Alle inzendingen over spookhuis

de nacht als lunapark spookhuis spiegelzaal hoofd te klein voor zoveel gedachten uitvergroot door twijfel over teveel over alles over niets…

achter mij begint te rijzen steeds luider gaat het krijsen een schaduw van een reuze dier briesend als een dolle stier ik begin te zweven door de lucht weet niet meer waar ik voor vlucht mijn angst is weer verdwenen mijn droom is daar beneden ik wordt wakker op de vloer voel me bezweet en stoer kruip terug in mijn eigen bed het spookhuis…

Het dichterlijke schuim werd door de holle klop verwezen naar de omgevallen zolders van een huis in zacht mineur Nee - de koning was er niet en zelfs de hofnar was verdwenen en de ophaalbrug stond dagenlang omhoog in somberkleur Van de gracht dampte een lucht die zelfs de hemel deed verstenen meer dan eens een schijngestalte die verscheen…

De Danse Macabre trekt heel veel publiek Men staat geduldig op zijn beurt te wachten De voorpret doet het wachtleed iets verzachten Het spookhuis zorgt voor een bezoekerspiek Na 3 minuten is het feest voorbij Je stond er ruim vier uur voor in de rij…

in de woeste bezeten kop teistert het spookhuis van zijn kindertijd blokken basalt houden onwrikbaar de wacht onstuimige kleuren spatten uiteen vermengen zich met het wijde water golven slaan in dikke klodders op het strand woeste verfstriemen belagen het doek…

in de woeste, bezeten kop teistert het spookhuis van de kindertijd basaltblokken houden onwrikbaar de wacht aan de dijk onstuimige kleuren spatten uiteen gaan over in het wijde water woeste verfstriemen belagen het doek golven slaan in dikke klodders op het strand alle remmingen kwijt…

Ver van elk bewoond gehucht Waakt het huis, geducht, berucht, Dat geen zichtbaar leven bergt Maar elks aandacht vergt en tergt. 't Nachtelijk zwijgen wordt verscheurd Door een stem die gilt en treurt. Niemand, niemand weet er van, Niemand breekt zijn boze ban. Overdag wordt niets bespeurd. ------------------------------------- uit: 'Verzamelde…

van god en alleman verlaten stond het huis weer in zichzelf te praten zij was vroegtijdig oud verzakt en buitenissig de tuin verwilderd grauw naast de schuur een rariteitenkabinet van wat bij afval was gezet een vage schim achter een vuil gordijn kon wel een bewoner zijn het janken van de hond dat bij schemering luguber klonk weerhield…

En dat ik dan met mijn zusje aan de hand naar die plek terugkeerde en zei: 'Kijk, daar stond de draaimolen, daar de schiettent, en hier de jongen die kaartjes verkocht voor het spookhuis.' ------------------------------------------- uit: 'Ivoren toren te huur', 1997…

De taveerne der geheimzinnigheid toont zich bescheiden op de Efteling. Haar muren spreken met hun verwering van diep verborgen, bewogen oudheid. Vrolijk verkopen van spijs en drank verblijdt het vertrek, waarin plechtige stemming van de abdij heerst bij milde schemering, zich op donker hout van wand en kast verbreidt. Gezellig zitten en…

Het rad draait, de auto’s botsen, de snoepkraam draait overuren, het spookhuis staat bol van gegil, de politie doet zijn ronde over het terrein, want er moeten natuurlijk ook raddraaiers zijn. De gokkasten staan allen bezet, de ene na de andere munt verdwijnt in de hongerige buik.…

het franje van hun werk; als het warme waaien in de holtes van een struik, zo is het weven ingewikkeld voor de domme prooien die hun lijf en vleugels op de lijm beproeven, huiverend de koudste opperklem voorvoelend; zonder één geluid verschijnt de spin, het dodelijk geruis van een blad stijgt op als een applausje uit het muffe spookhuis…

blote voeten en sluit zij met het zonlicht een verbond de lijfspreuk luidt er: lachen is gezond de boeman treft het park niet op z’n route de tijd draait ronden in het reuzenrad hij volgt het kinderspel met lede ogen omdat hij weet wat later komen gaat ze zullen hem ontmoeten op hun pad dan rest er slechts het spel van onvermogen in ’t spookhuis…

natuurlijk dat gokken met een grijper die je net niet liet winnen het geluid van een draaiorgel en vroege discomuziek overal felle kleuren en dan dat gerochel van een man uit het botsautopubliek hij spuugde bijna in je nek hij zou het nu niet meer durven ze zouden hem bij de lurven pakken en uitschelden voor vieze oude gek in het spookhuis…

Ik ben klein in je nabijheid als een tor in het hoge gras, dapper ploeterend - in de verte ben ik groter, spookhuis, het vervormde beeld in de gekromde spiegel. Spinnenweb, skelet, gehuil van witte geesten, onecht als alle dagen, vals als jij. Maar wij schrikken zo snel niet meer, wij laten ons nog slechts elkaar op het lijf jagen.…

ik kreeg ook geen muntje Als ik op de geur afga van gerookte paling ik het niet kan weerstaan om te bestellen Terwijl ik het vel er afhaal staat daar een mooie meneer zegt hij, je trekt het vel van zijn oren Ik kijk hem aan ik geef mijn muntjes die ik nog had aan hem lach hem toe en zeg het spookhuis kan je nog bezoeken en dan nog een muntje Die…

Draaien op de molens, bibberen in het spookhuis, een romantisch afspraakje op het reuzenrad of plukken aan een knalroze suikerspin, het kan allemaal op één van de grootste kermissen van Europa. Wist u trouwens dat de Brusselse Kermis dit jaar 125 jaar bestaat? Natuurlijk is er ondertussen veel veranderd.…

De vleermuizen die vliegen op mij af  de zombies verpakt in wc papier mompelen wat ik zag Dracula met zijn rode cape Daar zit ik dan in het spookhuis donker en alleen Alles komt beangstend op mij af Maar mijn geest houd mij in bedwang en hij schreeuwt wat Over mijn eigen verdriet en pijn  Laat mij gewoon alleen zijn Het boeit mij niet…