De andere kant van de feestmedaille
Het oppervlakkig zijn in 't denken
sluipt verraderloos binnen.
Energetisch futloos leeggezogen
door herhaling van monotone levenszinnen.
Zwalpend door de donkere, met kerstlicht verlichte straten
van menselijke verontachtzaming
verwijlend in lugubere havenkroegen van minachting.
Walging over de haveloze schaamteloze kroegenwijven
die met tandeloze mond en versleten lijven
verrimpelde borst in te klein aangeregen rood korset
ruwe zeemansmatrozen verleiden.
Riool en visgeurstank in' t schipperskwartier,
luide, brutale, grove taalstemmen
op zoek naar havenwijf en goedkoop vertier.
Verlaagd is hier het menselijk denken
tot op het bot slechts nog dierlijk genot schenken.
Verloedering in achterbuurt en sloppenwijk.
Geestelijke verminking door beschimping
't geluk zoek... helemaal kwijt.
Daarentegen de welbedeelde rijken
feesten, kerstvieringen in weelderige wijken.
Sentimenteel gedoe, doch te vergelijken.
Door overvloed, te veel aan zoete wijn
komt ook hier naar boven het verborgen venijn,
verscholen achter de schil van oppervlakkige schijn.
Geschetter, geschater, te luidruchtig, hypocriet gedoe
wordt het mens-dom dit dan niet moe.
Geef mij maar de eenvoud, het alledaagse
Laat mij maar de simpliciteit
de warmte bij de haard, een kaarsje
daar voel ik mij thuis
daar voel ik mij goe.
Geplaatst in de categorie: feest