Alle inzendingen over verdwaast

Ik heb de duivel zijn staart ontnomen hij weet zich geen raad Weet niet wat hem is overkomen en kijkt verdwaast rond Ze kijken nu naar zijn blote kont maar laten we eerlijk zijn Ik lach me een deuk als een duivel is uitgepraat…

Een onbedoelde schrijfverwarring Is aan mijn aandacht ontsnapt Ik baarde het in mijn afwezigheid Op het onbewaakte ogenblik Toen mijn beladen woordenkraam De ziel van een dwaling verkocht En zij haar naakte vrijheid vond Tussen de tralies van het prul Lang na mijn verdwaast besef Dat zij zo niet had moeten zijn Maar ik verdedig haar bestaan…

Cultuurloos land op klompen Geen houvast, geen traditie’s Stuurloos kind in lompen Geen toekomst, geen ambitie’s Verdwaast, ontheemd Van het leven vervreemd Niet begrepen, niet bemind Allang vergeten wat jij vindt Haat sloeg zijn wortels om je hart En groeide samen met je op Jouw bondgenoot Tot aan de dood.…

Vroeger bedreef men teder de liefde voorzien van een pilletje Heden bedrijft men de geveinsde liefde tomeloos voorzien van een pilletje…

Hoe raak je mij , "MIJ", in mijn diepste ziel waar transparant de wereld ligt, die mijn glimlach van verdwaasd zijn voor jullie in verborgenheid zingt en mijn kijken zeilt langs wateren van oneindig veel (on)wetendheid ? Het is slechts mijn denkende wereld, die verwarring zaait.. Wanneer mijn gelukzaligheid gespiegeld wordt op mijn…

al rennend en vliegend kleurt mijn leven in alle snelheid dezelfde donkere cirkels na iedere hoek komt weer die identieke straat als net tevoren het zweet verdwaast in de verte kleurt het groen waaraan ik me vastklamp doch blijkt het 'n doolhof van dorre bladeren waardoor mij niets anders rest dan mijn eigen lot in handen te nemen…

lentelied als het gras mij groet voel ik dat het moet liggen met mijn lief die mij minnen doet als de wind met bloemen wuift mij verandert in een bij die altijd zoekt en zoemt en zo ’t leven kruis bestuift als de zon mijn geest verruimt en mijn blik verdwaast raakt mijn ziel zeer zoet gepluimd vertraagt natuur mijn haast als ik…

De zonnesteek verdwaast je niet, je focus denkt aan later Want met iedere gekropen meter Ben je dichter bij het water…

Sla de ogen snel open, maar sta weer alleen, Kijk verdwaast naar de dansvloer, waar ben je heen? Zie je dan staan zo ver van mij, Och wat was ik er toch graag bij. Dansend in de purperen regen van het neonlicht, Met al jouw aandacht op mij gericht.…

Vermoeid, vergeten, verdwaast in 't leven verloren in de mateloze angsten van verlatenheden met haar schoot in zichzelf gekeerd !…

Verdwaast snoept menig dier zich vol, in de illusie dat het suikervrij gras is! Wijken vol dier, groeien beestachtig snel. Aan de rand kijkt het dier argeloos toe hoe versteend leven zich opdringt.…

Terwijl het duister alles vervaagt en je alsmaar struikelend door het wrede woud verdwaald verdwaast. Je vlucht in een waas vol paniek als je door een slingerende tentakel omlaag wordt getrokken In de stank. De aarde proeft tegelijkertijd slikt klauwt en verdrinkt je in verdriet Zwart.…

Mijn ware aard onthullen die mij verdwaast, want vriendelijkheid veinst een goed gevoel. Ik heb mijn oren laten hangen naar de nachten zonder ooit ontwarring te hebben bedongen. Een mooie scène is ingebed in mijn gedachte, genoeg om de peinzende dagen te verjongen.…

beroerde Proefde ik je Goddelijkheid Er zou een siddering door de zaal gaan Maar deze voorstelling is ten einde Het doek is gevallen De tekst verbleekt, het decor vervaagd Al wat bleef is het applaus Een recensie in een onbeduidend blaadje Jij viel uit je rol, schreef een ander einde Met andere hoofdrolspelers Je liet mij hopeloos achter Verdwaast…

• Een dennegeur verdwaast de orang oetans In hersenpan en onderbuikgevoel Odeur van penetrante girondijnen Geen alfaman wordt blind door impotentie Maar door obesitas en corpulentie In schaduw van de matglanszijderups In orang oetans lebensraumurgentie Rust een taboe op woudkapinterventie • De nacht passeert…

breuk Poging tot inzicht lijdt tot wandaad Staat immers niet geschreven In de woorden van weleer Hij onderworpen aan de boezem Koestert adder aan de borst Met niet aflatende kwaadaardige giften Met nooit te stillen hongerige dorst Nu geen gemeend gegeven Woorden zijn voor hem venijn Zij door liefde gegeven Voor altijd bij haar zijn Verdwaast…

De stad verdwaast in ‘t violette licht, gemsten uit de hooggehangen bollen is vol tumult van claxons, trams en hollen van mensen naar ‘t trottoir, schrik op ‘t gezicht voor schreeuw van auto, die op hen gericht, heeft scherp haar ogen… Zie hoe vreemd gezwollen In het ontsteld gelaat der stad...…

Paniek verdwaast een hertekoe die opschrikt uit haar ligstee. Het hupse silhouet geëtst tegen de vale maan. Een trage fractie slechts van tijd spelt onherroepelijk haar lot. Scherp bijten tanden door haar huiverende nekvel. Zij struikelt zijwaarts, valt. De weke hals haast sierlijk aangeboden voor de fatale beet.…

Maar dan, met zijne huik, aleer, na weinige uren, 'T delirium der dorst hem zijn verstand verdwaast, Verhult hij zijn gelaat voor 't fel geloer der gieren, Wier geilheid op de buit van stervende ogen aast: De dichter, met een wijle van woorden saamgeweven, En rond zich als een waas van weemoed uitgespreid, Verbergt, voor het gemeen, de…

bos een plekje zoeken *di = je * bin ‘t = ben het *zoetjes = zachtjes, kalm *ziet op = luister naar, sla acht op *gewenk = tekens geven met de ogen (cf. oogwenk) *met wierden kwijt = mee kwijtraakten *wan = won *eglentiertjes = wilderozen-struiken *uit vreze niet = niet uit vrees *hoger = deftiger, aanzienlijker *verdoort = verdwaast…