Alle inzendingen over vertrouwdheid

Zonder iets te zeggen Zonder veel te doen Voel ik je affectie Is het behaaglijk Met jou aan mijn zij Wil ik niets meer Dan genieten Van jouw diepe warmte Die zo vurig straalt naar mij Zonder veel stof Zonder veel woorden Aan het eind van de regen Als de storm is verstomd Word je rustig Voel je je veilig Fluister me zachtjes Hoe dat…

als in een huis met vele kamers vlij jij mij zachtjes in mijn dromen tegen jouw warmte laat ik hersenschimmen los en laat mijn wensen komen…

wij dompelen gedachten in de kaasfondue roeren stevig rond vóor er wordt opgedist beurtelings komt hier lief en leed voorbij in het zeker weten van het veilige vertrouwd zijn verbondenheid wordt gedeeld aan een ronde tafel…

de moeder stelde de vraag aan de zieke bedlegerige jongeman ik moet even naar de keuken weet niet of ik dit ook kan tuurlijk moeder u weet hier ben ik toch nooit alleen het Licht van Jezus is altijd om mij heen de lieverd is helaas maar 18 geworden wel achterlatend een gezegende boodschap echt geldend voor iedereen…

Dieuwertje Blok is dood. Ik zal haar missen Als boegbeeld van het Sinterklaasjournaal Ze kon zo liefdevol en amicaal Ons van een goede afloop vergewissen Een kwaliteit die ik nu bovendien Bij een gewoon journaal zo graag zou zien…

Het aller-, allermooiste Wat ik bedenken kan bij jou Is niet zozeer je schoonheid Of de liefde voor mijn vrouw Niet je stijl of je karakter Of je creatieve geest Niet jouw kennis of ervaring Of waarheen je bent geweest Niet je inzet of je werklust Zij zijn werkelijk ongekend Niet je charme, je bereidheid Of hoe graag je me verwend Niet…

mijn liefde huisvest in jouw landschap je hoort mijn stem ik noem je naam er is een hand die streelt als vriend wil ik geluk met je delen hunkerend in het licht van leven…

als avondritueel leest mijn liefje voor zijn stem rondt de dag áf, voor het slapengaan ik luister naar gedichten met eigen melodie of een mooi kinderboek met spannend avontuur mijn armen wachten hem na het sluiten van het boek…

zo dichtbij de dood het zou me toch te ver zijn maar Vroman beschrijft * senryu*…

groene weg klimt omhoog alsof hij er iets tegen in had kunnen brengen toch is er een duidelijke grens tot waar het treden mag gestaag leunt de zijtak vertrouwd op de zwaartekracht kussen bladeren bijna de grond…

Op pepermuntblikjes in mijn vitrinekast, u kent ze vast wel, die van Wilhelmina, bent u al vele jaren een graag geziene gast. U en uw levenspartner gaan dagelijks door mijn hand, ‘k ervaar in die beweging geleidelijk een band. De cafeïnevrije zit in ’t verlovingsblik, achter de bruidskus schuilt de koffie met meer pit. De nieuwste…

Dat was vertrouwd, die zelfde blik en leest.…

jaloers, want zo vertrouwd, zoals jij rouwt om een ander moet ik soms ook doodgaan, niet bestaan voor tranen die je huilt niet om wat was boven mijn as als voor die ander?…

Vertrouwd Het voelde zo vertrouwd. ik moest je laten gaan, was bang om je te verliezen. Een bestaan zonder jou, nooit aan gedacht. Hoe nu verder…..…

Heel vreemd, het voelt vertrouwd, ik hoop echt dat je me belt, je bent dan wel een klein beetje oud, maar ik zie je als mijn held. Ik weet het, nu even niet, maar ik denk aan je, en ik hoop dat je ziet, onze wederzijdse begeerte..…

Maar eens dan zal het zeker komen dat je geen angst hebt voor die uitgestoken hand dan zul je toch de stap durven nemen en vernieuw je met mij die vertrouwde band.…

Dat klinkt weer erg vertrouwd, Je hebt het weer reuze benauwd. Helaas weet ik wat dit is, En het dus als kiespijn liever mis. Op naar Katwijk aan Zee, Daar doe ik nu aan de revalidatie mee. En die psygologen ;ze zullen wel flink gaan wroeten, Maar wil ik me beter voelen zal het wel moeten.…

Een beroering, De trilling van de lucht. Een blik, Verankerd op mijn netvlies. Een beeld, De herkenning van het onbekende. Een aanraking, Vastgelegd in gedachten. Ongrijpbaar, Als een mimespeler pakkend in het niets. Onaantastbaar, Als het lot dat wederkeert. Onontkoombaar, Verlangend.…

In t grijze gebied van geoorloofd zijn of niet spreken we elke dagelijks intiem en heel vertrouwd toch blijf je daar bij haar en word ik bij hem oud.…

Vertrouwd is het donker Van uit het niets zomaar hopend op iets mij een weg banend in het donker zoek ik naar warmte en het licht geheel vrijwillig soms verplicht maar toch... rusteloos en moe ga ik dan stilletjes weer even naar het donker toe Intens genietend doet het geen pijn niets of niemand te hoeven zijn…

Wachten op eenzame momenten en vragen naar gezichten die mij nieuwsgierig fluisteren dat ik niet verdwijn zolang ik mijn spiegelbeeld niets vergeef en vraag waarom hij niet op mij wil lijken…

Ogen ontdekken oude verten. Kijk zie, ik ben weer Terug in de zomertijd. Gras wordt besproeid, Een geur van de echo geeft Zonneschijn op ’t gordijn. Er is slechts een zijn. Onze huiskamerdeur zucht Een hunkering naar morgen. Open en weer dicht. Gerinkel in de keuken, buiten Hen die nog wel mogen. Verlangen is mijn deken. Geen geeuw…

Rondom de Nederlandse voetbalvelden Is het vanaf vandaag niet toegestaan Om als supporter fijn je gang te gaan En alles op de mat verrot te schelden Ik lijk misschien dan wel een onbenul Toch klonk 't vertrouwd, dat hi-ha-hondelul (Er is een lijst van verboden spreekkoren opgesteld door de KNVB.…

De zon die zo vertrouwd en zo onstuimig de dagen vult met glans en blij bericht en die daardoor wat kleine vrede sticht tussen de mensen die gebukt gaan onder zorgen; Ze straalt en doet dit ongevraagd, als geuren die gegeven zijn zonder dat iemand eist; als klanken die verloren vallen in de ruimte maar die een zwerver blij herkent als huis.…

Gewoonte aanhouden om het even waar voor een gouden avonduur sjouwen wij vertrouwde piepers maken ons leven minder duur thuisgevoel ligt aanlokkelijk op roze plastic bord panklaar.…

Het is bij jou zo vertrouwd het is vreemd gewoon Alles is bij jou zo gewoon het is gek eigenlijk Ik denk dat pas als ik je ooit kwijt zou zijn dat het dan pas tot me door zal dringen hoe ongewoon ik het heb met jou.…

Ik voel me vertrouwd bij je ook al ken ik je maar op internet is dat eigenlijk normaal? Ik wil het maar ook niet laten jij bent het jij bent mij het liefst jij bent mijn ware liefde alleen is er een probleem je bent niet echt je bent maar internet kon ik je maar vasthouden!…

Van uit het niets zo maar hopend op iets mij een weg banend in het donker zoek ik naar warmte en het licht geheel vrijwillig soms verplicht maar toch... rusteloos en moe ga ik dan stilletjes weer even naar het donker toe Intens genietend doet het geen pijn niets of niemand te hoeven zijn…

rozenblaadjes zacht vertellen me van de pracht hoe mooi de eeuwigheid zal zijn als ik met mijn ogen streel over de rijkdom van het fluweel elk blaadje zie, zo teer en fijn hoe het hartje zich openvouwt zo zichtbaar vertrouwd de regendruppel toelaat dan weet ik er is geen nergens dat er ergens een hand van liefde bestaat…

dan rusten we samen tot zolang zal ik je bezoeken me laven ons aan vertrouwde geuren zonder jou daar leven kon ik niet…