Alle inzendingen over stilste stilte

We zijn stil stiller dan stil de stilste stilte ik voel een kuchie een hoesie, een proesie maar mijn geest is zoveel sterker dan mijn lichaam ik blijf dus stil en slaak geen geluid zodat ik stil blijf en voor allen de stilte bewaar en het snikkie, het natte snikkie, dat slik ik in!…

dan het nest van de karekiet, instinkt als solide fundament zelfvertrouwen als onderdak op doelstelling gericht, vertrouwd het aardse slik op wuivende stengels riet wat trilt, niet wankelt in haar evenwicht, niet in de heetste zonnehitte, de zwaarste storm of de stilste stilte breekt het uiteindelijk niet, valt het terug op geloof…

op een bijna lege dam in de stilste stilte ooit zichzelf niet sparend spiegelt ons de koning meer vernietigend nog die wie de haat zaait is het hulpeloos zwijgen van hen die wegkijken de willekeur van waanzin kunnen wij niet wissen met verborgen verdriet in voorbij kijkende woorden juist als eens gestolen vrijheid dat ons vraagt…

Brak alleen de band mijn wortels,jouw woord tegen dat van mij Ik zie feller dan de ogen naar de bliksem gewend doffer dan de plek waar de donder klinkt Daar waar jij je spoor hebt gelaten zijn de plaatsen waarin ik jou in een wervelwind zal gaan verlaten De stilste stilte is ........na de storm...…

stilte, in het niets!…

Indrukwekkende Razzia Herdenking 2024 de plek, de plaats, de kade, het publiek de Marinierskapel, dirigent, ceremoniemeester Het Monument, de beeldhoudster, de kransen De gesproken stevige woorden het nationale lied: 't Wilhelmus maar vooral de stilte, de stilste stilte de stilte om zoveel verleden leed maar een leed dat voelbaar blijft…

Ik geloof dat de ziel van ons leven als een waardevol kleed is geweven van ragfijne stof dat door gedachten vanuit het hart gegeven het samenzijn niet kon bederven zo geloof ik dat er zijwegen van de liefde bestaan een kwestie van twee-eenheid waar de één sterft, naar de hemel gaat en de ander alleen achterlaat met een hart vol liefde…

Vergeef de man zijn agressie; hij had enkel lief in zijn stilste uur.…

Door diepe dalen weerklinkt in jouw stilste lied een verloren stem.…

In de kroeg de stilste klant brandewijn tot aan de rand tegen alles weer bestand blijf ik zittend een passant…

Laat toch de stilte in ons dalen laat die stilte, laat haar nu maar Samen in ‘t maagdelijk dwalen vol van liefde, eeuwig in elkaar Laat ons naar het stilste kijken naar haar licht en ‘t teer geluid Waar al voor het lief zal wijken voor mijn eeuwig schone bruid Laat ons maar in stilte genieten van twee frêle handen in elkaar Stilte zweeft…

De winterse wind dwingt, dringt diep en verkilt in stilte het kronkelend kristal tot vriezende vormen in zijn ijzige val, dit glazig gestold en gestilde poliep. Strakker stervend lijken de stromen tot hun stilste stand te zijn gekomen. In veelvoud flonkert het licht van de maan dat tot stralende sterren lijkt te vergaan.…

Ik dwaal door regen en ochtendschemering Tastbaar in mijn kleine woorden De stilste straten van de slapende stad; Zo begint de morgen vederlicht En groeit de wereld om mij heen…

de lelijkste de stilste (de stomste?) degene met de meeste punten degene met de slechtste smaak dus: waarom zou je? er zijn er zoveel anderen die beter zijn dan ik ja: waarom zou je?…

in de stilste nacht van korte dagen spreken vragen luider in verhaal een taal die dwingend is die handenwringend schrijnt omdat er nooit een oplossing verschijnt die draagbaar is voor beide kanten ook de kribbe had daarmee te kampen want in het onbevlekt ontvangen van Maria nam ook Jozef zijn gereedschap mee ik zag die…

Verstild verdriet is mijn mond die schreeuwt maar niemand hoort ogen die verdrinken maar niemand ziet hart dat niet wil weten maar onmogelijk kan en stil, stiller, het stilst als ik aan de liefde denk.…

Wees stil, praat niet ook geen woord ook geen gezang geen getik tok alleen stilte want stilte is ook muziek 'The sound of silence' klinkt als muziek in de oren ik hou van die stilte het liefste in gebed of meditatie en dan het liefste met vele mensen in stilte in kerken en concertzalen dan voel ik, dan hoop ik dat het beter mag,…

huilende kinderen tellen hun tranen niet verbergen keuzes in het stilste verdriet lachen als het mag oogstrelend zacht angstig in hun zijn die verscheurende kracht waarin zij dromend geluk steeds moeten delen hun lach naar jou zal ik morgen beleven…

haar stilste gedachten hielden hun stemmen niet tegen op de woordeloze vlucht die ze zag in bedachte gezichten in diepe oogholtes waar nooit meer een morgen kwam alleen de gekraste zinnen van een vader die zonder te zijn de zon weggaf en de maan, haar maan zwijgend omkeerde er waren geen papieren dromen…

is een boom dan niet genoeg om de tijd te tonen het onbeschrijflijke wachten op oneindigheid zoals de schaduw in woorden van een dichter die in zijn stilste zinnen huid lostrekt schrijft dat wijzers op zonnebloemen wonden helen van vroeg tot later en dat cirkelrond, het voorbijgaan de bestemming is onbegrepen op het moment van…

Het was oorverdovend stil tijdens de storm, geen beweging werd waargenomen, geen geluid eveneens. Het was oorverdovend stil tijdens je heengaan, niets bewoog nog, niemand sprak het was oorverdovend stil.…

zoveel stilte om van te houden als je vleugels krijgt je gehoord aangeraakt voelt zoveel stilte om te doorbreken als de bedreiging binnenin aanzwelt monddood maakt zoveel stilte om te aanvaarden als er niets is om mee te denken om van te houden…

Het lukt je wel om mij te mijden nu en sinds het smeulen van ons vinnig licht ken ik jouw stilste lijden. Prince, mag ik je vragen niet om mij te treuren, niet om wrange beelden, niet om onze weelde ener fel- begeerde herinnering?…

jij hebt me jarig gemaakt op het stilste moment van de dag met je ogen op morgen ontmoet ik je lach samen de eerste seconden aan het begin van de nacht intiem met ons twee maar jij nam me mee met ballonnen en slingers op het feest voor beginners alles is nieuw naar lichaam en geest in heel mijn leven ben ik nooit zo jarig…

Ik wil weten wat men overdacht in het stilste moment der afvragen en vertwijfelen: 'was ik geliefd?' Was ik een goed mens voldeed ik aan iedere wens; zo ja, zo neen, wat deed ik nou werkelijk met mijn leven, zoals het eens geschreven werd in ster, maan en zon... deed ik alles, wat ik kon?…

energie is verdwenen Dwarrelende bladeren in de lucht Bewijzen het tegendeel Zittend onder de douche Het water dat over je huid stroomt Kleine watervalletjes Een druppel valt van het puntje Van je kin Gevolgd door een rivier Die uiteengaat als hij de stenen vloer raakt Beweging Overal Maar in mijn hoofd Staat alles stil Stil Stiller Stilst…

glimlach op een mooie dag als de zon dan eens schijnt en pas laat achter de horizon verdwijnt denk aan mij op die dagen wanneer de regen tegen de ramen tikt en de bloemen verkwikt denk aan mij in die mooie nachten als de maan en de sterren lachen denk aan mij wanneer de rozen uit hun knop komen ik ben bij je in je zoetste en stilste…

Langs de uitgetreden duistre weg Bouwt, om de tuinen te versperren, De oude ruige beukenheg Haar zwarte wal tegen de sterren,- Het dorre hout ruist in de nacht Als een eindeloze klacht. Van onder kaal en afgetrapt, Vol puisten aan haar arme stammen, Is zij aan alle kant gekapt En wuift geen tak meer uit haar kammen,- Van buiten is…

Kind van wonden, Dat een stonde Als een bleke sterre beeft, Voor wier luister ’s Werelds duister Gene nacht meer olie heeft; Kind van vrezen, Teder wezen, Kind van louter liefde leed, Wier geflonker Uit de donker In dit droeve dagen gleed; Kind van zorgen Met de morgen Van uw leven leven moe, Gaan uw ogen Als de hoge Bleekgeworden…

Om meer naar binnen af te dalen in onze wortels hoe die zich kronkelen de fijnste uitlopers onttrokken aan het oog en microscoop oplossend in weidsheid energiebron, intelligentie die niet te bevatten verbinding met de grootste stilste macht die elke bloem, spriet en kind dier, insect virus en bacterie laat leven en transformeren tot…