Alle inzendingen over sta te huilen

De mist is over en de regen is gekomen Ik ben op de vlucht voor de grote regendrup en echt niet bang om te schuilen, een nat gezicht, lijkt net of ik sta te huilen Nu het ontwijken van duizenden vraagzinnen want nog meer schuilenden willen een gesprek beginnen Om die duizenden regendruppels terug te verzinnen thuis aangekomen eerst…

Ik sta te huilen in de regen De kou, het donker; staat me tegen Ik praat met je, jij lieve schat Lig je echt hier, onder zwart? Zonder warmte, zonder deken God, geef alsjeblieft een teken Ik kijk omhoog, kapot mijn hart Ik draai me om, ik moet terug Afscheid deed nog nooit zo’n pijn Ik brand n kaarsje, vind je dat fijn?…

te huilen Alleen op de bank voel ik nog de warmte van je lichaam en omarm het gevoel dat jij hier achterliet denk ik: had ik je maar nooit laten gaan En toch, ik weet er komt ooit een dag dat ik je werkelijk zal loslaten dan ben je mijn mooiste herinnering…

Ik sta voor je... ik sta achter je... Maar je ziet me niet staan... Ik sta voor je... Ik sta naast je... Maar je ziet me niet staan... Dus als ik aan jou denk... Rolt er een traan... Over mijn verliefde wangen...…

Daar sta je dan, te vechten met je tranen. Schaam je maar niet, huil maar lekker uit. Ik ben hier, ik sta hier voor jou. Omdat ik om je geef. Om dat ik van je hou. Ik ben er om je te helpen, te steunen, zoveel als ik kan. Ik ben je vriendin, helpen doe je dan. Jij bent mijn alles, mijn lieverd, mijn beste vriendin.…

Het huilen van een kind, een moeder weet wanneer het " menens is" het kind huilt omdat het boos is, omdat het zijn of haar zin niet krijgt, vanwege onbegrepenheid, vanwege straf, OF om zijn gelijk te halen.…

Stoere mannen, stoere meiden ach die huilen niet sprak men jaren geleden en zo is menig traantje toch vermeden, huilen deed je immers niet, al had je nog zo'n groot en intens verdriet, neen, huilen deed je simpelweg niet.…

wat had ik veel vertrouwen in de mens maar links en rechts blijkt menigeen verrot en máákt men elke toekomstdroom kapot: ze steken zelfs de wereld in de hens maar ik blijf lachen om hun rot gebrul en lig door hen voortdurend in een krul…

Sta op en loop! Ik sta op en ik loop, halleluja ik loop hem naar de keel want springen is de moeite. Wel huil ik mijn tanden bloot. Het oog wil ook wat.…

soms zou je even willen huilen je voelt dan zoveel pijn je wil dan ergens schuilen en warm geborgen zijn soms zou je even willen huilen maar dat lukt je niet dat komt van al die jaren dat je hebt gevochten tegen je verdriet soms zou je even willen huilen ook al is de kans nog zo klein wat niet is dat kan nog komen maar het lijkt je wel…

Huil de woorden van je af Sla de doorn uit je hart Sta op, en overwin je angsten Leef, en maak fouten Sta op en grijp elke kans Doorsta de levens dans En je zult zien en voelen Dat je er echt toe doet, Je verdient een dikke tien!…

“Pleur op!” Mark Rutte weet waar hij voor kiest Die woorden zijn voor mij niet zo’n probleem Maar wel dat onze Kamer zo extreem Veel tijd neemt om te vitten; dat is triest De leiders schijnen steeds al hun geschillen Prompt op een hoger plan te willen tillen…

Het huilen staat me nader, dan het lachen toch is mijn gedrag vergelijkbaar met dat van een clown. Ik moet sterk zijn!…

Ik sta hier alleen Het is koud Het is stil Voel me alleen Voel me leeg Er is een engel Die bij mij is Die tegen me zegt Jij bent nooit alleen Jij gaat nooit meer weg Je blijft voor altijd bij mij…

Elke dag is het Pasen, de overwinning op de dood. Kijk maar om je heen... En nou geen 'ja, maar', gejammer. Wel es gehoord van het woord 'Erbarmen'?…

Waarom huil je, terwijl je niets weet waarom sta je daar...alleen. Waarom heeft niemand door dat het best eens zou kunnen komen door: een postnatale depressie?…

Als kapitein op een schip, zo vaar jij mee het roer in handen, volle vaart vooruit geen plekje blijft ongezien op volle zee soms overdenkend, bij menig besluit! Het valt niet altijd mee, dat zijn de gevaren je krijgt het allemaal in je leven gratis mee niets zal het leven hem besparen dat merk je als je alleen vaart op de wilde zee. Gelukkig…

open mond Zo alleen als ik daar stond Ik sta nu buiten Lekker op het terras te huilen…

Ja, ik maak het af zelf, zelfs mijn leven want ik wil nooit meer leven zeker geen eeuwig leven en eeuwig branden in de hel laat me niet lachen lachen wat me bij het leven wel is vergaan, opgegaan opgebrand door de pijn de pijn van het leven de pijn die de dood zal doden!…

zand kriebelt tussen de tenen de zon omlijst de avond langzaam sijpelt 't nieuws dat er een vliegtuig uit de lucht geschoten is door mensen spelen in de zee, honden rennen langs de vloedlijn vol ongeloof herhalen de beelden zich terwijl de zon zich neerlegt in de oh zo kalme zee…

, uw kostbare schatten worden geroofd Rusland, uw moeders huilen in eenzame stiltes Rusland, laat haar zonen niet sterven voor een president die regeert met leugens en roof Rusland, sta op en help uw moeders Een moeder…

Ik stond als klein kind al overal tussen in, jongens en meisjes. Ik stond als puber tussen natuur en cultuur, leeftijdsgenoten en volwassenen amateurs en professionals in het sporten. Als student tussen medestudenten en docenten, professoren. Tussen Christus en de beste Judas, neem ik mijn plaats in. Temidden van liefhebbers en haters, dwepers…

Ik ben dat kind dat overal buiten ging staan en ik keek: waar kwam die chaos, die onrust vandaan het was de stroom, die wervelwind van gevoelens waarmee God vanuit de hemel de aarde wakker kust.…

wat sta je daar te lachen eenzaam in het landschap alsof er nog een trein passeren moet die jou van strepen licht voorziet je staat alvast te wuiven stel dat je wordt ontdekt als riet aan eenzaam water dat buigt voor een publiek soms loop ik 's avonds over straat nog net voor sluitingstijd op tijd alsof er steeds iets eerst nog af moet…

Als ik hier sta Zie ik jou daar Mijn hand reikt naar je toe Je haalt het niet Als ik daar sta Zie ik jou hier staan Jouw hand wil me pakken Je haalt het niet Een muur van woede Staat tussen ons in Hoog en onbereikbaar Je haalt het niet Afstand Tijd Kracht is nodig Haal je het?…

een graf gedolven zand hoopt zich op geen kant te gaan die bos bloemen, besef je, had je eigenlijk bij het leven moeten geven…

Ik sta als een stam in de grond er is niets enkel de takken die aan me groeien Soms breek ik af en komt er een nieuwe tak kijken Ik wil weg van alles Want er is niets hier of daar Ik wacht tot iedereen het ziet Het gevoel dat ik het weet Maar niemand durft toe geven Ik klim tot aan de top Daar ben ik Alleen…

als in een film waar ik niet in wilde stappen sta ik nu hier, aan jouw graf omringd door een zee van bloemen en mensen, heel veel mensen kijk ik, als door andermans ogen naar hetgeen er plaats vindt ' ben jij dat, mijn lief die ik ten ruste leg ?…

hier sta ik dan en vragen stel ik met jou waarom moeten mensen dood waarom - waarom nu waarom deze mens vragen duizend-en-een keer op keer het antwoord weet ik zal niet komen nooit hier sta ik dan zonder antwoord zoals jij hier staat in de donkerste dagen aan het mens-zijn verbonden en sluit verslagen aan in de stilte van het…

gedichten kunnen gewoon niet rijmen veel verhalen hebben ook geen duidelijk begin midden of einde maar juist dat mag blijven ik ben al blij als ik geen startzin mis hou hartstochtelijk vast aan het niet weten om dat te willen schrijven het flitsen van het moment daar van maken het mooiste wat ik ooit hebt gekend zo sta…