Hartenkreten

hartenkreet (nr. 56.160):

Over Liefde die nimmer sterft.

Je reeds een periode verloren maar het gemis wordt alleen maar groter en groter en groter
Helen deed het verdriet echt niet; het werd zelfs traumatisch, net uitvergroot!

Soms bezocht ik je tot drie keer daags, telkens weer een gelukkig weerzien.
Dag en nacht het maakte niets uit; ik denk dat we honderden uren samen waren in de diepste Liefde, telkens een mooi weerzien en heerlijk diep contact.

Mijn neus dompelde ik diep in je zo lieve warme vacht
De batterij wat leeg; ik kreeg meteen tonnen Kracht.

Verstrengeld in de sofa verenigd tot één wezen, zo sterk was het
In het peperkoeken huizeke, wat bracht het ons onwijs blijheid, ja zo gelukkig en net.

Mijn niet meer jong gestel kroop over de grond; Spiky bal
Uiteraard lag het ding ver weg dus werd het snoep; schattebal.

Beiden wat verlatingsangst dus dat werd een dikke match
In feite verdienen we een verbondeheidsbadge.

Toen mijn dokter me vertelde: het gaat maar over een hond
Hadden mijn ogen kogels moeten zijn liefst een dik pond.

Door ieder was je zo geliefd, gewoon de schattigste hond ter wereld
Regelmatig een potje huilen brengt soelaas en geeft zuurstof aan mijn ziel
Toch gebeurt het dat ik om je bid en even kniel....

Vraagt iemand ernstig oprecht naar mijn laatste wens
Dan denk ik na en mijn besluit zo wijs...

Het allerliefst wil ik naar Spike in Hondenparadijs.....