Alle inzendingen over taal beperking

Iedere levensgang kent zijn beperking. Geen enkel mens spreekt in zijn leven de ideale taal. En als die beweegt is het ook zijn beperking, die hem het meest uitzonderlijke individu maakt van allemaal.…

Beweegt meetkundig in figuren Geeft pas resultaat na een gevecht En zoekt de mensen te besturen Drie dimensionale taal Is logisch en heeft consistentie Bouwt aan ruimte bolwerken Verklaart de eigen existentie Maar bezit geen waarmerken Vier dimensionale taal Begrijpt haar dwalende beperking Uit zich al in meta-zinnen En is in staat tot…

dat kan ik dus niet, uitwaaieren, mezelf prostitueren op andere sites ik heb mezelf hier gevonden en bevredigd ik geef mijn woord minder heb ik niet nodig ja, u kunt mij ook nog vinden op liefdesgedicht.nl, maar dat beschouw ik als een jeugdzonde ik was toen pas vijfenvijftig grijzend, nog niet zwart…

hoeveel woorden heeft een taal wie telt ooit de zinnen van een verhaal al wat mensen denken, voelen proeven, zien en horen dieren, kleuren, planten en geluid zelfs het kleinste stofje draagt een eigen naam zesentwintig tekens kleuren ons bestaan…

en hij sprak tot haar : jij bent mijn boom jij bent mijn leven ik wil je alles geven maar wat ik droom vergeet dat maar…

Er was 's nachts iets in mijn luier beland. 't Moest nu nog heel vroeg in de morgen zijn. 'k Kon niet meer slapen; maar 'k was nog te klein om over 't hekje van mijn ledikant te klimmen. - Buiten, in de zonneschijn, hield een merel boven op een gootrand zijn mededingers zingend op afstand; er waren grenzen aan zijn broedterrein. 'k…

Water drukt opwaarts zwaartekracht doet ons vallen vogels lachen luid.…

de dimensies van dementie beperken zich tot toen en nu met een stop bij dan…

Waarom worden mensen die een beperking hebben vaak gepest? Wij zijn ook maar mensen die zoeken naar vrijheid. Accepteer ons nou gewoon zoals we zijn dan is er ook geen ruzie voor de rest.…

je kunt het licht niet zien haat iedereen en de wereld het lot was hard en onrechtvaardig je wilt huilen luidop schreeuwen maar moet je weten kind van de rekening soms zien we zoveel meer met onze ogen… dicht!…

in het land van niemand wonen vele mensen het land van beperkingen leer ermee te leven het land van ziekte uitzichtloos uitbehandeld in niemandsland spreekt ieder zijn eigen taal zoekend naar lotgenoten die hun taal verstaan zoekend naar hoop begrip medeleven er is geen weg terug naar het leven dat geleefd…

De taal doorbreekt geen wijfelbare wetten Al is hij in gebruik een kunst met blijken Een diep begrip eenvoudig te besmetten Op golven die de luchtkritiek verrijken Een eerlijk woord wordt letterlijk verwezen Naar marginale speelterreinen en de Geronnen regels worden slecht gelezen Opzij geschoven, zwakjes, onder ede Een ieder spreekt, een…

Niet in de woorden, maar er tussenin Niet in gedachten, maar veel verderop Ook niet persoonlijk, ik zoek waarden op Zowel voor mij alsook de koningin Het is dus niet te vatten in de taal Je kunt het nergens lezen als geheel Het woord hakt ware mootjes, irreëel Helaas, fragmenten klinken magistraal Maar alle onderdelen samen zijn Een machtig…

Waar vrijheid is daar groeit geen roos want enkel in 't beperken, het snoeien kan ze groeien. Waar vrijheid is daar zingt geen lied want enkel in 't beperken, het zwijgen kan het klinken. Waar vrijheid is daar is geen beeld want enkel in 't beperken, het kappen kan het leven.…

Die wereld, ik was er en haar geluk en onbegrensdheid is ook in deze wereld door alle grenzen en beperkingen heen door al het statische en vaste verweven.…

Wie zich niet wil beperken tot puur fris, En na een feestje zelf naar huis wil rijden, Mag zich nu met een apparaat verblijden Dat voor verbeteringen vatbaar is. Het is een drankslot, inclusief ‘beperking’, Je stelt het waar je bij zit buiten werking.…

Angstig ben ik voor vrijheden, die me beperken kunnen. Moedig ga ik om, met beperkingen, die me bevrijden zullen. Een merel begint te zingen. De krant valt op de mat.…

de grote ogenverbazing over het alom aanwezig zijn in tal van hoedanigheden zonder verplaatsing jouw gezicht in mijn handen energie gevat in verstrengeling van diepste emotie wolkjes atomen als restanten van onze dromen…

in tal van variaties zij die haar tijdens een sferisch contact mochten ontmoeten spraken van een warm en weldadige inzichtgevende zelfontmoeting in de structuur van het universum en aarde niet aan de hand genomen maar zelf ontdekkend door de ziel en essentie te raken en vooral te ervaren zonder de aardse fysieke beperkingen natuurlijk…

Taal van rede met zijn lege vormen Gedachten en gevoelens zwerven onbegrepen We worden uitingsloos door eenzaamheid gegrepen Zijn gebonden aan bedachte normen Ik voel gebrek bij heel veel mensen Naasten op de plaatsen waar ik ze ontmoet Klanken vinden antwoord, maar geen woordenvloed Wel commentaar op vreemde wensen Geen gevoel voor de hoge…

De grootste stoorzenders voor geluk zijn de beperkingen die je jezelf oplegt.…

‘k Misprijs niet dat men zich begeeft om vreemde talen Te leren van jongs op met onverdroten pijn: Maar hou ook zo veel niet van Grieks, Hebreeuws, Latijn, Dat ik juist binnen haar al veel te nauwe palen De onbepaalde geest, die vrijelijk wil dwalen Door hemel, aarde, zee, en niet gebonden zijn, Beperken willen zou, o neen dat heeft geen schijn…

Stokken het lichaam Groeiende beperkingen Maakt de tong scherper…

Beperk je woordenpracht.…

Wij zijn niet van woorden als we helder zien zijn we geen draadjesvlees Handhavend de orde schoon geboend elk hoorntje elk hoekje, zolang als jubelend in prijzen beheerst, vol overtuiging oh bandeloos geweten dat ons leidt naar barbecue, de goede weg - tot tenenkrommend chaos ons verwelkomt als een duistre vriend, een vijand die boos…

Kwetsbaar je hand Scheef op het kussen gelegd Duim doelloos naar voren Vingers klein en teer Oogt je aandacht bevroren En lijk je in jezelf Te vondeling gelegd In liefde opgedragen aan mijn schoonbroer Anton, Stichting Hendrik van Boeijen, locatie Havelte.…

wees niet verlegen, jouw situatie is geen beperking maar juist een zegen. Want dat scheelt mij geen ene zier, ik wil dat je me zegt dat je het wilt proberen, en wel hier.…

Donzigzachte zalmkleur doorschijnend als water is de lucht en weer roze, helder de hemel de dag was goed zingen geluiden, sterven weg in zoemende snelweg veraf die onrust in mij waarheen met beperking alsof de adem diepte mist ontevreden, geen aandacht zorgbehoevende lotgenoten, verlangen dat bijt in je hart wie doet wat te weinig mensen…

zoals water vormen kan in alle talen, soms met veel geraas en dan opeens is ze de spiegel van mijn aangezicht zij is de zee het meer, mijn meander wanneer ik zwijg en mijn gevoel de richtingen absobeert totdat het grijs van staar zicht keert tegen het licht van vandaag het open water, ingesloten door beperkingen van een telkens veranderend…

wat er nu voor of achter ’nadat’ volgt waarom beginnen met lange zinnen en kort eindigen? het zicht is geheel aan mij wie bepaalt de regels? zij die soms niets delen doch alleen incasseren zoals reacties onder poëzie zoals ik, die toch graag deelt want lezen is gelijk uit een bundel zoals de Bijbel de Thora of Koran waar kan ik reageren…