Alle inzendingen over snakken

jij snaak je staat daar weer twee heren dienend op je staak je werk voor groen de zaden en het vogeltje is liefdewerk veel plezier de roofvogel in onvoorspelbaar duiken de grijpbare prooi met brede armzwaai onthouden is je eigenlijke taak jij snaak…

Gekleurde tranen, gevormd in bloementrossen, snakken naar de zon.…

Februari-zon op druipende ijspegels ik snak naar lente.…

lozen op water vervuiling van schone lucht, snakken naar adem…

‘k zou zo graag over iets anders schrijven iets van tijden geleden toen we onbezonnen deden zomaar handen schudden kennis maken, in liefde aanraken ‘k zou zo graag het woord niet kennen de beelden evenmin ‘k heb zo’n onbedwingbaar zin om net te doen als toen je zomaar om je hals te vliegen ‘t zou toch zomaar kunnen...…

Een jonge snaak mijn smaak Onze ogen schoten vonken. Mijn buik kreeg van die vlinders die niet kunnen wegvliegen gelukkig maar het was het trillen van de gevoelige snaar. Even een dansje wagen op één tegeltje Ik voelde me innerlijk bibberen. Het waren de polen plus en min aantrekkingskracht van in het begin.…

Ik zit weer op het dak Geen besef van tijd en zonder zorgen Alleen ik en mijn gitaar Niet snakken naar morgen.…

Stemmen in het duister Het beven van een hart Fluisteren in de schemer Angsten van het zwartste zwart Snakken naar het ochtendlicht Om dreigend middernacht…

Ondergedompeld in de stilte Snak ik naar een luchtbel lawaai Zo eentje die heel zachtjes smaakt (ook nadat-ie mijn longen is binnengedrongen)…

het is niet wat we bouwen het is wat we verlaten het zijn niet de slagen op de trom niet de grote gebaren het is dat we naar adem snakken als de stilte onhoorbaar blijft…

Zoek eens iets anders dan 'Spel zonder grenzen' En snaak eens met een knipoog naar de mensen Ik ben het eens met Overwegs pleidooi Scheid zoet van zuur, afzichtelijk van mooi!...…

Steeds meer vindt de pasgeboren snaak bij borstvoeding iets niet in de haak. Na 't lessen van de dorst aan zijn moeder's borst blijft hij zitten met een Zwitsal-smaak.…

het zijn maakt veel lawaai het rijdt over me heen als een goederentrein zo midden in de nacht het legt me lam ik wacht op de zon daar aan de overkant vol ongeduld snak ik naar lichtheid zonder treinsporen…

Opgesloten tussen metershoge muren Bang voor wat daarbuiten is Eindeloos piekeren en zich afvragen wat ze op de aardbol doet Verder bouwen aan die muren Steen na steen tot ze naar adem snakken moet…

Het wachten is op politieke snaken die Balkenende complimentjes maken.…

Zelfs Pauw gaat mee op deze trieste toer al zinkend naar een dubieus niveau Die schijndiscussies ben ik ronduit zat Ik snak naar een inhoudelijk debat…

er razen letters van stroop tot snelcement langs en door mij heen soms snak ik naar een boterham soms naar een eerste steen luchtkastelen van klatergoud een wild woud van alleen mijn zinnen en oud opnieuw beginnen.…

Leep word ik langzaam door hem leeggezogen, ik kan slechts naar de dagen snakken dat hij mij nog niet zo wreed te pakken had, hij vloert mij vlijtig zonder mededogen. Ik strompel voort, amechtig, zwak en bleek. Vervloekt, vermaledijde hypo-teek !…

Toch bescheiden in mijn doen Snak ik naar een liefelijke zoen.…

Ze mag straks in de echtelijke sponde Verblijven met haar eigen keuzemens Dat is door haar geen uitgesproken wens Maar volgens Mark is het beslist geen zonde Ach, waar we uit traditie toch naar snakken Is dat ze met een Duitser aan komt kakken…

De lucht met miezerige parels doordrongen sijpelt hete damp tot alles verdrinkend in druipende vacht tot druppelend verlangen een snakken wordt naar de spoelende warmte die biggelend van je vloeiende handen onderhuids lekt in stromen voor jou…

Je fiets gestolen binnen een kwartier Veel geld verloren op de beurs met gokken Je vrouw is met de noorderzon vertrokken Wanhopig snak je naar een potje bier Al heb je nog zo’n vrees’lijk rothumeur Eerst even lachen naar de koelkastdeur…

Ik snak naar een moment van contemplatie. Opnieuw een mail, shit, nét nu ik pauzeer. Het is die drommelse retraite weer.…

in de reflectie van het meer weerspiegelt een vaag vermaarde onverlet wist de hand zonder wisser als was het over een schoolbord glimlacht het nu snaaks naar toen kleuren nog dieper doordrongen uitgelopen mascara rolt zachtjes maakt het hoe hier te zijn geraakt niet meer uit, het is de schemer die zachtjes roept…

Ik snak naar begrip en wetenschap, gevoelsmatig neem ik afscheid, neem 'sapiens' met korrels zout, nietig, niet verdrietig. Ik rust in vrede.…

Kromgewaaid hout verkracht strandgebeuren vissen snakken naar adem met dichtgeknepen strottenhoofd langzaam deinende borsten van je lief in kuise bewaring geven verzekerd als tijdloos krediet toomloos verlangen een dankjewel per flessenpost.…

Maar af en toe kan ik wel snakken naar een zonnig oord. Ze doen maar dit of anders dat. Ik zit stil dubbeltjes te tellen. ...en wat ik verder kan vertellen is dat onze wereld niet meer valt te delen. Het is zo'n ander levenspad.…

Het CDA gaat met elan ”herbronnen” De put is diep en met z’n allen snakken Ze naar die oude wijn in nieuwe zakken De strijd is zwaar maar moet worden gewonnen Al lijkt de toekomst duister en onzeker Vertrouw op God...maar ook op Henkie Bleker…

Weer windkracht 4, ik snak naar een orkaan.”…

Ik snak naar kroost, een thuis (géén batterij!) Met toegewijde snoeshaan aan mijn zij…