Alle inzendingen over woord en spel

gestrand ben ik in het alfabet van mijn woorden ik speel nog slechts met de laatste regel de laatste zin zal geen klank krijgen ondermaats stierven de laatste letters op de lippen van een kus…

Ik ben de man van het laatste woord! al speel je geen open kaart de kaarten al door zei blazen het op wij gooien het roer om een zeeslag we slagen de slag gevaartes ik kom ze laten het over zij die voeren het woord.…

Ooit dacht ik te vliegen te zweven in oneindigheid maar het lot bedroog mijn dromen Nu vormen de woorden een spel een suggestie om het werkelijke leven te veraangenamen, niet te veranderen de dood wat langer te laten slapen in zijn poortwachtershuisje aan de grens Het spel heeft zijn eigen regels die je beter niet kunt aanpassen anders…

Ballen speel je met je beide voeten. Met beide handen of met je hoofd. Scoren is doelgericht schieten. Leven is als voetbal spelen. Is standvastig wachten. Is voetbalspel. Als dichter kijk ik kalmpjes toe. De ballen spelen in mijn hoofd. Woorden zijn zoals ballen zijn. Dichters zijn hoofdbalspelers. Dichten is met woorden spelen.…

Woorden komen spelen met de dichter. In mijn hoofd zie ik woorden samengaan. Wat nog onzin was krijgt langzaam zin. Ik rek me krakend uit en gaap nog wat. Het is tijd om op te staan.…

luchtig geblazen bellen vullen zich met buitelende woorden, dansen speels rondom nieuwelingen voor ze fragmentarisch uiteen spatten in een kring ze verdampen langzaam maar niet, nee niet voordat ik ze met zin heb geproefd ze kietelen mijn gehemelte en prikkelen mijn papillen smaken naar meer dan een vliegensvlugge hap tussen hongerend…

Mijn woorden gesproken als aarde vormen vaste en vruchtbare bodem. Totdat ik de steun eruit wegblaas een stinkend verzwelgend moeras bijft waarin de onzekeren stikken. Mijn woorden - ze spelen als vlammen beweeglijk, licht gevend en warmte.…

In mijn gedachten hoor ik de woorden. Zij spelen met mij een dodelijk spel. Ben ik verbannen naar verre oorden. Ontnomen is mij de woordwaarde die ik mij voorstel. In mijn lichaam voel ik het leven stromen. En is er nog plaats voor het goede bloed. Mijn benen trotseren waar niemand mag komen.…

Tussen der woorden hovaardig spel, ons handen, zij alleen, die wisten van elkander wel ’t geheim van ons getween. Die hebben ’t schoonste deel gekend van ’t heimwee waar een mens in mint; die wisten niet waar waken endt of waar de droom begint.…

Tussen der woorden hovaardig spel, onze handen, zij alleen, die wisten van elkander wel ’t geheim van ons getween. Die hebben ’t schoonste deel gekend van ’t heimwee waar een mens in mint; die wisten niet waar waken endt of waar de droom begint.…

Weet je nog van jij en ik? Weet je nog dat we samen lol hadden? Weet je nog dat we samen ijsjes aten? Weet je nog dat we bij elkaar sliepen? Weet je nog dat we alles samen deden? Weet je nog dat je mijn vriendin was? en weet je nog... dat je nog wel in mijn leven was??…

En zo zijn spelletjes nu wel uit den boze, heb ik ondervonden, behalve eentje dan: door kleinzoon uitgevonden: Ik kreeg een potje in mijn handen geduwd met de woorden: Blazen Oma en omdat ze het allemaal hoorden, Zat ik op zondagmiddag in de tuin, net als toen, bellen te blazen, zie je wel, dat ik toch nog een spel van "toen" kon doen?…

Die is gekrompen, spuugt nu geen vuur ik lach om het kind, kijk verder naar het spel van wind en wolken. Dan ineens zegt het kind: Oma....hoe moet dat als je een engeltje bent? Stel dat dan die wolken er zijn, dan zie je ons nooit meer, da's niet fijn!…

Leyla huppelt, springt en danst, haar gloeiend gezichtje glanst, haar zingen een melodisch joechjachen, wedijverend met uitbundig schaterlachen. Leyla komt aangewaaid, druk gebarend, armpjes, hoog uitgestrekt, vragend, haar lichaam fleemt, ze is duidelijk moe: “Vang me Tito lief, alsjeblief, pak me, toe?” Haar glinsterende blauwe pretoogjes…

De vraag staat nog open nu de woorden ontbreken die kunnen omvatten het ont-hoopte verlangen naar een zinloos gedicht. De vraag staat nog open nu de zinnen ontbreken die kunnen ont-vatten het verlangde gehoopte in een woordloos gedicht. Zwijg de vraag op het ontstelde antwoord van gestolde hunkering tot opgehoopt verdriet.…

de tuinen en daken schijnen sprookjesachtig wit kunnen je vertellen wie er zoal is langs geweest. het sneeuwtapijt laat sporen na een roodborstje en de kat ze kunnen het niet ontkennen dat ze er even waren... de kat lag nog te loeren het roodborstje zag ik wegvliegen een gebeuren, een verhaal spontaan ontstaan... in 't wit van de natuur…

Vervelen, vervelen, vervelen, vervelen Verdelen, verdelen, verdelen, verdelen Vertalen, vertalen, vertalen, vertalen Vermannen, vermannen, vermannen, vermannen Verzorgen, verzorgen, verzorgen, verzorgen Vermoorden, vermoorden, vermoorden, vermoorden Verdorven, verdorven, verdorven, verdorven Verloren, verloren, verloren, verloren Verzopen, verzopen…

kiezen samen spelen. Wie altijd moeten winnen, spelen het spel niet meer. Worden vanzelf verliezers. Zijn roemloos afgegaan.…

schreef ik in mijn dagboek ik heb mijn langste tijd gehad de wens om zee te zijn spoelde af en aan toen schreef ik in mijn dagboek: ik heb mijn langste tijd nog niet gehad nu ik aan de grens gekomen ben de grens van mijn menselijke gevoeligheid ziedaar de anatomie van een crisis wat een buitenkans moest zijn werd een hel zo het hoge woord…

Selfie is mikken op jezelf of met anderen Oftewel vooral Kicken op ‘mezelvie’: Selfie is: te vinden in de dikke van Dale!…

Speel met de zon In je haren, Met het zand Tussen je vingers, Speel met de gedachten In je hoofd die woorden Worden, woorden om te horen, Regels om te zien, Verzen om te zingen - Speel met het mes Tussen je tanden, 't Is bittere ernst, Want in de verte Wacht de groeve Van een bij twee Die je in de aarde Verwelkomen…

Speel met de zon In je haren, Met het zand Tussen je vingers, Speel met de gedachten In je hoofd die woorden Worden, woorden om te horen, Regels om te zien, Verzen om te zingen - Speel met het mes Tussen je tanden, 't Is bittere ernst, Want in de verte Wacht de groeve Van een bij twee Die je in de aarde Verwelkomen…

Woorden spelen met gedachten ook al zijn ze echt gelogen en goud eerlijk spelen woorden een gepaste rol In mythen en in sagen in verhalen en mijn waarheid zijn ze samen engelen en heilprofeten tijdloos groots in heel mijn leven…

jij en ik weten, wij spelen een spel wij spelen met elkaar jij en ik weten van de verwondering van de betovering jij en ik weten dat de glans in onze ogen gebroken kan worden door een enkel woord ononderbroken begrijpen wij het wel onverdroten spelen wij het spel…

het is niet omdat jij stoere handen aan je lijf hebt en ik het met mijn getrainde hersenen moet doen, dat ik je voortaan links laat liggen. het is niet omdat jij het sappige antwerpse dialect van de dokwerker praat en ik in keurig nederlands de rechten van de anderen bepleit dat ik je voortaan zal negeren. het is niet omdat jij meer houdt…

Hij zijn letsel aan hen zien, alvorens Hij voor een tijdlang uit het zicht verdween Dat Jezus in een lichaam incarneerde Een leraar werd, een van de allergrootste Genezers was, doodsbang soms voor Zijn Lot Als kosmisch wezen zich manifesteerde Roept vragen op, wat was het dat Hem loodste Door Zijn Ervaringen van krib tot grot Het Woord…

Ik ben geen beroemde dichter die met woorden in prachtig gestileerde zinnen gevleugelde gedichten tovert over verdriet, het leven, de liefde en het beminnen en de harten van de lezers verovert toch is het mij ook gegeven mijn steentje bij te dragen op gedichten.nl want voor mij blijft het spelen met woorden een creatief spel…

Een beetje spelen met de woorden en zinnen Blij word je ervan…

Is het niet vreemd dat ongedierte uitsluitend uit gedierte bestaat?…

Het zonlicht speelt z'n spel met wolken Wolken hun spel met zonlicht Is het verstoppertje? krijgertje? is het... m'n gebrek aan inzicht? Het zicht erop is in een woord: schitterend.…