Alle inzendingen over terugblik vol gelijk

Een gouden tijd vol blijheid en tevredenheid. Een tijd om op terug te kijken. Genoeg voor de rest van mijn bestaan. Ook al moet ik alleen verder... het is goed, ik kan het aan.…

Ik vertoef in een tijd dat ik terugblik naar de tijd dat ik schreef wat ik nu beleef !…

achteraf leek de tijd wel pijl snel recht vooruit te spoeden niks in vrees om te verhoeden alles liep gladjes en in stijl tot de ban ineens wordt gebroken je denkt hemel ik sta nooit stil doe ik wel wat ik eigenlijk wil onraad gaat onbeteugeld spoken niet langer valt te verbloemen je hebt op de automaat gestaan aan iets buiten jezelf voldaan…

Wanneer je terugblikt op je leven, dat leven dat je hebt geleefd denk je, kon ik nog maar even, maar dat is zo verkeerd! Terugkijken, ja dat mag wel, overdoen geen optie van goede en foute dingen leer je, een soort interactie op verdwenen tijd. Wanneer je de jaren op aarde geleefd en voldaan overziet denkend aan de niet leuke dingen…

Ik zie je daar nog zitten, je keek naar het opgaan van de zon. Ik zag alleen maar jou… dat ik zo van jou houden kon! Je hemd was blauw, je ogen blauw. Je voeten bloot, je haren warrelend in de wind. We waren met ons bootje… Gevaren naar het meer. Het was zo heerlijk rustig, ik voel die rust nog weer. Je zat heel stil te kijken, zodat…

Om in de rivier van stromend water te drijven vanaf de bron tot aan de monding van de zee speurend naar die éne traan verloren in het water en bleef hangen in het wuivend riet nu jaren later te kunnen schrijven van wat geworden is uit de rivier van herinneringen droeve en ook mooie dingen een kalme zee die mij hopelijk nog enkele mooie…

Twee blikken in mijn wandeltas op mijn pad spaar ik de buit in mijn terugblik wat van waarde was maar ik eet uit het vooruit.…

terugblikkend vanzelfsprekend en herkenbaar het voorbije pad vooruitkijkend blijkt de route in nevelen gehuld…

maal rond de aarde wat eens kleren waren met de schoenen haveloos verpulverden alras tot stof gekleed in vel en haar de geheimen vergeten gelijk de kleding, is gebleken ongemerkt tot stof vergaan…

nog donkert niet de lucht de ondergaande zon schijnt alle schaapjes rood intense drukte van de dag neemt langzaam af de stille schemering draagt sporen nacht gewijde tijd in terugblik naar het volle licht een mijmering over de dagelijkse plicht in ontspanning rust de avond vol vermaak die in voldane moeheid wordt genoten…

Ik zag op internet een reportage Een terugblik op de eerste stakingsdag Ik zag veel profi's maar ook lui op stage De mars was meer dan wat één woord vermag Één spandoek droegen mannen hoog geheven "Wie denkt dat kennis duur is die weet niet wat domheid kost!…

samen deze strijd de ruimte voor tijd nog tijd genoeg snuiters als ruiters blijf koel en kalm het hart klopt nooit meer bang het symbolische tegengif help mee aan het grote geheel heelal gil dans spring de mens is onsterfelijk Marci luni insula sum kom Phoebe weer vol wild die wind zink niet…

Niet omdat het herfst is de ochtend zwelgt van mist maar om alle dagen er ligt een hof vol zon te baden de deur wijd open we drinken straks bij wat wil mijn vrouw graag weten dan weet je het zelf bijlange niet…

het unieke dat in jou nog steeds in vol ornaat naar buiten treedt je ogen blozen in de blijdschap die anderen aan jou geven in samen te mogen leven…

dit jaar begint met overbekende én onnaspeurbare vragen heeft één grote terugblik een eeuw geleden was de reus der zeeschepen schitterend voltooid gereed voor zijn vertrek pracht en weelde daarbinnen riep rijke mensen voor een geweldige reis vol sprookjesgedachten de trots van de oceaan wachtte op groots beleven oogstte bewondering…

We brengen onze levens gaande, uit van onze geesten, terugblikkend op onze geboorte, vooruit naar ons overlijden. Gelijk wetenschappers beweren alles is gewoon licht, niet gecreeerd, vernietigd maar eeuwig(durend) helder, meesters in altijd en God in overal. Zij die, opstonden voor de liefde in wrevel met de haat, in weerwil van de haat.…

mag ik aan het einde van mijn zijn een beetje vergiffenis wat balsem voor de zielenpijn als er nog genade over is ijdelheid was mijn deel menig kwetsend woord en minachting van de liefde geen spaander liet ik heel mijn daden brachten veel verdriet dat allemaal verloochenen dat allemaal vergeten kan ik niet maar als er nog…

De anekdotes of die leuke quote, De speeches en terugblik op mijn leven, En of men hoog van mij staat op te geven, Hoor ik het allerliefst nog vóór mijn dood. Staat men van mij dan onzin te beweren, Dan kan ik dat nog even corrigeren.…

Hoe hij keek ogen koolzwart gelijk kogeltjes en vol van Mahler…

Ooit vind je weer de weg de weg naar geluk nooit meer om te hoeven kijken naar het verleden die met een ruk op vervaagde rookwolken lijken in het heden we kijken nog veel te vaak terug naar waar we nu veel sterker door zijn niet naar de strakke kobalt blauwe lucht maar weer terug naar het reffrein denkend dat alle mensen op deze bol nooit…

Honderd keer zei je al ik hou ook van jou. En wel tweehonderd gedichtjes heb ik voor je gemaakt. Overal gingen we heen, ik jouw Heer en jij mijn Dame, gezellig hand in hand en wij maar kussen. Ik had niks in de gaten en ondertussen val je, duizend bommen en granaten nog an toe voor die asociaal, dat stuk rapaille.…

Ik lees je schrijfsels van weleer, heb me weer kinderlijk bezeerd Zag weer de hoop in eigen ogen, mijn roep om mededogen niet gehoord En waarom is het toch dat ik steeds weer val in ‘t zelfde gat? Door mooie herinneringen niet gestoord, alleen door slechte Wat was, en vooral wat is gebleven, aan mijn geest is blijven kleven Zei…

Afspraken, in passie snel gemaakt beloftes, even licht en vlug gedaan meegenomen in een zilveren wind in banen van licht van zon en maan Langs sterrenhemels en planetenstelsels verstrikt, verward, verloren geraakt tussen vele vertelsels op heet zand, in heerlijk warm water Schat, geloof mijn handen geloof mijn lippen en mijn ogen ik…

Terug in mijn gedachten terug in mijn verdriet. Even mijn gedichten gelezen mijn omschreven verdriet. Tranen langs mijn wangen, ik voel weer alle pijn. Ik kijk naar de datum onderaan de lijn: slechts zeven maanden geleden is dit geschreven. Kennissen komen en gaan, opnieuw vallen en opstaan. Toch wordt elke dag iets lichter om te…

Op de nieuwste dag vroeg ik je, -ietwat lichtzinnig misschien- zie nog één keer om Je kent me niet eens, -weet ook niet wie ik ben- maar toch, vol vertrouwen leg je openhartig je ziel bloot Je oprechtheid verwondert mij, -verbaast mij- en maakt mij stil in volkomen bewondering .…

's avonds onder een oude treurwilg zie ik de dag weerspiegelt in het water al het goede en kwade rimpelt weg…

En dat was je ook, charmant en vol humor, je bracht mensen altijd een lach op het gezicht door ze eerst met je serieuze gezicht op het verkeerde been te zetten. Jouw grappen zag je niet aankomen, je verzon ze a la seconde en ze waren elke keer uniek en onvoorspelbaar.…

Ach, ik dacht: laat ik je maar weer een mailtje sturen laatst, toen je jarig was Het was natuurlijk wel al even wat geleden maar door dat vegetarisch etentje, nog pas de vurige en lange kussen op de parkeerplaats, en ons gretig graaien in het gras dacht ik zo bij mezelf dat het misschien tussen ons wel weer in orde was Maar…

Was hij het juist niet, die haar zijn liefde had verklaard? Hij had haar bewonderend bezongen, aanbeden en toegedicht, haar latente talenten tot leven gebracht, iets wat zij in eerste instantie zelf nooit had durven denken, was zij nu totaal verrukt, en in de wolken. Dat zoiets, na zo vele jaren, toch eens waar zou kunnen zijn? Hij had…

Ik kwam hem zomaar tegen op een warme zomerdag Ik was meteen verloren toen ik die blik in zijn ogen zag Ik vond hem bij de liefde en de rust die ik gevonden had Ik voel nog de kracht die hij me gaf en het gelukkige gevoel dat ik bezat Wat ik toen had gevonden ben ik allang weer kwijt Ik heb een harde les geleerd maar weet nu dat alles…