Alle inzendingen over stapjes

Teder lief zacht van huid teentjes voetjes ze stappen of nee ze zetten stapjes kleine stapjes. Oogjes volgen verontwaardigd nieuwsgierig Alles en iedereen rondom die voetjes en ja ze blijven stappen onderzoekend avontuurlijk met kleine stapjes.…

De eerste stapjes in de sneeuwwitte toekomst nog niet rood gekleurd…

stappen zijn ook even groot Je hebt een eigen kijk op alles Waarbij jouw ik op de mijne stoot Je wordt intussen weer verstandig hard aan 't werk een eigen huis Een leuke meid kwam in je leven Een trots gevoel kruipt in mijn buis Na een poosje ben je gesetteld Het puzzeltje compleet dat bindt En ik..ik wacht geduldig Tot ik weer kleine stapjes…

Wankele stapjes verwonderde oogjes verroest mijn beentjes kunnen me dragen, een stapje en nog een, drie stapjes en ineens, loopt ze door de kamer, vergeten is het kruipen, want die voetjes, aan de onderkant, zitten niet meer aan de achterkant, als ze voorbij komt, maar stapje voor stapje, verkent ze haar groter wordende wereld.…

Vele kleine stapjes vormen een lange wandel maar een lange wandel garandeert nog geen grote stap…

Dat wanneer je Door de bomen Het bos niet ziet Dat het bos dan Gewoon blijft staan Totdat je Een paar stapjes Naar achteren doet…

voetje voor voetje schoorvoetend snelwegen, wegwezen wandelpad stapje voor stapje modderschoenen schone lucht adem gehapt verdwalen moed in schoenen eind zoek terug naar start stap voor stap wegwijzers begaanbaar pad bonzend hart…

Verloren stille straten… In mijn herinneringen vallen gaten wanneer ik wandelend over het pad van mijn leven op de juiste manier handelend mijn leven kleur wilde geven. Door schade en schande werd ik wijs; het spreekwoord altijd voorhanden; het tastbare bewijs in mijn geheugen is dat de mensen deugen. Wanneer je durft toe te geven…

waar doorzichtigheid haar lieve geheimen sluiert zijn zon en schaduw extra alert op de subtielste contrasten geen show voor grote voeten wel stapjes in volmaaktheid van vorm en kleur…

Jij zag mijn eerste stapjes Je zag me wankelen Wat ik nu soms nog doe. Jij gaf me het zetje in m'n rug dat ik verdiende Ik wil je bedanken Voor de vaderliefde die jij mij gaf…

kom ik thuis wil ik je bellen bellen met beeld zo je elke dag even je leven met me deelt ik wil mee delen in wat je mee maakt ik wil je stapjes zien zetten voor je weer slaapt…

De eerste schooldag, een nieuw persoon, die je dag invult, en heel gewoon een weekje verder elke dag de spruit, wordt afgeleverd aan de schooldeur, dus vooruit: De eerste stapjes zijn zo gezet, maar weet zeker dat na weken ‘t net is alsof het nooit anders was!…

Voor mij is het niet weggelegd Tegen mij zal het nooit worden gezegd Dochter, nichtje, tante en zus Maar mama niet dus Voor mij geen zoete babygeur En geen ballonnen aan de deur Geen eerste stapjes En geen fruithapjes Dochter, nichtje, tante en zus Maar mama niet dus…

De grenzen van de beeldende kunst zijn verlegd: een schoen is een kunstvoorwerp De grenzen van muziek zijn verlegd: schoengekraak is muziek De grenzen van ballet zijn verlegd: lopen is dans De grenzen van poëzie zijn verlegd: de maat in een kinderschoen is een gedicht Bianca - 1½ loopt op haar eerste schoenen door de kamer -…

klein en geborgen zal de dag van morgen voldoende zijn dat besef en een klein beetje lef zal genoeg zijn als morgen fijn zo in het klein een grote stap mag zijn…

Ja Eindelijk Hier Ben ik Met Veel Plezier Ben ik Mijzelf Aan het Ontwikkelen Kleine Stapjes Vooruit Op weg De weg Die Steeds Beter in Zicht komt De weg Die Mij Op weg Helpt Steeds Meer Zichtbaar Vrijer Steeds Bewuster Vrijer Hier Zijn…

vroeg men aan Job op vriendelijke toon ‘Welnee,’ zei hij, ‘want ik ben zo’n persoon die stapjes terug doet voor de coming man Ik kan op tijd vertrekken als het moet Daarin ben ík nou weer verrassend goed!’…

een bijna briljante vondst die sluimert in de prullenmand stukjes van gebroken dromen die ontwaken in een kleurrijk mozaïek het gedicht in duizend stapjes dat in zestien zinnen adem vindt daar kunnen ze me 's nachts wakker voor maken overdag liever niet…

Alles lijkt samen te komen om dan weer te verdwijnen naar verten die onbereikbare uitdagingen lijken te blijven Wat rest is een wervelwind die de chaos in stand houdt waardoor oplossingen sporadisch kleine stapjes mogelijk maken Geluk is de bereidheid om dat te waarderen…

De paus loopt tegen menig vooroordeel Hij schrijdt met ongelooflijk kleine stapjes Verorbert kleine beetjes, dito hapjes De homo’s krijgt hij (nog niet) door z’n keel De tijd gaat snel…en ja, ze komt eraan: Een zwarte lesbo in het Vaticaan!…

Verborgen in een rij kleine stapjes zwarte schoentjes zij aan zij het lange pad dat leidt naar de verlossing.…

een verzilverde vrijheid verbreed mijn bewustzijn in ademtochten wandel ik door het theater van het leven brengt mij stapjes dichterbij in wie ik ben het verwijst mij naar tijden waarin ik reis zoals de lentezon bloemknoppen doet ontluiken in fragiele schoonheid adem ik in weemoed langs de vensters van mijn ramen kijk met een verlangen…

Je lag zo veilig in mijn armen geboren vanuit liefde in mijn schoot je eerst lachjes waren juist voor mij je woordjes je wankele stapjes aan mijn hand zeg me, waar het mis ging wat deed mama fout woorden komen bijtend uit je mond je ogen staan zo koud zeg me waar het mis ging wat deed mama fout…

Op een vloer van glas zet zij voorzichtig haar stappen ze is bang dat hij breken zal haar tere lichaam is toe aan een wandeling al weet ze niet waar naar toe er hangen donkerrode gordijnen van plafond tot de grond zij heeft ze te vaak gezien ze doen haar denken aan bloed haar lichaam trilt ze zet haar frêle stapjes omzichtig kijkt…

Als het niet meer is als ooit En alles telkens anders wordt Nooit meer zoals het was Het betrekkelijk lijkt wat er nog is Er is vooral nog het moment Want in kleine stapjes gaan gewoonweg kwijt, herinnering en lijf Alleen nog hier en nu Meer en nog meer hulpeloze vragen Waarop ik het antwoord schuldig blijf Wanneer in jou verloren gaat…

Vertel hen over reizen en over de weg de eerste kleine stapjes en dat na de bocht opnieuw een pad en een knik verschijnt lopen een ander woord voor bewegen lijkt Talent voor wat dan ook geen garantie voor geluk, gezondheid of rijkdom blijkt Haten en beminnen, ervan weten en er niets aan kunnen doen, daaraan haast kapot gaan Er is niets mooiers…

als wurm van twee werd haar wil in zichzelf gekeerd door spanning geblokkeerd was zij al verleerd wat haar toekwam aan te pakken haar belang niet af te zwakken grenzen aan te geven niet slechts voor anderen te leven gevoed met druk almaar rationeel en zacht te zijn onbemerkt en zonder eigen streven hield zij haar behoeften klein…

lichtgevend hangen de pompoenen in de boom begeleiden stapjes die onzeker gaan en toch hun mannetje willen staan een vogel schreeuwt weerkaatst in schrik van kinderlijk ogen wit handjes vast voor onverwacht de kleine dappere lach pas later in het volle licht verdwijnt de spanning uit het zicht dan is het feest de geesten…

in de tederheid van je stem hoor ik de echo van je hart in de klanken van je muziek adem ik dieper, its your part een engel komt naar mij toe met kleine stapjes, een voor een het maakt me stil en zacht had ik daarop gewacht, was ik mezelf dan zo moe woorden storen, denk ik even bij de natuur, in jou geopenbaard waar een schepper het…

op onze rug in het lange gras wachten op de sterren en dan jouw vingertoppen met kleine stapjes dichterbij ik zie je in de sterren én de maan die net zoals jij in porseleinen dromen slaapt en wanneer dan de zon daar door de bomen op het nog wat natte gras zomer schildert liggen onze vingertoppen uitgestrekt tegen elkaar (straks word…