Hartenkreten

hartenkreet (nr. 9.294):

Mijmering op rijm

De taal doorbreekt geen wijfelbare wetten
Al is hij in gebruik een kunst met blijken
Een diep begrip eenvoudig te besmetten
Op golven die de luchtkritiek verrijken

Een eerlijk woord wordt letterlijk verwezen
Naar marginale speelterreinen en de
Geronnen regels worden slecht gelezen
Opzij geschoven, zwakjes, onder ede

Een ieder spreekt, een ieder wil begrijpen
Maar vrijwel duistere motieven spelen
De boventoon waarin gebreken nijpen
Bedorven zinnen zijn niet te verhelen

Poetische bedoelingen behoren
Te dansen op de toppen van verbeelding
Dat is tendens, ik weet het, de herboren
Begrippen moeten klimmen op stilering

Toch zie ik mechanismen om het beste
Snel zelf te zeggen in verdedigingen
In plaats van waardevolle, manifeste
Gedachten zelf te vormen en bedingen

Het raadselachtige en nutteloze
Begrip bewijst geen lucratieve diensten
Is op zijn best een kleine dwang neurose
Verlost van tegendelen bij de kiensten

En daarom breekt de taal geen aardse wetten
Ook jij ziet woorden op een eigen wijze
En hoe exacter je wilt alfabetten
Hoe kritischer de noot van het misprijzen