weer en zelfs geen vers kan echt vertolken wat ik hier nu van wolken leer: laat dromen steeds je ziel bevolken maar leg je ook bij feiten neer. Naar het gedicht van Martinus Nijhoff: De wolken...…

groeiende vete E en titanenstrijd tussen achilleshiel en elexir waarbij I n het diepste van mijn innerlijkheid D e sterkste steeds duidelijker wordt…

... Fontein gekletter drijft me naar eerder water, in beweging het ritme van de wereld Jong is de nacht als herinnering voor later, van New York tot Ibiza maar Nederland dat vertelt Schaamte verdriet en blijdschap op het nieuwe pad, ongeremd dansend water het kruispunt van de vloer Generatie donker der drank blinkt image naar mat, in de corridor…

Ze lagen minnekozend op het Groetse strand Hij was verliefd op haar tot over beide oren En zo te zien kon hij haar mateloos bekoren Door ‘t strelen van haar huid met anti-zonnebrand En met een rugschelp door een inktvis ooit verloren Schreef hij als blijk van liefde uit de losse hand Een hart met pijl en ~I Love You~ in ’t warme zand Terwijl…

Jaren schreef hij teveel naar zijn zin men kent hem als geen ander totdat hij steeds minder open dichter werd…

Zo graag schreef ik een kerstgedicht dat mijn en veler schreden richt naar recht voor steeds meer armen, dat zoekers zou verwarmen, wie weet, kan ik het niet? Zo graag schreef ik een kerstgedicht waardoor wat tederheid en licht aan jou wordt doorgegeven, met God erin verweven – ik hoop dat je Hem ziet!…

[b]verdwaald[/b][i]op het[/i][u]web[/u] [i]zo[/i][b]vroom[/b]…

Hij schreef daar vaak iets over. Al schrijvend werd hij schrover. Hij had veel op zijn lever. Al schrijvend werd hij schrever. Hij schreef met steeds meer ijver. Al schrijvend werd hij schrijver. Met dank aan Raymond Queneau, die schreef: C’est en écrivant qu’on devient écrivon, oftewel : Al schrijvend word je schroever.…

Een vlinder cirkelt om de lamp van mijn kamer. Wanneer ik het licht uitdoe verdwijnt de vlinder op zoek naar een andere lamp. Ze trekt een gekleurde streep van verlangen op mijn vermoeide ogen.…

boven de schaduw van lijfeigenschap in een rijkelijk gevulde fruitgaard zoek ik de grens, stap voor stap, die zich tijdloos aan mij openbaart zo ongeveer tegen het ontwaken van een andere ik, een weerklank van de ochtend in nachtbraken, ontdekken wij ons samen op de bank je witheid van onbekrast honingkruid je schutwater laat wilskracht…

Ik schreef eens op papier van lucht en alles wat ik schreef was lucht, en alles wat ik dacht, en toen ik naar buiten keek zag ik een kraai van lucht boven een bloeiende appelboom in het zonlicht naast een schutting, en ik hoorde iets scheuren in de verte, er werd moedwillig iets verscheurd ver weg, nu is het mijn beurt, hoorde ik zeggen, een…

Kan er niet aan wennen, je kaart staat klaar, ik schreef hem in een impuls, je bent er niet meer maar toch, schreef ik je kaart echter heeft opsturen geen zin, de hemel heeft geen brievenbus.…

In een diepe schaduw verlies ik alle kracht Maar er is altijd een zonnestraal die het ijs doorbreekt En steeds weer de nacht verteert Jouw warmte doet het steeds weer Hoe dichter ik bij jou ben Hoe lichter ik de wereld zie Jij doet het steeds weer Zonder vragen, hoe komt het weer…

als ik jou nooit meer spreek kan ik net zo goed dood gaan heeft het leven voor mij geen zin al zijn er nog zoveel mooie dingen alles is vreugdeloos en leeg waar ik ook aan begin…

Steeds meer chronische zieken Steeds meer regen Steeds meer absurde bliksems Steeds meer idiote moorden Steeds meer kankerpatiënten Steeds meer oorlogen met fatale gevolgen Steeds meer haat en nijd Steeds meer, en wat kunnen we ertegen doen? Steeds minder.…

steeds denk ik aan jou, zie je in gedachten voor me. Jouw mooie spekende ogen, ik zoek jouw blik, voor mij een gestolen moment. steeds denk ik aan jou, vraag me af of het goed met je gaat, besef dat ik jou mijn liefde niet kan en mag geven. steeds denk ik aan jou, hoop dat je altijd die lieve zachte man blijft die je volgens mij bent.…

voorbij de stad zweven koeien in de ochtendnevel, schuinsweegs beschenen door een opgloeiende zon verscholen in coulissen, zet de ochtend de wei in brand stralend door takken in de knop gebroken want de gemeente heeft hier een industrieterrein gepland…

Steeds vaker denk ik aan jou. Steeds vaker droom ik over jou. Steeds vaker besef ik dat ik steeds meer van je hou... Door mijn hartje te volgen kwam ik bij jou, ik vergat alleen iets mee terug te nemen. Mijn gedachte is namelijk nog steeds bij jou. Sidderen & beven en passioneel gedreven is hoe ik zweef met jou in mijn leven!…

Herfstzon streelt mijn huid Het licht van de dag waarop jij de dood opzocht…

Dik zeventig maar nog steeds niet slow stelen ze onverminderd de show. Hoed u voor rumoer : ze gaan weer on tour ! Will this be the last time ? I don't know !…

De dichter schreef en wat geschreven staat is waar. De dichter schreef naar links, tegendraads werd het moment, idee, gevangen tussen dunne lijnen. Op papier staat geschreven, door deze of gene dichter naar L-I-N-K-S. De dichter schoof het blad onder de neus van een vriend, een leraar, geliefde.…

Ik ben de grote gasbelgorgel en heb het neusje van de NAM waardoor er gasdruk in me kwam en ik veel valse trillers orgel. Ook speld ik vaak wat op de mouw en laat het dan, ja juist, blauwblauw - * Het fabelwezen "de gorgel" werd geschapen door Cees Buddingh'; In dit sonnettet is minister Kamp de Gasbelgorgel.…