Alle inzendingen over uitgelicht

wees zuinig op het heden het is je enige houvast de toekomst nog in een wazige stilte gevangen in de muzen het verleden het draait sierlijk naar het heden soms in vreemde dagen je ogen moeten nog wennen langzaam uitgelicht om ook weer tot een diepe herinnering terug te keren nieuwe stenen door mijn blote voeten gekoesterd het verleden…

ik hou mijn ogen gesloten om te voorkomen dat gedachten worden uitgelicht buiten mezelf gaan leven in lichtflitsen die afstand creëren…

Komkommer, of een kwinkslag van de geinlijn? De Aussies twijfelen - is het bericht - Aan de vaste snelheid van het licht En daarmee aan de goeie ouwe Einstein Als Australië zo ver is als het lijkt Mag het blij zijn dat het licht tot daar nog reikt…

onder de platanen tegen het goud geblakerd van een ondergaande zon rookt een man zijn pijp gehurkte eenvoud in het dorp dat vandaag zijn water vond het gekrijs van wilde apen verstoort het blikken radiogeluid Coca Cola uit de koelkast smaakt toch overal hetzelfde ergens in de wereld brandt een lamp verdwaald er is geen mens in huis…

Wie voor driekwarthonderd Watt ooit werd geboren Wordt nooit meer 100 sinds 1 dag of 2 De EU-wetten zeggen keihard nee En al het laaiend licht gaat thans verloren In anderhalf jaar zijn ze klaar met snoeien En lees je bij een ledlamp over gloeien…

Aandachtig sta je niet op de voorgrond Voorop sta je wel voor mij Zal je altijd als eerste kiezen Je maakt de platte wereld rond Je scherpte zal je nooit verliezen Maak graag tijd voor je vrij Mijn aandacht is nooit afgerond Laat te laat weten hoe het er voorstond Mijn blik wordt zonder te blozen gelezen Ontkenning geeft geen zin Je…

O lezer van dit dicht Of lezeres, wellicht Toon eens uw waar gezicht Al is het niet verplicht Bied eens úw vergezicht Op wat ter tafel ligt Wie weet is 't van uw nicht Met defect achterlicht Hoe teder, zo'n lief wicht Die daaglijks een gedicht Schreef, als haar burgerplicht Als een Nienke van Hicht Die regels schreef, gericht…

Ik heb dit nooit beschreven of nimmer uitgelicht Hoe halverwege later bij maan mijn penne dicht 't Zijn flarden tijd geronnen alsof het noorderlicht De jaren heeft verzonnen waarin mijn leven ligt…

Het is vanaf het volgend jaar verplicht Voor onze lieve, viervoetige makker: Een paspoort dus voor Kwispel, Bella, Rakker Met foto van hun snuit, goed uitgelicht Een zelfde basisdocument, verhip! Het wichtigste verschil is straks de chip…

woorden vielen in waaiers uiteen door vuurwerk van de zin strofen schoten als pijlen naar ongekende hoogte cirkelden daar in steeds snellere vaart tot een veelkleurig begrijpen als apotheose werd het gedicht met een oorverdovende knal door witte guirlandes uitgelicht…

een zelfbewust gezicht de blonde haren uitgelicht door voorjaarszon een lach die lente straalt ondeugend in passeren haar lange benen veren in een galant onthaaste tred zij is wat komen gaat die kou en winter achterlaat al spelend met de zomer…

Dagen lengen Nachten korten Het zwarte van de nacht Maakt plaats voor het licht Mensen dorsten Want de grijsheid van de winterdagen Wordt door stralen uitgelicht Ineens lijkt het weer te kloppen Zo is ons leven bedoeld In de stralen van de zon Warm Niet onderkoeld…

De glazen rode wijn op zo'n terrasje Mooi uitgelicht chateau in Franse sfeer En elke avond buiten lekker weer De Mart in zo'n verschrikkelijk fout jasje We missen al dat slappe ge-oh De krekels en dat lied van Dalida.…

draaide zijn kop meer dan eens, zoals hij dat kan zijn ogen vroegen, heb je het begrepen ik echter was nog te verdoofd door de koude vlam, uit een kille steen geslepen, het was het zicht als voorheen heb je het begrepen, vroeg hij andermaal zijn blik was nu in mij gericht hij begreep mijn wezen in zijn taal ja, zei ik, het verlangen is er uitgelicht…

je speelt op grote hoogte met licht dat naar alle kanten in zwart zal verdwijnen maar toch een ultieme kans heeft voluit te schijnen jij richt de bundel op je eigen gezicht in weerkaatsing gloeien wij jou delend op in donker uitgelicht tonen wij het heelal zijn gelijkenis…

een fraai gezicht in ruimtes en in gangen zorgvuldig uitgelicht en opgehangen maar lopend langs het kleurgewoel ervaar ik een beklemd gevoel in deze zalen want chroomgeel kobaltblauw en cadmiumrood is dat geen gif? zware metalen? en zwart uit roet en wit gemaakt uit lood hier hangt de ingelijste dood!…

Hoe dagen nu worden uitgelicht de stad in nieuwe dimensies baadt leven net ietsje trager gaat terwijl winter zich nog verschuilt achter decemberzon en blauwe hemel. Hoe over alles heen dat wachten op... op klaarte die straks gaat komen hoe toen en gisteren worden opgelijst als in een oud gedicht.…

in verbazen voel ik de wereld vertragen tot een zielloos decor waar geluid overheerst passeert doodse stilte is de tijd stop gezet tot in detail uitgelicht zie ik vragen waarvan de antwoorden niet dagen is dat het ultieme moment waarop je in bewondering een moment uit de schepping herkent…

zij schoof wat met schaduw blokkeerde invallend licht om een pakkende sfeer te creëren voor de scene waarbij een uitgelicht figuur contrasteerde met de donkere achtergrond wij dachten aan muziek zonder vocaal omdat de stem al veel te veel aandacht heeft gekregen van het pakket lichaamstaal dat zelfs met alle techniek nog…

nat bewogen de luxe transparante gordijnen in de hybride ruimte tussen nevel en mist waar stilte gekist lijkt te zijn omdat er druppels memoriam met afwaterende geluiden stromend afscheid namen zoals ook het grijs van het moeizaam tot ontplooiing komend ochtendlicht dat al door zon vaal werd uitgelicht…

Ik ben kwaad en heel erg pissig nooit meer plaats ik een gedicht steeds als ik er toch een instuur ben ik er weer uitgelicht... Ben zo boos, dat ik kan schoppen maar dat helpt hier toch geen zier wie van jullie redacteuren haalt mijn gedichten weg van hier?…

de lantaarn op straat staart met zijn blinde enig oog naar de kille stilte aan zijn voet verankerd in betonnen grond op zijn verroeste ijzerhoofd huist een vergeten rare vogel die dag door nacht al danst met de duivel van het feest nooit gezien en nog niet gehoord de eenzame passant iedere dag van ontucht onderweg naar huis hoort slechts…

ik heb je gezocht in de stad van glas maar overal waar ik keek zag ik je gezicht verschijnen om daarna in schaduw te verdwijnen je werd steeds transparanter extravaganter uitgelicht tot in het diepst van je ziel het waren die karakteristieken waarvoor ik altijd viel ik zag ze breken in kleuren vlammen die ik nooit meer zal vergeten…

Een Fries met dansende vrouwen Gedreven door verdriet Doorgaans oprecht, te ver- trouwen Om wereld, toekomst mee op te bouwen Waarom signaleerde destijds 't ruimteschip geen signalen? (27 september 1990)…

(deel II en slot) Antwoord laat voor altijd wachten Tot waarschijnlijk de dood Of zelfs later, maar ze- ker niet Nu. De wereld brandt slechts van ver- langen Met een hang naar waarde zonder lichtjes, maar mét likken verf…

ik zag mijn schaduw in het glas lachte wat om een rare frats maar zag daarvan niets terug met het licht fel op mijn rug herkende niet eens mijn eigen contouren toen stevig aan de maat tot ik leerde om bij die grens de aandacht op anderen te concentreren toen werden stukjes persoonlijkheid uitgelicht in stevig…

Je woont waar je het schrijft, het bos kan niet lichter zijn, je stelt je in op dingen, die je drijft, met kleiner diafragma vast, haarscherp raak je het beeld, uitgelicht in een tegengesteld contrast, elk detail belooft een nieuw ontwerp, de dichter de last verwerpt in schijn, verscherpt z’n buitengrens in de diaspora van z’n domein.…

jij regisseert laat mijn benen lopen handen klappen als een lappenpop jij trekt aan de touwtjes ik slechts marionet en ga kapot souffleert mijn teksten mimet mijn lach zo word ik verkracht mijn gezicht is uitgelicht de ogen opgemaakt mijn ziel gekraakt ik podium nu jouw volmaakt ben zelf niets het is jouw schaduw die daar…

je mocht me zien een scherp profiel wit uitgelicht in zwart zonder schaduw zachte naaktheid strelen donker vullen met jouw gloed ik kon jou velen waar anderen mij dichten zonder hart jij maakte mij weer lichaam gaf mijn vingers tast ik wil vandaag eens echt omarmen en niet alleen als gast…

eenzaamheid vertrouwt het wit papier als chaos vlekt in tekeningen die geen letter zullen lezen zij bouwt op lijnen tussen regels wit fel uitgelicht doorziet gebrek aan zinnen en gevoel diep van binnen is het stil als wanhoop tegen muren krijst alleen-zijn geen respons meer krijgt wit weer ongelezen blijft…