Alle inzendingen over schuurtje

Druipend als ze daar, naast hem in dat schuurtje staat. Hij twijfelt niet meer.…

als ik boos ben, mijn woede zich ontladen moet, stort ik mij op mijn krabpaal in het schuurtje van mijn achtererf alle ingehouden emotie alle opgekropte frustratie krab ik weg…

Weer voel ik warm mijn vaders hand en hoor zijn stem in mijn gedachten, als ik de geur van spijkers in een roestig blikje ruik, die lang vergeten in een schuurtje wachtten…

Een woeste heuvel dichtbloeiende bruidssluier verbergt het schuurtje. Een verlaten web: de zweefvlieg danst er monter en veilig omheen. Een fijne, blinkende streep. Zonnestraal of spinragdraad?…

Hier sta ik dan te staan al in uw tuin haar schuurtje, soms word ik helaas uitgeleend aan wie ook in ons buurtje. Men gooit mij vol met bladeren, dat valt dan nog al mee, maar soms is het ook mest, men denkt ik ben een plee. Het noemen van mijn status is toch wel overbodig, want wil men ergens komen dan heeft men mij toch nodig.…

Het vervallen schuurtje ademt een sfeer van geborgenheid door de jaren heen nog vaak rusten de huismussen overgebleven uit mijn jeugd op haar scheefgezakte dak passend bij een ‘rijk’ verleden lang uit het straatbeeld verdwenen de rijtuigen en paardenhoeven hoe vertrouwd ze klonken ook de mensen in het zweet met hun ijverige handen…

Je kunt een schuurtje worden, een deurtje met een hangslot door je navel, het is afgezaagd maar het geeft voldoening als ze bij je komen schuilen. Je kunt nog altijd fier rechtop als telefoonpaal dienst doen, stijf tot in de lengte van jaren, onbuigzaam maar met uitzicht op de helling en het dal.…

Zo goed ken ik jou De sleutel in voor- of achterdeur en zelfs van het schuurtje. Ik weet jij bent verdrietig, overstuur of gewoon lekker neutraal. Toch komt er altijd een verhaal. Het is warm, de tuin staat open voor vele valse oren.…

Ik veeg het schuurtje: bonte snippers stuiven op: eens een dagpauwoog... Luide vogelzang vult de vochtige leegte van het maartse bos. Tussen dor lover flonkert het frisse groen van bosbessenstruikjes. De citroenvlinder stijgt op, geeft aan warm voorjaar een vluchtig koeltje.…

Daarom vraag ik u nu: Heeft u soms hier of daar ergens in ’t schuurtje nog wat bij de hand van ‘t mij ontbrekende ~Pietermanknechtenzwart~? Geef het aan mij dan ben ik uit de brand.…

Los gezaaide ledematen oogsten het geheim van het schuurtje. De sloot ruikt naar de trein die flessen telt waarin verlopen staken zich zien waggelen in de wind. Hun lege doppen staren naar het kind dat al kon tellen.…

dag in dag uit was er wel was in het jaar 1900 voor de jonge moeder die toen mijn oma was maar zou zij ooit gewassen hebben in een wak met een rivier op loopafstand van waar zij woonde in mijn verbeelding zie ik haar ook in de winter bezig in het kleine schuurtje waar het soms krakend vroor maar ik hoop, dat het werd warm gestookt…

Mijn schuurtje, aan vervanging toe, is een berging.…

Het enige wat nog herinnert is dat kleine houten kruis wat er bij dat hoopje aarde staat achter het schuurtje bij dat oude huis.…

als een boemerang ontblote de dode snoek zijn grijsgroene camouflage buik voorzichtig haalde ik h’m uit het water en keek in dode ogen later in het schuurtje stopte ik de snoek in de weckfles en wachtte zes maanden geduldig zoals een moordenaar kan toen je verjaarde gaf ik je de snoek rijkelijk voorzien van kervel, bieslook en dragon…

Wij samen, doe het zelvende rebellen, Verbouwen ieder schuurtje tot gedicht Om niet, als u, Muze, in katzwijm ligt Het zonder onderdak te moeten stellen.…

de brokstukken waar je de benen over brak zijn bewaard gebleven en geordend weggestapeld in het schuurtje van je bewustzijn. daar heb je geen omkijken meer naar. en ik? ik richt mijn zaal weer in. helder, zuiver, ontdaan van het muffe kan jij weer aan de muur.…

Ik zie het ding nog in het schuurtje staan; op zondagavond werd ie aangestoken, een nachtlang stond er wasgoed op te koken want ’s maandags moest en zou de was gedaan. Ook op het keukenaanrecht stond er een, een groen geëmailleerde naar mijn weten. Een kleintje, nee ik zal het nooit vergeten. Het was een éénpits ~Beccon~ naar ik meen.…

Ik heb mijn fiets ’s nachts in het schuurtje staan, zorgvuldig op het lichtnet aangesloten want anders gaat de accu naar de kloten en is het met mijn rijplezier gedaan. Want fietsen zonder stroom, toe ga nou heen, dat heb je binnen korte tijd bekeken is mij onlangs nog duidelijk gebleken toen d’ accu plat ging onder Ankeveen.…

Hij rent naar het schuurtje en versleept het hout voor de kachel naar binnen. Timmeren als een bezetene. De ramen timmert hij dicht. Geen kier blijft onbedekt. De voordeur, de achterdeur. Dicht. Drijfnat, het zweet parelt van zijn voorhoofd. Schaafplekken. Bloeddruppels.…

Het was nachtelijk donker en stil blote voeten schuifelden op de trap Eigenlijk schoof zij, tegen haar wil, naar het schuurtje, stap voor stap Een huivering onder haar negligé duidde haar schaarse kleding aan Als iedere nacht zat zij in de puree; als altijd schreide zij zonder traan Het duister stille, zonder één ster zong zachtjes haar…