Alle inzendingen over sloppenwijk

in de sloppenwijk braakt leven zijn geboortes uit terwijl rijken hun eenzaamheid achter hoge muren slijten het bestaan toont dagelijks dit mensonterend onderscheid waar staat je wieg in de roulette van de tijd wie geeft handen aan jouw zekerheid…

Een troosteloze sloppenwijk, de mensen vang ik op papier; ik ben beschaamd, wat doe ik hier, en staan zij niet als vee te kijk? Hoe goor kan ook het leven zijn, hoe bitter wat zij hier ontberen, maar toch zijn zij aan mij gelijk en kunnen mij hun vreugde leren.…

de langzame draai gevolgd door fluwelen stilte de lach een grimas op een late avond dansen de herinneringen door de lange sloppenwijken gekweld door oude melodieën het zigeunerorkest speelt tot de laatste gast vertrekt de vuren doven maken de nacht tot wat donker is…

in de sloppenwijk wordt een kind vermist een ingetogen kind van zeven jaar ijle klaagzang noch bezwerende drums kunnen het onheil weren niets brengt het gemiste thuis in nachtelijke angstdromen verliest de moeder haar armen ze kan het kind niet dragen naar het licht van de dag dat onaanraakbaar hoog achter de bergen schemert…

Thuis in haar sloppenwijk overleeft zij haar leven in eenzaamheid, houdt star en ingeperkt vast aan haar geloof Ze heeft niets anders en weet niet beter zij zijn met zo velen in bittere armoe. "Haal die koe eens van de straat!", maar hun overheid blijft toch nog steeds Oost-Indisch doof??…

Doorligwonden, zwaar dement spierverlies, incontinent Al is het maar voor even U zult ten koste van alles lijdend verder leven In sloppenwijken wereldwijd waar de mens dagelijks strijdt creperen straks miljoenen omdat wij, stervensvreemd ons niet met DOOD verzoenen…

Een kindje in een sloppenwijk loopt langs de straat te dwalen. Het vraagt zich elke dag weer af waar kan ik eten halen. Een kindje dat geen liefde kent groeit op met het geweld, De angst in de ogen van hem, spelend op een vuilnisbelt. Zijn ouders heeft ie nooit gekend, door oorlog omgekomen.…

Twee oude vrouwtjes bij de kerk - hier, nu, in het hete Manilla waar de zon onbarmhartig brandt boven de sloppenwijken en de grote huizen van de rijken. Twee oude vrouwtjes bij de kerk - Alles veranderd intussen, alles hetzelfde. Wie schrijft geschiedenis: de armen, de rijken?…

hij kijkt me aan vanuit het fotoboek het jochie met de veel te grote pet een hard maar ook vertederend portret zijn stille ogen naar geluk op zoek donker Den Haag, ruim een eeuw geleden lang voordat Drees zijn zegeningen bracht met kerk en kapitaal nog aan de macht een sloppenwijk zoals in vele steden de foto’s geven een ‘romantisch’ beeld…

Een storm raasde over land, vermorzelde de dijken, deed vluchten iedereen, het eerst gingen de rijken, als laatsten de mensen zonder geld, uit de sloppenwijken... De beelden hier op het Journaal vertellen het afschuwelijke verhaal van Katrina in een slecht humeur, zij raasde en tierde, en zegde leed aan van deur tot deur...…

In de keuken, de holle stemmen gekibbel over de sloppenwijken, vliegen in lege ogen. Ik giet jolige tonen in de maag, bubbelwater. Wij weigeren nog te begrijpen. Ma roert in de dampende soep. Twijfels snijden… Met een schijnwerper speur ik de zeebodem af Koralen met gevaarlijke nappen nodigen mij uit naar de diepte.…

Verloedering in achterbuurt en sloppenwijk. Geestelijke verminking door beschimping 't geluk zoek... helemaal kwijt. Daarentegen de welbedeelde rijken feesten, kerstvieringen in weelderige wijken. Sentimenteel gedoe, doch te vergelijken.…

Omsluit de radeloosheid van het utopia Jou ook af en toe Op die momenten Wanneer de schaduwen van bajonetten Opdoemden onder de lantarenpalen Terwijl de schittering van de sterrenhemel Die hoop begon te krijgen Boven de daken van de sloppenwijken Zich vermengde met de glinstering van de schepen Die altijd in de verte passeerden?…