OP HET NIPPERTJE

Het was nachtelijk donker en stil
blote voeten schuifelden op de trap
Eigenlijk schoof zij, tegen haar wil,
naar het schuurtje, stap voor stap

Een huivering onder haar negligé
duidde haar schaarse kleding aan
Als iedere nacht zat zij in de puree;
als altijd schreide zij zonder traan

Het duister stille, zonder één ster
zong zachtjes haar nachtelijke lied
Op school was zij zeer impopulair,
want een mooi gelaat bezat ze niet

Het treiteren deed haar altijd pijn
pijn, die ze niet meer kon stoppen
Zij wilde uitscheiden levend te zijn;
altijd weg zijn van die pestkoppen

‘t Toeval belette die wanhoopsdaad
aangezien zij struikelde op de trap
Zij raakte, volkomen ten einde raad,
bevrijd uit dit vreselijk pariaschap

In het ziekenhuis zag een broeder
hoe schoon het meisje in feite was
Op haar strooide hij wonder poeder
zo werd ze de mooiste van de klas

Dit is het waar geschiedde verhaal
van een meisje, zo overvol verdriet
Dat, zo dicht..bij haar levensideaal,
bijna haar bestaan had dicht geniet

Zie ook: http://www.ansentonrijkers.nl/

Schrijver: Ton Rijkers, 29 april 2011

schatrijkzeelandnet.nl

Biografie van deze schrijver

Treiteren Verdriet Eenzaamheid

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.0 met 4 stemmen 423