Netgedichten

netgedicht (nr. 78.095):

melba snelt koppen

ik heb vannacht gedacht
verder dan kozijn niveau
ik betaalde voor een zonsondergang
hield mijn hand niet op de knip
ooit schreef ik in mijn dagboek

ik heb mijn langste tijd gehad
de wens om zee te zijn spoelde af en aan
toen schreef ik in mijn dagboek:
ik heb mijn langste tijd nog niet gehad
nu ik aan de grens gekomen ben

de grens van mijn menselijke gevoeligheid
ziedaar de anatomie van een crisis
wat een buitenkans moest zijn werd een hel
zo het hoge woord is eruit
zonder janken verschepen of krimpen

niet afhaken nu
de terugkeer van de neanderthaler wordt verwacht
we lachen samen lachen we
om de eindeloze plooibaarheid van de taal
komen we er de rest van ons leven nog uit?!