Alle inzendingen over vuurrood

Vijf ranke rozen en het bloemstalletje sloot net op de valreep en zij had het toch zo koud daarom koos hij ze vuurrood…

Vuurrode Na de scheiding van de moeder werd mijn vuurrode haar 3 dagen nat gemaakt door de boerse kraamhulp. Rood haar, geen goede grond, dacht zij en trachtte de schok van de ouders na 2 zwart en 1 blond voor te zijn. Op de 4e dag viel het doek voor haar,mij, kreeg zij ontslag en ik, 1 vuurrode, op schoot genomen.…

Kronkelend beekje beroerd door een zachte bries vuurrood is de kim…

*** *** *** hoog in de lucht zweeft een vuurrode toverbal die zeeën kleur geeft *** *** ***…

vuurrood gloeiende haard hij straalt warmte ik zie ijsbloemen smelten gezelligheid…

vuurrode nevels rimpelen over water nog vage oevers vogels begroeten de dag met pure levensvreugde…

ruikt de vuurrode appel die vanaf de fruitschaal naar mij lonkt kleurt de liefde die in dit jaargetij spontaan ontluikt siert de sering die welig geurt menigeen verleidt geniet ik paradijselijk van deze schoonheid…

Even maar in bloei langs de spoorlijn de klaproos met het kleine behaarde blad de bloem vuurrood en donker middenin. Hoog boven het gras wuift ze naar wie langs haar komt. ------------------------------ Uit: ' Sterrekers', 1984.…

vuurrode koorden dansen in het groene licht van de zuiderse kapel een tap geeft de leiding en wiegt op en neer een neerwaartse spiraal duikt op in de ondergaande nachtzon een nieuw leven vol gebreken springt in het ravijn…

alsjeblieft de kersen- onder zwangere bomen zaten wij behangen met kersen als gretige kinderen met vuurrode tongen en een nog zeldzaam gevoel van geluk…

Schichtig voorzichtig scherpzinnige blik vuurrode gloeiende bal wattig roze sneeuw dageraad in het dal. In vredige eeuwigheid introvert afgezonderd verborgen tussen bomen oog in oog met een hert begint leven te stromen.…

op tafel slechts één rode anjer, bloedrood schreeuwend, vuurrood dood een fruitvlieg dronk van zoete wijn haar vleugels kleefden aan het zilte glas, doorschijnend zijn het uitzicht -en dat rood ik spreek in raadsels, want het zingt een requiem vol pijn…

voor ria klaprozen sierlijk dansend een veld een ballet in vuurrood nemen mij mee terug naar jou naar toen het kon fel gekleurd wapperend rood zo kwetsbaar zo levensecht net jou ook nu in de hemel negen juni jouw dag jouw feest 09.06.2005…

Niks geen schaarsgbebloemde voorbijgangerslach in mijn raam of dat kind op haar vuurrode fietsje dat me wolkenloos zwaaide en zag - eerlijke uren waren het vandaag. Dodelijke, onverkwikkelijke, hopeloos uitgekeken uren. ---------------------------- uit: 'Raster', 107, 2004.…

De zomer laat met haar vuurrode longen lijsterbessen, rozenbottels, en wilde bessen zingen dwaalt langs de fluwelen binnenkant van een beukennotendop eikels steken een pijpje op kastanjes tonen hun stekels het warme brons nog verborgen tot aan de herfst in vruchtbaar genot zwerft de zomer door het bos…

waar aan de Kim de paarsblauwe hemel vuurrood aan stukken scheurt helicopterstrepen verdeeldheid zaaien drijft een schommelige zee en in de verte schraapt er traag nog een bootje langs de einder op het zand van het strand spelen licht en schaduw hun schimmenspel het oog gaat brandend onder de kijker ook en dan de zon…

het leed smijt de deur open onder dekens dromen bundeltjes kind in ruimteloze tijd tere bloemen roerloos na die korte waan geen woord gesproken geen lach geschaterd aan de muur afbeeldingen van Indische goudenregen en het alfabet aan de vuurrode hemel gloeien tranen de leegte raakt aan alles…

In het winterlicht Scharrelen de wadvogels Op de wadplaten Kokmeeuwen lichten Wit zilvergrijs vuurrood op Boeggolven breken Stormmeeuwen wulpen Zilverplezier tureluur Doorwaden de geul Slenken glinsteren In diepblauw met de zon mee De twee zeehonden Blikken nieuwsgierig Vanuit het Waddenwater Geen visje te zien!…

je knopte veelbelovend bloeide tot een vuurrood blad dat een lange zomer had nog kleurt je levenskracht waarvan de nerven diepte kerven in het oppervlak en kijk je om naar wie je was in je hart gevuld met ochtenddauw rijpen de vruchten van een leven vol ervaring de wijsheid in je zon doorregen ogen het warmrode van je lach zijn…

het wildvuur laat een spoor van vernieling na in inkt gedoopt de bast van de bomen de wind trekt slierten van as tussen vermolmde huizen het vuurrood gesteente rouwt zwartgeblakerd droogte en wind het allesverterende vuur verslindt kent geen genade de zon zakt in strepen door het knisperende naaldwoud…

Als een vuurrode deken laat jij je glijden over het warme land. De blauwe lucht verstopt zich in een mantel van donkere wolken. Je ruikt de frisse avondlucht als ware het een parfum van de fijnste klasse. De nacht valt over de aarde in schemerachtige geheimzinnigheid. Ik hoor de stilte en denk; Er valt niets te zeggen.…

Ze snakken met vuurrode vacht naar zon en morgendauw. Rozen geuren in de nacht. Ze tuiten hun fluwelen lippen en houden eeuwig de wacht met één wens: zonnelicht nippen.…

Traag daalt het vliegtuig, volgt de vuurrode einder, avondgloed, die dooft...…

‘k zie hoe verrukkelijk de herfstrozen bloeien die door de laatste zonneweelde zijn gevoed hoe vuurrood de hanggeraniums nog gloeien ‘ k zie hoe verrukkelijk de herfstrozen bloeien tot de Tuinman straks alles weer gaat snoeien brengt een speelse vlinder zijn afscheidsgroet ‘k zie hoe verrukkelijk de herfstrozen bloeien die door de laatste zonneweelde…

‘k zie hoe verrukkelijk de herfstrozen bloeien die door de laatste zonneweelde zijn gevoed hoe vuurrood de hanggeraniums nog gloeien ‘ k zie hoe verrukkelijk de herfstrozen bloeien tot de Tuinman straks alles weer gaat snoeien brengt een speelse vlinder zijn afscheidsgroet ‘k zie hoe verrukkelijk de herfstrozen bloeien die door de laatste zonneweelde…

maïsvelden zijn maïsvelden stof is slechts stof een krekel een krekel hitte slechts hitte een brievenman ben ik geen bries helpt mij op weg op weg naar madame lacroix met de brief maar madame staat op het erf met vuurrood gezicht ook ik kijk omhoog en zie de raaf niet eerder was het zo stil stilte, met slechts het snikken van madame…

Het uitzicht is zo mooi Door het oh zo rustige leven Waarin de natuur zijn wortels plant En de zon zijn glanzende stralen toont In vuurrood en helder licht Boven op een romantische berg…

nog mooier dan de zon is de lach op jouw gezicht die elke seconde naar me straalt als een parel in een oester wat droom ik toch weer weg in de gedachten van jouw vuurrode hart waarin mijn liefde voor jou schittert als een ster.…

iedereen maakt zijn entree en neemt zo zichzelf mee met vuurrood haar uitbundig blozen of in het blauwgroen van de ogen het saillante punt van onderscheid is dat niemand ooit een ander blijkt maar ieder wil het schoonheidsideaal laten zich en masse verbouwen lopen in de kudde van getrouwen blijf maar wie je bent de replica’s…

Maar hoe verfomfaaid ook, hoe heelhuids allerminst en op het scherpst bevochten - onverdrotener reddeloos en vlijmender dan in dit vuurrode optredentje kun je nauwelijks klinken.... ------------------------------------ uit: 'Verzamelde gedichten', 2016.…