Alle inzendingen over smetvrees

Middels revolte en re- volutie, liet het volk zich niet kennen niet langer meer die terreur 't Communistisch juk werd afgeschud Te lang die tirades doordrenkt met verderf van democratie Een uiteindelijk arme man in zijn echt surrealistische wereld Na iedere gedane handdruk met alcohol en een doekje Ceausescu's hand ontsmet Roemenië…

Zag U wel eens een mier met smetvrees? Zag U wel eens een giraffe met hoogtevrees? Zag U wel eens een eend met watervrees? Zag U wel eens een hond met straatvrees? Ik vrees, met grote vreze, dat de vrezen alleen aan ons, de mens zijn toegewezen…

toen ik depressief was voelde ik elk moment dat mensen smetvrees kregen er komen gemeenplaatsen zogenaamde raadgevingen om van je af te zijn elke seconde gestolde hel die je moet overleven niet vóor te stellen zij willen je ontkennen omdat het ook hen zou kunnen overkomen…

toga’s hangen op hun knaapjes beffen naar de stomerij het kleed der onschuld is weer om gehangen maar voelt het werkelijk vrij je lacht en toont wie je echt bent om smetvrees te voorkomen maar ieder woord spreekt van verloren jaren door het rechterlijke dwalen…

Een dame met smetvrees uit Emmen, wier kuisheidsdrift niet was te temmen, verheugde zich zeer in 't Victoriameer, maar wou óók wel in haarwater zwemmen. Voor het schoonzwemmen reisde ze naar d' Amazone, de Lena of Saar of een zijrivier, want ze had danig het land aan het vuilzwemmen. Smerig! Vandaar.…

Dus weg was hij En de mug weer blij Want de smetvrees van de mug Woog zwaar op zijn rug En in zulke gevallen, dat weet je Helpt elk en ieder klein neetje…

tot buitengaats reikt mijn verlaten, valt in stukken mijn kracht uiteen veroordeeld, tot wijken naar verleden naar fossielen uit het Laat-Mioceen aldus, een schaduw waar ik aanlig waarin ik evenbeeldig verschuil tevens dorst naar ademwater in smetvrees aan de klif boven vuil hangende het verloop in diepte noch tanende gewaden van heden…

buiten Waar spechten timmeren op stammen Het stalen ros op, in de benen Thuis verblijven lijkt bijwijlen Haast een dwangbuisquarantaine Dus even in de benenwagen Karresporend naar Ab Heijn Het viruswaas met voeten tredend Handen in de warme moffen Bij de super snel verruild Voor 't witte bouwmarkthandschoenpaar Desinfectie tegen smetvrees…

Corona-tijd Corona-tijd Ons land is een patiënt die lijdt Aan smetvrees maar dan wereldwijd Een pandemie, Corona-tijd Een pijnlijk onweerlegbaar feit Dat is waar men nu onder lijdt Het crisisteam heeft net besloten Geen podium of zaal meer open Scholen dicht, met mate open De inkt is droog de dop gesloten Onzekerheid Corona-tijd…

Het spiegelmeer herschikt jouw lijn Een vlak waarin de huid schubt De heuvelrug glanst van zweet In een koperen zon Jouw roos van lippen De gekartelde wonde, nog pril Geurt naar een oeroude vijver Grillige diepte Groen gevlekt Maar smetvrees en schaamrood vertragen de kus Jouw oogwit vangt de schaduw van mijn hand De avond dompelt in…

Hier zijn we dan in het nabije verleden dankbaar voor wat geweest is onbeschreven naïef gebleven hofnarren en dieven bij de vleet nijverige huisvrouwen met smetvrees anderhalve meter dichter of verder weg bij de waarheid zonder ommekeer met koude vingers van een zwerver en de warme voeten kleine God op weg naar de afsluitdijk…

Ik heb niet geleerd om te communiceren met mensen, mijn ouders weerden vreemden uit smetvrees en god mag weten wat voor bekrompen angsten. Ik kom daarom niet verder dan 'hallo' en soms een snedige opmerking, er gaat heel wat liefde en vriendschap aan mijn dichte deur voorbij.…

dat moet veel vaker Soms honderd keer of meer Hij gaat ook naar anderen En heeft het razend druk Ze zien hem liever gaan dan komen Maar hebben zelden dat geluk Hij heeft ook veel familie Die gaan overal mee naartoe Om de mensen steeds te pesten Daarvoor zijn ze nooit te moe Ze heten Angst en Straatvrees En dan heb je nog Paniek En Smetvrees…