Netgedichten

Laatst toegevoegde netgedicht (nr. 85.917):

Insomnia's soldaat

I

De opkomende zon wacht even
om zijn wereld waar die zacht is
te kleuren in nieuwe tinten
waar een wolk hem geluk brengt
ontwakend in sluimerend licht
de Soldaat als danser van het woord
geboren uit elegantie
die liefde ademt

II

Maar in twilight worstelt de wind
zwarte vlekken worden van de hemel gerukt
in de kou smelten cellen van
een gloeiende beweging

III

Duizend parasangen verder
in de hoge en kale bergen
tast de Soldaat naar het spel
van ‘t beest
in ‘t heiligdom van elke dag
overspeelt hij het lot,
voor fortuin die hij vreest
is zijn zielemaat te groot geweest

IV

Als redder van haar grote verwachtingen
van onzichtbaar gezicht tot gezicht
een verhaal zonder einde
roman zonder begin

steeds onzeker over
gemaakte keuzes
hoort de Soldaat in duistere stilte
tussen geluiden van de dood
alleen de echo van haar naam

V

Gerezen in het licht der maan
op d-day van een nieuwe zon
roept zij hem, IN SOM NIA
gebonden in een niet te duiden panoramisch vergezicht
van de zonen van Ra, de zon

VI

In weerkaatsing van iets wat
ooit was roept zij hem
'Nee, noem mijn naam niet meer
ik was de terugkeer,
maar niet de muziek
ne me quitte pas, Soldaat,
vergeet mij niet!'...

VII

Wanhoop en twijfel in zijn gemoed
in zijn ziel vertwijfeling
reist zijn geest nu naar tot einde
het bittere einde van de nacht
voorbij de laatste sterrenschacht

VIII

Wanneer het licht dooft
blijft niets dan de stilte
waar zij langzaam verdwijnt
voorbij illusies die hij dacht
van een tijd die nimmer was