Alle inzendingen over wereld mensen

er zijn zoveel mensen op de wereld mensen geven me haat mensen laten me alleen en daar word ik zo hard van als een steen…

Mensen geven me geld. Mensen beloven mij de wereld. Mensen proberen me liefde te geven. Maar mensen, geef mij: een huis. Geef me een huis om in te wonen. Geef mij een huis om me eindelijk veilig en geborgen te voelen. Geef mij een huis om in te blijven, schrijvend dichten. Geef me een woning om te delen met velen: mijn wereld.…

Straks als wij zullen slapen en onze ogen dicht zijn gevallen zullen ergens in de wereld honderden geweerschoten knallen straks als wij zullen slapen en niks om ons heen meer horen zullen er vele mensen sterven en wordt er nieuw leven geboren straks als wij zullen slapen en niets van dit alles bemerken zijn er overal op de wereld mensen…

komen ergens op de wereld mensen om geen droge korst om op te kauwen maar valt er weer de zoveelste bom Nog steeds is er nog niet de lang verwachte vrede waarover we praten, ieder jaar weer we wensen elkaar een fijne kerst, gelukkig nieuwjaar maar wanneer komt er eindelijk vrede Heer ?…

Wanneer zullen mensen weten, iedere ziel andere noodkreten.…

De helderblauwe hemel laat lustig zijn tekenstift gaan maakt de wolken onder hem zuiver wit en loodgrijs de voldane dampwerken strelen donkergroene bergen waartussen een groot meer vereerd met de zingende naam Lago Maggiore vanuit heel de wereld mensen naar zich toe haalt een eigen heerschappij voert over diens getrouwe dienaars getij…

mensen zijn die op dit moment zich lekker voelen een glimlach in hun ogen hebben een klein beetje het gevoel hebben gelukkig te zijn zonder honger zonder pijn met een dak boven hun hoofd liefde krijgen fluistert de wind…

ik zag ze hopen in een wereld vol beloven ogen helder in beginnend leven handen klaar voor geven en nemen gespierde schouders nog onbevangen gerecht omdat de wereld er nog geen gewichten op had gelegd blikken open frank en vrij hoe spelen zij het spel van kat en muis in een maatschappij zonder eigen huis in de stilte…

Terwijl hij met zachte wanhoop vraagt waar de wereld is wacht iemand op een nalatige trein wankelen anderen door vergetelheid niemand die in beweging komt die hem in zijn armen houdt.…

woeste zee Wolkenlucht kleurenspel zomaar in beweging gezet Welige vormen welke ogen als een zacht donzen dekbed Hoor die prachtige vogels zwevend spelend zo vrij Veertjes zo mooi van kleur hun fluiten maakt mij blij Voel de warmte van de zon koester haar zachte stralen Zie sterren aan de hemel staan een heelal om in te verdwalen Mensen…

zinloos geweld slaat diepe wonden maakt dagen donkerder nachten ondragelijk zijn landen in rouw om wat kogels aanrichten schuldeloos zij die daar waren geraakt tot in hun ziel daar iemand zich God waande keken zij de dood in de ogen niets rest dan blauwe bonen als stille getuigen…

Jamaar afzien is voor mensen die de wereld in hun handen willen dragen, tot de wereld in den ruste wordt verteerd tot wat wij waren Waren wij een hoop van zegen, onze hoofden draaiden door tot iets dat adem kon benemen en de oorlog tussen geesten in bloedstollend onrust smoorde En onverwoekerd raast men door tot ooit het afzien wordt…

Zon aan de hemel man en vrouw de oogst het land twee in groots geheel.…

in een ontwakende tram wordt een vrolijk groetende hond op de foto gezet een andere zit op schoot bij het stoplicht staat een moeder met kinderwagen en een mobieltje in haar hand een schrikbarend tijdsbeeld langzaam ontwaakt de stad en sla dit alles gade op een manier die anders is dan gisteren…

Tot in lengte van dagen klinkt een lied zonder woorden als tongen versmelten beweging gehinderd denken bemoeilijkt het onnavolgbare komt zoeken naar ruimte vragen die blijven sprakeloos omzien roepstem die wenkt uit glazenhuizen. Loze blikken gewisseld de stille wensen het blind verlangen naar wat was verloren geen zekerheid gekregen…

De lucht die mij tot adem is vanwaar is het gekomen ik hoopte van het frisse groen maar is als damp, uit aarde opgekomen. Waartoe is het al eens gebruikt een poging tot reanimatie of liefdeszucht, u weet wat ik bedoel een vissersvrouw, nog wachtend bij de duinen. Het kan ook van een werker zijn geweest dat lichte zuur, te laat gewassen…

Dit stukje paradijs dat aarde heet een wereldorp voor iedereen die ademt waar God de touwtjes stevig in handen heeft gegeven aan mensen die lijken op hem maar soms ook duivels zijn gebleken…

Fatsoenlijke mensen worden soms door een onrust gedreven die ze zelf niet snappen, gewoon omdat onze soort zichtzelf in stand wil houden. Oerdrift. Bij de één is die drift groter dan bij de ander, natuurlijk, zoals ook eetlust kan verschillen. Dit kan iedereen overkomen, maar dat is gewoon niet waar.…

De bouwstenen Van mijn leven Zijn zeker niet Op drijfzand gestapeld Zelfs al ga ik Af en toe Kopje onder Ik worstel en kom boven Of ik een mooi gebouw ben Laat ik aan de wereld over Alhoewel ik vond en vind Dat er te weinig diverse smaak is…

Het hemelsblauw, dat is me bijgebleven Waarin het kwaad zich naar de torens boog In stilte ongehinderd binnen vloog De mensen daar ten dode opgeschreven Hoog boven het inferno nog die lucht De laatste onschuld is erheen gevlucht.…

Beneden de wereld, staan bloemen die wij niet zien, beneden de wereld zijn mensen die wij niet kennen, waar we niet aan willen wennen beneden is een wereld die wij niet kennen, waar we geen aandacht aan geven, waar voor ons geen mensen leven beneden de wereld is er geen hoop helpen we geen mensen in nood zien we geen dood, de wereld beneden…

Stel je voor … Een wereld waarin welzijn boven winst en welvaart gaat, waar de Natuur niet onder maar met de mensen staat. Een wereld vol van overvloed die mensen eerlijk delen, een wereld vol van liefde waarin alle wonden helen.…

van alle mensen op de wereld ben jij degene die mij het best begrijpt samen met mij deel je de tranen daarom wil ik je absoluut niet kwijt van alle mensen op de wereld ben jij degene die er altijd is je staat altijd klaar voor een ander er is absoluut niets wat ik bij je mis van alle mensen op de wereld ben jij degene waarvan ik het meest…

nog te wensen dan dat de bol zijn ronde vredig draait, dat er genoeg valt te vieren voor de mensen omdat elkeen weer naar elk ander zwaait…

Met zingen Kom ik tevoorschijn En zie en voel mezelf Dit maakt Dat ik jou Ook voel en zie…

Boven elke afgrond bruggen aangelegd terwijl het licht naar beneden suist Strohalmen voor houvast doekjes voor het bloeden voor het stuurloze hart Geen handen als Hybris struikelt wankelt voor de val In een stofwolk van stilte met de mond vol tanden tussen gebroken porselein…

In werelden van alles, is niets meer mogelijk. In een volmaakte wereld, is alles al gedaan. Worden wonderen niet geboren. In een wereld van gelijkheid, kan geen creatief mens bestaan. In werelden van overvloed en alles, kunnen mensen levend sterven gaan.…

Wat mensen mensen doen je krijgt het met geen pen beschreven; we doen elkander leven of breken ook veel stuk. Wat mensen mensen doen het blijkt al door de eeuwen; we werpen voor de leeuwen of pesten met fatsoen. Wat mensen mensen doen, het is een groot mysterie, we zorgen voor miserie of bouwen elkaar op.…

Hoor mensen praten en lachen in mijn kamer Zie mensen praten en lachen vanaf mijn bank Mensen, mensen zin in een hapje en drankje uit de keuken Hoor mensen praten en lachen Zie mensen praten en lachen mensen, mensen Ik kijk en ik lach mee Eén glaasje, één handje voor de TV…

Wat zou de wereld zijn zonder dieren zonder water zonder bergen? Wat zou de wereld zijn zonder liefde, zonder mensen? Kijk naar ’t positieve, dan blijft er niets meer te wensen.…