Alle inzendingen over uitgebroed

wanneer een gouden gloed boven ’t verstilde gaat zweven gevleugeld leven heel teder uit zijn schuilplaats lokt om zoekend naar bessen elkaar kwetterend te overtreffen dan blijf ik reeds voor de dag begint stilstaan om te kijken wat voor moois zomertijd heeft uitgebroed…

Het platteland behoeft meer herwaardering Daartoe dient nu een nieuw campagneplan Dat uitgebroed is in het kader van De landelijke herlokalisering Zo volgen ze met toeters en met bellen Een golfbeweging die je kon voorspellen…

Bij ons in de tuin, veel bloemen En drie merels, weldoorvoed En ook nog bijen, die zoemen En koolmezen, net uitgebroed En mijn aardbeien, die worden aangevreten En slakken, die ook profiteren En wie heeft wat op zijn geweten? Hoe weet ik dit evenwicht waarderen?…

Daar zij frequent hun angels in mij pluggen En zich aansluitend laven aan mijn bloed (Hun eitjes moeten immers uitgebroed), Blijk ik nog woest aantrekkelijk voor muggen. Die vallen op Wim Overweg, de ziel, Meer om zijn bloed dan om zijn sexappeal.…

Geen Ibis, Paradijsvogel of Kakatoe -Hoe ze ook heten- Wordt uitgebroed onder de voeten van je hart. Geen Phoenix, geen Draken waren rond, - vuur spuwend Of ‘t juist ontstegen- In de groeiende duisternis van je wezen.…

Het ei wordt langzaam uitgebroed al is `t misschien wat later het kuikentje van toen..heeft moed en waagt zich in het water.…

Lang genoeg was heel haar kroost uitgebroed en moest nu góed worden gevoed. Zij, Petra adelaarsvrouw had immer de meeste moed!…

vol worm kijkt schichtig om zich heen wordt ik bekeken ben ik wel alleen ik heb jonkies te verzorgen die ik moet helpen overleven dat is mijn taak voor vandaag en voor morgen en voor daarna dat is waar ik voor sta ik kijk naar die spiegel en daar fladdert eigenlijk ook mijn dagelijkse iets minder overzichtelijke leven voorbij mijn uitgebroed…

Want Albert en ook Hein Vinden het beiden fijn Om uitgebroed te zijn En houden zich niet klein "Hoera, ik leef en ben geen ei!" Zo dachten Hein en Albert blij Het leven kan verkeren Voor dier met dons of veren!…

… hoe een pad zich vult met lentelucht na lange winterpoos en luid kwakend het dril bevrucht verzinkend in het kroos … hoe de goudveil zijn blaadjes spreidt in onbezoedeld kwel en het sleutelbloempje slank gedijt langs de boorden van het veld … hoe ‘t Vliegend Hert zich gulzig voedt met sap uit d’eikebast en ‘t koekoeksei wordt uitgebroed…

Is er pril geluk dat nog uitgebroed moet? Het wil hier aan de dag waar het strijklicht ons omvat. Tussen ons allen vallen eierschalen op de aarde. Het jaargetijde kennen is zo onmogelijk als de kruin dragen: voel je hoe ons hart buigt in de windvlagen? Elke ochtend aan het hernieuwde wennen. Doorstaan. Er is zwaar weer op til.…

Er werd een onweer uitgebroed. Men stroomde toe op het geknetter en de gespogen vonken uit de haard, een zwetende ziel gaf met gespetter zijn gebroken glas terug aan de waard. En ja, hij heeft ook mij verlaten met een alles verwoestende vaart. En nee, ik ben hem nooit gaan haten. Heb hem slechts zwijgend nagestaard.…

Al sparkeloos nu, de onbewoonde nestjes, ach, daar menig herte, bange en boos, zijns levens hope in liggen zag, ontloken eens en uitgebroed, van oorverdovend veugelgoed.…