Alle inzendingen over twilight zone

Schrijf niet over vreemde dingen Lijkt de Twilight Zone warempel wel Verzin iets anders dan De verleden, onvoorspelbare kerken- hel Doe net als normale mensen Doe net als iedereen Dan kom je echt het verste En sta je op het einde niet alleen!…

Met de snelheid van het licht maakte je je los van mij... Emotieloos, geen kans meer op eeuwige liefde... Ik blijf achter, en zweef nu verder tussen hemel en hel...…

ik laat me even gaan tussen de wisseling van zon en maan de aarde zakt open de zon valt erin het avondrood verdwijnt stilaan word alles donker de horizon lijkt zo veel verder de zon gaat slapen terwijl de maan de nacht bewaakt ik sluit nu even mijn vermoeide ogen met alleen de stilte om me heen kan ik even wegdromen… zon en…

Een compilatie van titels van 15 netgedichten van de afgelopen week _______________________________ Als stilte zonder woorden valt In een blij makend licht Is bij een schemersterrengala Een tweeling, hier en u Jong en oud is er, ik neem Een kiekje in joyeuze pas En maak een foto van geluk Als een deskundoloog Maar London Bridge is…

Waar de nachtegaal de merel vervangt een uil de koekoek doet verstommen een sikkel maan het water grillig bleek verlicht kun je verdwalen tussen vroege uren en de laatste tijd wanneer je aldoor de stroom moet volgen omdat de brug ontbreekt…

"De eerste les die ik je nu ga leren", Zo sprak de oude Bush tegen zijn zoon, "Is dat je net als ik met machtsvertoon Zo af en toe Irak moet bombarderen. Zo'n bomtapijtje uit een vliegmachine Noem je gewoon een kwestie van routine."…

De spotter langs de landing-strip ontmoet er Gelijkgestemden, turend op de baan Veel huiselijke fans zijn al voldaan Met een simulator op de thuiscomputer Met bijna alles wat zo'n Boeing ook bevat En in de stoelzak zelfs een eigen blad…

Gestolde tijd noem jij het moment waarin alles samenkomt waarop te lang al is gewacht, waarin al wat beweegt tot stilstand komt - Maar tijd stolt niet, Loopt als duinzand tussen mijn vingers door, Een zandloper die nooit ophoudt met lopen, die ontelbare korrels laat voortbewegen op de golven van de altijd aanrollende tijd…

eruit Laat me spartelen op het droge De woeste zee Mag dan wel mijn haven zijn Het is nu tijd Iets in mij verlangt naar iets anders Bevrijd me Al doet het pijn Al betekent het mijn eind Niet langer observeer ik slechts Het op en neer gaan van golven Het leven is verandering voor alle dingen Ook voor mij Laat me niet achter Het is nu tijd Ik wil de zon…

het langverwachte vervolg op de zelfontdekkingstocht van twee huidblakende, ontwakende, puberale representanten van het schone het goede en het ware zich sans gêne exposerend in acrobatische toeren in de golden twilight van de afterglow zon die landerig loom en tergend traag langzaam maar zeker ter kimme neeg...…

En in de avondstonden hebben nooit sindsdien de zonen van de zon de ondergang gezien zonder dat hen de wonde kwelde van voordien. ----------------------- uit: 'Rebis', 1989.…

Oogverblindend ruim en hoog een solarium gelijk een spiegelzaalpaleis een vlaggenschip der zeven zeeën het opalen huis der Zonnegod Zie daar komt Phaëthon - is hij wel echt de zoon der Zon?…

kraters, in kleurige kamers uit graven van Ramses en Toet-Ank-Amon als glimmende linzen met al hun metalen vitamine krachtbronnen en mineralen ons zouden genezen van die welvaartskwalen van kwalijke westerse voedingspatronen als panacee tegen welvaartneurosen ons van carnivoren maakt tot herbivoren Osiris en Ra, de god van de zon…

je schijnt zwak en staat laag toch zend je golfdeeltjes uit om op te slaan in de vlechtplek en de lange winter mee te doorstaan…

Na grafluchten blije schijn krijg zonnepit en zit zonder kleren met een poëet Hervind de roos op je doos de kluts van je muts Sta op, spring op de fiets werk hard - doe niets Alles zoveel mooier met die ster in zicht…

Een lekker gevoel de zon op je huid je waant je even het vaderland uit. Warmte en geuren van een exotisch land je ziet jezelf liggen op het witte strand. Je proeft de sfeer van boulevard en ijssalon maar wordt nuchter als waan verdwijnt met de zon.…

Terwijl ik onderdompel in verleden vaar jij langs mij de toekomst binnen totdat wij elkaar treffen op dezelfde plek Begonnen halverwege maak jij eens af waar ik bleef staan met spotgelach - een traan op een hete plaat - herken ik je uit ons voorgeslacht Waaruit jouw zonen weer te voorschijn komen de hete plaat misschien iets koeler de…

wees mijn zon…

Je trekt je spoor over het groene veld mijn ogen volgen je soepele pas weet dat mijn ogen je immer zullen volgen welk spoor jij ook zal gaan ik zal altijd van je houden en altijd achter je blijven staan zodat je met mijn liefde het leven leven kunt dat is wat een moeder haar kind het meeste gunt!…

Mijn zoon, jou maak ik advocaat Professor, arts en diplomaat Ik maak je mediamagnaat En lid van de ministerraad Zo sprak een kannibaal in Tsjaad Behalve als het oorlog wordt Dan maak ik je soldaat. -------------------------------------------------- Uit: 'Dat lijkt warempel sandelhout', 2003…

En een straal zon beschijnt je gezicht, peinzend zwijg je, zwijg je in alle talen. Waar denk je aan, vertel me over je gevoel, of blijf je daar liggen, blijf je zwijgen. Je vader kijkt je aan, schrijft een gedicht, om over je nog zo jonge leven te verhalen, een jong leven met vast en zeker 'n doel.…

De zon brandde fel in de lucht de temperatuur steeg langzaam ver, ver boven nul Daar liep ik dan mijn voeten droegen mij onvermoeid Glimlachend van diepe vreugde op antwoorden die ik vond bij Een die Zijn enige zoon zond Verward maar vol verzadiging loop ik het pad van mijn leven nooit meer zoekend naar levensvragen Antwoorden gevonden…

De wereld draait om de zon Zonder zon geen zondag. Niet één dag hebben we... om uit te rusten van de nacht De wereld danst voor de zon. Ze laat ons stralen en groeien.…

Als een zomerzon die 's ochtends de bladeren streelt, hen bemint, koestert en van een koele nacht verwarmd, zo heb ik je lief.…

Voor mij was je altijd mijn zoon. Ook al was ik je echte vader niet. Ik zal altijd van je blijven houden. Ik heb nu alleen maar verdriet.…

De zon komt op, elke dag weer. Je zette je leven stop en lachte voor de laatste keer. Zonder gedag en vol gedachten. Stille dagen, stille nachten. Maar in die nachten moet je weten, zullen we aan je denken en je nooit vergeten. De zon komt op, elke dag weer. Alleen èèn ding is anders, Jij, jij bent er niet meer.…

steeds bedrogen toen ik dacht dat ik je in vrijheid liet ach kind je weet toch dat een moeder nooit los kan komen van haar kind ze is zoals een schapenhoeder die zoekt tot hij het lam weer vind geef me de kans om te proberen of ik je toch begrijpen kan we moeten beiden nog veel leren mijn zoon mijn kind een man.…

Voelt het leven als een feest De zon weerkaats in je blonde haar Je bent zo mooi, met dat licht in je haar Dat je bij me bent Kan ik haast niet geloven Je liefde was voor mij vervlogen Nu zit je hier aan mijn zijde Ik kan wel dansen in de zon Het geluk, stroomt door mijn aderen heen Je pakt me hand, laat niet meer los Wil je nooit meer…

Jij bent voor mij de zon die mij doet verwarmen mijn hart weer laat stralen liefde komt mij omarmen Jij schijnt diep van binnen met een verliefde gloed stromend door mijn lichaam ben jij het die mij voedt Jij schemert in mijn leven bent mijn zonsondergang jij weet mij juist dat te geven waar ik zo intens naar verlang…

Zelfs voor de heetste vuren blijft hij koel Een zelfverzekerd lachje op z’n smoel Het pad naar boven kent slechts reuzensprongen Examenfeesten gaan gepaard met drank En overdaad kan leiden tot excessen Cum laude slagen vraagt geen levenslessen Ik vond hem languit liggend naast de bank Met trots bezag ik al die lege flessen Hij is mijn zoon…