Alle inzendingen over uitgelaten dag

Jij warmt en koestert mij; Het is een uitgelaten dag!…

ik haper schiet bijna uit de bocht bij het zoeken naar uitgelaten druppelt de kleurloze dag aan mij voorbij morgen haak ik de zon aan elkaar wellicht hopend op beter…

dansen al die muggen boven die meezwaaiende rietkragen alleen voor mij?…

uitgelaten de duinen door banjeren mijn weidegang…

Uitgelaten buitelen ze voorbij, achter elkaar aan, over elkaar heen. Opwaaiende vachten, geluidloos gesnuif, staarten in wit, grijs en blauw. Eindelijk terug in de lucht.…

Verbonden zonder lijnen voelt als uitgelaten communicatie zonder stress. Met een kledingkast als gekleurd persoon past zwart jou het best. Jouw taille etaleer jij stijlvol in elk boetiek in little black dress.…

Bizar dat in dat uurtje onze Chris Chagrijnig maar ook uitgelaten is.…

door het deurgat breekt het licht onweerstaanbaar binnen de klaarte spettert vuurblond om je hoofd de dag slaat vonken in de smidse van je lach de morgen kriekt uitgelaten boven de rivier.…

fikkie is een naam denk daarbij een hond en zijn uitgelaten baas…

Het is lavendel dat uitgelaten lila halfweg juni plotsklaps mij zo boeit…

Lopend door het park vol uitgelaten honden wordt de bloemengeur doordringend overweldigd door de lucht van poep en pies…

Een opwelling van rood vier jonge stokrozelaars uitbundig in bloei en twee of drie mussen uitgelaten daartussen…

Wanneer uitgelaten mensen, nog een uurtje willen blijven. Wanneer die goede, oude tijd, een uurtje stil gaat staan. Wanneer uitgelaten mensen, fonkelende glazen heffen. Wanneer een verloren zoon, blij is thuisgekomen. Wanneer een oude troubadour, eindelijk is uitgespeeld. Ja, dan lééft een stad. Een stille stad.…

van ons leven is de hele dag bezig om met muziek ons bestaan klank te geven daar worden wij blij en uitgelaten van zoals geboorten en huwelijken ook in andersoortige feesten en vieringen in lichaamstaal te beluisteren bij de feestgangers een leven lang vertraagt de tijd het gaan tot schuifelgang in de slepende tred van…

Mij met jou hand in hand de golven volgende langs het strand samen lekker uitwaaiende op een pier in de zon die schijnt op ons plezier Zo uitgelaten als een kind waarin ik mezelf en de liefde vind Het leven belevende zoals het mag met jou zo samen op deze dag Dichter bij jou bij eb en vloed met jou in zee want dat voelt goed…

Paus Benedictus weer Jaarlijkse kersttoespraak “Homo’s bedreigen de Vrede!” Och gut Stopt hij dan nooit met die homofobiekolder! Gay is oké maar de kerk staat voor schut!…

van het kind in mezelf proefde geluk in de vroege ochtenddauw mijn dag kon niet meer stuk…

Wanneer het door z'n pa werd uitgelaten of door z'n moe, dan klonk er luchtalarm: z'n uitlaatgas verliet z'n endeldarm; de mensenmassa evenzo de straten. Het moest zich naar een dierenarts begeven. Verandering van lucht werd voorgeschreven.…

Mijn baas wil met mij wandelen maar ik ben zo bang de laatste keer langs het kanaal klonk er een harde knal ik ben toch zo geschrokken mijn oor voelt nog de pijn kon ik het hem maar zeggen zou het dan over zijn? Maar kijk, hij gaat de bocht om, hij neemt een andere weg heeft hij mijn angst vernomen, ik huppel langs de heg hij kent mij…

Uitgelaten zucht ze Een landende luchtballon De straatlichten omringen Het nachtelijk weiland Een kuisheidsgordel Waarvan dichters De sleutel bezitten. Mistige gedachten Verlaten de avondstond…

Mijn hond wordt erg uitgelaten, Als ik met hem buiten loop. Maar is in alle staten, Als ik een vakantie koop. Wat uiteindelijk nog rest? Een rondje in de regen. Onder uitdrukkelijk protest. Het dier is vierkant tegen. Happyturf…

Twee hondjes waren uitermate speels en deden uitgelaten 'n spel waartoe de lente dreef. Ze waren na een dartel hollen vrolijk aan het rollebollen: 'n rolmops en een wentelteef.…

altijd als jij buiten komt lijkt het alsof de natuur jou verwelkomt bloemen gaan spontaan open buigen zich echt naar jou toe om hun hart te geven zelfs de vogels showen uitgelaten hun kunsten onder het zingen van het hoogste lied de zon verlicht en verwarmt het decor waarin jij deze dag deel aan de wereld zal nemen om…

Opgelucht ja uitbundig dartelen meesjes na de regen opwaarts neerwaarts uitgelaten door de lucht er lopen nog twee rozen uit zegt mijn vrouw 't is nooit te laat om te bloeien zeg ik haar…

,’ sprak Poetin uitgelaten ‘Ze hebben antidepressiva nodig ’t Raketschild is volkomen overbodig Een lachertje, een paraplu met gaten’ Wij plaatsen echter tegen die raketten De altijd dodelijke snelsonnetten…

Het hele dorp zag uitgelaten Hoe hij een vrije trap versierde En raak schoot vanaf veertig meter. Maar toen hij ’s avonds met zijn maten Zijn eerste kampioenschap vierde, Raakte hij hem nog stukken beter.…

Maar toch ben ik een beetje uitgelaten. Ook al beleef ik angstige momenten, ‘k geniet toch van het spel der elementen.…

Hij kwispelt, is steeds blij als hij me ziet en is nooit boos, steeds volgzaam, uitermate gehoorzaam, trouw en heel vaak uitgelaten, Hij laat ook alles na wat ik verbied… Helaas…, mijn vrouw laat zich niet zo dresseren; hoe kan zij dan met Castor concurreren…?!…

uitgelaten jankt zij naar mijn bedoeling het was echt schrikken dat zij mij begreep mijn oog viel op haar achterste dat kneep tijdsbestek leek voldoende op besnoeiing op gras en niet op straat riep ik naar Hilde het viel juist thuis op het karpet dat gilde…

Ach mocht je toch eens weten hoe wij je nog altijd missen, iedere dag.…