Alle inzendingen over ver-laten

winterbang zichzelf niet tegen te komen zoekt sneeuw houvast de bomen, kijk, ze zwijgen niets dat mij beweegt oorverdovende stilte hoopt zich op geen tijd meer te verliezen ik ga er aan voorbij stilte,niets dan stilte alle vergeten woorden ze vallen zacht zacht zachtjes weg in het nog onbeschreven wit ik kan mijn zinnen…

Het valt niet mee te schipperen op het schip dat familie heet Misschien is het goed om even het schip te ver- laten…

Laat maar, Het is nu niet meer nodig. Ik heb op jou maar al te lang gewacht. Jij maakt je voor mij overbodig. Ik huil nu niet meer, Iedere nacht. Laat maar, Je hebt me nimmer kunnen troosten, Jij ging aan mijn gewonde ziel voorbij. M'n tranen en pijnen waren het grootste. Wat jij verwaarloosde, Wilde je niet meer zien in mij.…

ssstt... sluit je ogen en lig stil ssstt... niets zeggen en ogen toe, toe dan zo ja en laat me laat me nu lief voor jou zijn mijn vingers strelen nauwelijks je huid, die kippevelt je lippen krullen als ik ze nauwelijks met de mijne raak alsof je ogen door haar leden zien ik heb je lief m'n schat laat me, zo lief…

Laat me in je dromen zoeken naar een plek waarin ik kan schuilen, waar niemand me kan vervloeken. Laat me in je dromen duiken in een wereld waar ik kan ademen waar ik mijn diepste gedachten kan uiten. Laat me in je dromen verlangen naar een geloof waar mijn huid mijn huid mag zijn, waar ik niet in mijn lijf blijf hangen.…

Laat me zijn wie ik ben zonder mij te leven laat me doen wat ik wil zonder bevelen te geven. Laat me huilen als ik wil lachen als ik het kan ik wil gewoon mezelf zijn niet leven in jouw ban. Laat me in mijn waarde en in mijn eigen veilig zijn stuur mij niet waar jij me wilt laat me niet leven in schijn.…

Laat het raam maar op een kier. Zo sijpelt 't licht naar binnen. Ik drink me dronken aan zijn zinnen. Ze nipten aan z'n lippen. Toen hij sabbelend op het leven woorden prevelde op wit papier. Maar, o zo blauw van binnen.…

Laat mij maar eventjes alleen en laat mij mijn gang maar gaan ik doe echt geen gekke dingen hoor maar laat me eventjes begaan. Ik wil je even niet kunnen horen of zien maar alleen zijn met m'n eigen gedachten en als je na een tijdje terugkomt zal ik gewoon hier zitten wachten.…

laat mij los .…

Roken, zuipen Ik doe het graag Toch denk ik steeds Het kan wat minder Totdat het weer avond wordt Nu denk ik Wat heeft het nog voor zin Mijn lijf is al beschadigd Als ik nu stop En besluit gezond te leven Dan ga ik nog steeds vroeg dood Misschien minder vroeg Dat dan wel Maar dan moet ik het dus laten Terwijl ik misschien toch Niet…

laat mij het lied uit de lispel van de linde puren nu de uren minder vurig zijn van zonneschijn laat mij de tover uit het het rosse lover van de hoven halen nu de schalen overlopen van karmijn laat mij nieuwe noten kraken grote herfsttapijten maken vol van opensplijtend rijm voor u want mijn hart bespeurt de geur van uw beminnen…

Het is te laat om sorry te zeggen. Het is te laat om je terug te nemen. Na alle dingen die ik tegen je heb gezegd. Ik meende het niet, het was allemaal maar nep. Maar nu ? Nu is het te laat. Te laat voor een sorry. Te laat voor een dag. Te laat voor alles. Dat is iets dat je weten mag.…

Laten we maar gaan dansen spetteren in de regen je houdt toch niets tegen misschien moet alles schoongespoeld het scherp uit de ogen opdat we beter zien alles rustig kunnen laten overstromen dansend samen vlotten bouwen elkaar ontmoeten flora fauna mee natuurlijk langs wolkenkrabbers drijven obstakels verdwijnen en hoogreizend het…

ik loop en lach ik dans en smacht naar een godin van dag naar nacht ik wacht elke dag verlang ik naar je lach je ogen die spreken als duizend sterren tegelijk ik heb gelijk een engel die vliegt door mijn hart en hoofd door merg en been vergeet dat nooit waar je ook gaat de tijd zal het leren het is nooit te laat…

Framboosbonbon likeur chocola Suikerspin Zoete kermis droomvriendin Laat mij slapen Zonder getel Tot duizend wollen schapen Slapen met een droomgodin En Zo nu en dan Proeven Zoet beminnen.…

Ook laat om nog wakker te zijn, Het is eigenlijk ook heel laat om nog te fietsen. De winkelstraat koud en donker en alles is gesloten. Enge etalagepoppen laten me soms schrikken. Het enige is dat ze nog kerstslingers boven de weg hebben hangen. Dat maakt het midden in de nacht minder eng.…

Laat je tranen stromen en je licht schijnen Laat je warmte binnen komen en je kilte verdwijnen Laat je voeten zweven en laat los je haar Laat de bloemen leven en toon een lief gebaar Laat je brein varen en schud een hand Laat je ogen staren teken in ’t zand Laat je dromen bestaan en vergeet niet dat uren stil voorbij gaan Niemand…

Als ik kon, zou ik je bellen, als ik kon, zou ik langsgaan, als ik kon zou ik zeggen, wat ik nooit meer zeggen kan, het is te laat! Terwijl ik dacht alle tijd te hebben, terwijl ik dacht het komt nog wel, terwijl ik aannam dat je er altijd zijn zou, is de tijd op!…

als iedereen slaapt dan zindert het bij mij google ik Fats Domino onder zeil in de schemering maar ik bereik daar niemand mee ik ben altijd te laat…

Wanneer je de lat hoog legt, kun je hooguit komen te struikelen…

De eertste flat vanaf de snelweg daar zal ik staan onze enige uitweg alles laten staan. Een flierefluiter staat buiten de lucht maakt high wie nog luistert. Er waant iets in de maan ochtend dauw maakt lauw hadt ze zich zo vergist. We doen maar wat maar maak! je borst alvast maar nat.…

ik kan niet meer nadenken, ik kan niet meer ademen, mijn hoofd bonkt laat me uitwaaien aan zee, wegdrijven op de windgolven laat me lopen zo hard ik kan weg van alles laat me loslaten, laat me weer vrij, dus... laat me…

vertragen, of desnoods verdoofde oren door ringtonen verzwijgen we zouden nog van landschap wisselen, tussen korenvelden noch urinewegen, daarna dwalen langs prettige omgang die we altijd hadden en die ons ruimte gaf om vrij te bewegen dan denk je, shit, ik moet nog tanken, oranje lampje brandt tot voorbij moordend besef van te laat…

Ik ben laat Maar niet verlaten Ik heb gekeken Maar je niet gezien Ik heb je aangeraakt Maar niets gevoelt Ik heb gedacht Maar niet aan jou.…

Groene veren van vreemde vogels vliegen voortvarend ver voorbij violet van vlammende violen Koningsvarens vergen vrijheid…

waar blijf je ik wacht een geluid een auto een voorbijganger maar niet jij kom je nog of blijf ik de hele avond eenzaam jij bent zo ver van mij verwijderd ik zie de muur groeien maar kan het niet verhinderen steen voor steen wordt hij hoger jij neemt een zijweg ik verdwaal zal ik de weg naar jou nog vinden ik zoek hopeloos reik…

Ik wil mezelf zijn maar ver weg van de mensen die me kennen weet ik niet meer wie dat is Ik wil van mezelf houden maar ver weg van de mensen die van me houden weet ik niet meer wat liefde is Ik wil schreeuwen maar ver weg van de mensen die naar me luisteren ben ik mijn stem verloren Ik wil mezelf zijn maar ik weet niet wie dat is…

ik kan je niet meer volgen je bent weer ver weg van mij…

er vallen duizend bommen op Den Haag het Binnenhof verandert in een krater het Huis ten Bosch bezwijkt en niet veel later komt ook de Haagse Toren naar omlaag het Kurhaus en de pier bestaan niet meer en het Bezuidenhout is weer veranderd in een kerkhof waar het bloed meandert de stilte doet weer denken aan weleer gelukkig is het allemaal…

het komt mij voor alsof je vers gewassen van al wat overtollig is ontdaan mij laat delen behaaglijk uitgestrekt ontvankelijk als een handpalm die je spreidt…