Alle inzendingen over traumatisch

Ze lag daar stil Gezicht geslagen op de grond Om haar hoofd een plas van bloed Gestorven in eenzaamheid Mijn geest herinnert mij zo goed Ze was net jarig In de tachtig Een feest waar niemand nog naar kwam Alleen de Dood die onbarmhartig Haar het leven daar ontnam Om zo te sterven Zonder naasten Zonder liefde om je heen Toont hoe grillig…

Nu twee zielige hoopjes met een post traumatische stress stoornis. Nee, het nieuwe jaar begint voor hen niet goed, en stinkt naar kattenpis.…

M’n viagra pil heeft een bijwerking ik verlies de lust en sta voor paal traumatisch hoe het ‘t ding verging van geweer naar druipkaars ging In m’n jonge jaren spoot ik ‘n vlieg van ‘t behang, kom nu niet verder dan opwelling over ’n moede hand Met m’n water gaat ’t al niet beter spoot ik ooit kikkers van ‘n lelieblad nu benat ik de punten…

Elk jaar is er rouw, gaandeweg de traumatische datum nadert. In stilte denken wij dan aan jou. Vele mensen begrijpen het, maar sommige ook niet. 14 juli staat in ons hoofd gegrift en in gedachte zijn we nog bij jou. Lief meisje van ons, het doet ons pijn en verdriet, maar weet: we vergeten je niet.…

Nadat we de boerderij hadden verpatst Verkasten we van het vlakke land Naar een flat in de grote stad Kon vader weer aan de slag Bij zijn reeds lang gewezen kantoor Want hij had het met het pezen wel gehad Toch bleek de hoogbouw zo traumatisch Dat mijn broertje psychosomatisch Zowaar de trap niet meer op wou En moeder die de grapjas…

Ooit stond De Hemel plots in vuur en vlam En dat heeft diepe sporen nagelaten Niet slechts bij hen die in De Hemel zaten, Maar ook bij iedereen in Volendam. Waarschijnlijk zijn zelfs alle Nederlanders Na Enschede en Volendam heel anders.…

Na een traumatische abortus hing je aan een plafondventilator, 25 jaar en zonder afscheidskus in flitsend Bombay, bladerdor. Je laatste rol was in een komedie, maar in je echte leven was leed en weergalmde een eenzame litanie, die je volledig heeft uitgekleed.…

" maar daar merk ik in de wereld niets van God leeft zeker niet in Frankrijk met 299 seksuele kind-slachtoffers (van 2 tot 12 jr) daar is de ver van de aarde verwijderde wereld vervuld, vervuild van smerige, vieze, seksuele, smerigheid, vunzigheid van nu een intens berouwvolle Franse chirurg (73) daar is de wereld van die kinderen nu traumatische…

Niet altijd is een dipje te vermijden. Word ik weer eens door weemoed overmand Dan luister ik naar mijn gezond verstand “Door huiswaarts via Groningen te rijden.” Om thuis vol overtuiging te verklaren Dat Groningen een voorstad is van Haren.…

Inwoner van de tosende stad, druk is het, traumatisch de stress een angstvallig gemeden aspect, ongezien bruisend kort het leven. Toenemend de druk om indruk te maken, idealistische ruimte de uitgestotene mindere te geven, luister naar mijn woorden even.…

hersenen zijn machines Die werken alles weg Huilen is toelaatbaar Maar ‘de waarom’ vraag Is allang verorbert door gedachtes die hij niet toelaat Zijn lichaam spuugt het nog net niet uit Maar de concurrentie met zichzelf is maakbaar Hij sluit het niet uit Hij probeert van elke dag het mooiste te maken maar achter al zijn diepe, onverteerbare , traumatische…

Op Huis ten Bosch spelen ze graag een spelletje vooral met handgebaren en gekke bekke Klinkt als wordt er geroepen PTSS mij zo verwant maar het is PPLE en de stad is? schreeuwt de 18 jarige! LEIDEN roep de Koning. Fout schreeuwt Amalia AMSTERDAM. blèrt de Koningin GOED FOUT FOUT GOED We zullen het zien of de ontgroening…

Mijn emoties raakten traumatisch in de war, want deze gruwelijke lieden hebben mijn hart verwoest, ook al wist ik hun roeden symbolisch fijn te malen. Hoe leef ik verder met een lichaam zonder hart? Hoe kan ik er een literaire mouw aan passen? Hoe weet ik ongeschonden te verdwijnen?…

Je reeds een periode verloren maar het gemis wordt alleen maar groter en groter en groter Helen deed het verdriet echt niet; het werd zelfs traumatisch, net uitvergroot! Soms bezocht ik je tot drie keer daags, telkens weer een gelukkig weerzien.…

De liquidatie die nog altijd schrijnt Maar waar ze in de Stad zo nat van dromen Is niets bij wat ons nu is overkomen: Ons sufferdje, ons bokkenblad verdwijnt. Wij zitten hier met geestelijke schade: Tweemaal een moord met voorbedachten rade.…

duizenden jaren wonderlijk dicht op elkaar tezamen Kanaäniten leven nu als maronieten tussen druzen soennieten sjiieten Neutraal vrij banquair levend als in Zwitserland leken scheidslijnen lang geloofsroering bestand na heftig vonken bleek plots hoe broos geschoeid alles plat kon worden geschoten en gebombardeerd Had Unifil ons eerder traumatisch…