Alle inzendingen over vanzelfsprekend doodgewoon

Mijn vrienden zijn op afstand dezelfden gebleven, voor mij brengt terugblikken geen maren vanzelfsprekend ‘doodgewoon’ ontsluiten ogen werkelijkheden zonder ze te hoeven afvragen en waar onze gedachten aan blijvende vriendschappen onaangedaan zijn gebleven vind ook jij mijn vriend een gestreeld hart.…

afvalbak en zondag aan de grote stilte waarin ik je naam snij, generaties een flikkerend licht zijn, waken, slapen en sterven in elkaar over gaan - dan zien we in dat later geen verlenging van het heden is, we ‘n ander persoon worden in een andere wereld en ‘t sterven minder pijnlijk als verwacht, de dood aan ‘t eind van de reis doodgewoon…

Gas uit grond geput Druk valt weg, geen wonder zeg Dat de aarde schudt…

een arm om een schouder die schokt in niet gewilde tranen de ochtend in wakker worden met liefdevolle woorden niet gezegd, niet gezegd ik draag je door de nacht en morgen ben ik er weer, voor jou neem dat maar van mij aan onvoorwaardelijk…

Is vanzelf sprekend Wel zo vanzelfsprekend ? Hoe moet ik het uitleggen, Iets, moet het toch zeggen, Daar moeten we ons bij neerleggen. Nee, vanzelf sprekend Is niet zo vanzelfsprekend.…

Maar dood ik de dood, heel doodgewoon dan is er niks meer over dan heel gewoon, de doodgemaakte doodgewone tijd!…

Niets is doodgewoon. Alles is bijzonder. Een dak boven je hoofd. Steeds doen wat je belooft. Niets gaat zomaar vanzelf. Alles hangt met alles samen. Wat op een toeval lijkt, krijgt een bedoeling. Niemand is doodgewoon. De moeder van je kinderen, die van je houdt, en doodgewoon bij je blijft.…

woorden die ontdaan van de beschermingslaag zich blootstellen aan alledaagse horden maar immer standhouden bij elke plaag ik prefereer de doodgewone mensen die weerstand bieden aan chagrijn hen verkies ik boven de gestoorden die altijd elders of een ander moeten zijn Lejo van Kuijeren…

Alles is bijzonder En niets is doodgewoon Het leven is een wonder Want alles loop synchroon Het leven is niet Alleen ademen Leven is veel meer Leven is niet doodgewoon Ervaar het iedere keer weer…

"Gewoon" een diefstal, van "gewoon" een auto, uit een "gewone" showroom, door "gewone" inbrekers. We gaan en blijven, 't "gewoon" vinden, en dat is 't toch ook "GEWOON"…

Gewoonlijk ben ik erg geïntresseerd In allerhande religieuze zaken Vooral die met de dood hebben te maken Zo ook of men begraaft dan wel cremeert Maar toen 'k vandaag Gods Woord zat door te spitten Dacht ik: ach laat die bisschop nu maar zitten --------------------------------------------------------- Zo'n 15.000 belangstellenden zijn…

Het was een gewone zondagmorgen jij verzorgde het ontbijt thee met een beschuitje het was een gewone ochtend net als anders maar zo vrij honing op een broodje op zo`n doodgewone morgen raak je weer totaal verliefd dat wordt liefst nooit doodgewoon.…

en als dan de man met de zeis staat en klopt, zacht indringend aan jouw deur, vermoei mij dan niet met je gezeur maak dan van de deugd een nood en ga doodgewoon dood…

Zo heel gewoon ongewoon een klein wondermens jij kijkt de wereld aan en ontdekt iedere seconde weer iets wat je niet eerder zag jij keurt ons allemaal met je handjes gemaakt van porselein zo fijn maar jij blijft gewoon blijf maar zo lieve Toon jij bent s'werelds mooiste cadeau.…

deelgenoot van een gemeenschap over de tong gaan het trotseren van een burgerservicenummer ooit aangeroepen benoemd en bemind ingeschreven in het register der bekenden ondeelbaar, ingebeiteld doorleefd overwoekerd maar leesbaar naamloos is erger dan dood…

deelgenoot van een gemeenschap over de tong gaan het trotseren van een burgerservicenummer ooit aangeroepen benoemd en bemind ingeschreven in het register der bekenden ondeelbaar, ingebeiteld doorleefd overwoekerd maar leesbaar naamloos is erger dan dood…

Zonder enige angst stak ik de rivier over liep ik op water duurden de nachten het langst Danste ik door de dagen holde ik door de hemel beklom ik de hoogste toppen nooit waren er vragen Vanzelfsprekend vertrouwen aan de jongsten voorbehouden voor mensen nodig om te bouwen Dit gedicht verhaalt zich >>>>>>>>>>>>>>>vertaalt…

voor jou is Allemaal zo vanzelfsprekend sta je eigenlijk niet bij stil Net als het voor mij voelt dat ik je voor altijd bij me wil…

kennen de theorie van passie maar de uitvoering is eveneens volmaakt ik ken de taal van je lichaam maar iets zegt me dat ik dit nog niet eerder heb meegemaakt Aan het opkomen van de zon ben ik gewend grazende kuddes in uitgestrekte velden zie ik allang niet meer staan elk moment met jou gedeeld is pas kostbaar en neem ik nooit als vanzelfsprekend…

toen dansten we nog vanzelfsprekend door de muziek geleid naar hogere sferen waarin niets of niemand nog bestond alleen wij en de muziek het voortbewegen leek zo gewoon een eeuwigheid geleden dat we dansten we praatten toen vanzelfsprekend in woordeloze stiltes naar toekomst en verleden over alles en niets alleen wij en de stiltes…

Vanzelfsprekendheid is niet vanzelf, nog minder sprekend, maar de vanzelfsprekendheid waarmee je me claimt is zo sprekend dat ik zonder te spreken de deur uitloop, vanzelf…

Krakend in de warme zon, overhangend het houten bruggetje kabbelend beekwater... Op de leuning ervan een schichtig nerveus gekwetter van musjes, bestrijdend elkaars plaats… schijnbaar redenloos… Vlak boven de spiegel van het water, de juffer ze zoekt weer een landingsplek voor één seconde…. ‘t Kikkertje zojuist volgroeid springt van lelieblad…

Het is toch zo vertrouwd Jouw warmte in mijn bed die ik zo koester en bemin Het friemeltje aan het voeteind met jouw voet daar tussenin Onze eigen kussens strikt gescheiden op het matras Het vaste ritueel van ieders avondplas De strijd van het erin gaan in de winter haast een hel Jouw zachte ademhaling en de snurkjes die ik tel Gesprekken…

vanzelfsprekend je moet het niet alleen weten dat er leven in de bomen schuilt je kunt het zien zegt ze en zij kijkt al zo lang iedere dag opnieuw leren kijken en jezelf bestraffend toespreken als je overal net aan voorbij gaat als het gebeurt het alloude nieuwe niet triomfantelijk maar gewoon omdat het onvoorwaardelijk vertrouwt…

Zoals vlammen in open haarden, en golven die branding maken, schijnbaar op elkaar lijken, maar nooit vanzelfsprekend zijn. Zoals gedachten in ons brein, die als wolken binnendrijven, of jagen als verterend vuur. Soms maken ze ons leven mooi. Vaak maken ze ons leven zuur. Vanzelfsprekend?…

Zoals de zon dagelijks trouw over de horizon komt op haar gezette tijd omdat ze niet weigeren kan zo zal ik er zijn voor jou als een vanzelfsprekendheid die dan toch ook steeds opnieuw verrast…

De wind fluistert geheimen, en spreekt vrijuit in alle talen. De storm loeit en blaast, waarheen de wind dat wil. Adem beweegt ons mensen, als bladeren aan de bomen. Als wolken die zomaar komen, en als gedachten verder gaan. Mensen ademen. Vragen waarom. De wind fluistert.…

bij alles wat ik zeg wat er uit mijn pen komt weet ik dat ik de essentie niet vangen kan bij alles wat ik niet zeg wat mijn pen ongeschreven laat weet ik dat alleen in het zicht van het einde alles van zelf spreken zal…

Ze zei dat ze een vrouw is Ik vond dat knap…

de oude meester, opgedoekt een kroontjespen, uitgeschreven de cineast, stom zwart en wit ook doodgewone mensen gaan eens gewoon dood niemand ontsnapt aan ieders keurslijf ik zit er wel mee ik kom er niet mee weg…