Alle inzendingen over wrede natuur

Wrede natuurlijke selectie aan de poort van het leven in geschikt en ongeschikt voor gezonde voortplanting - afkeur achterlaat in de berm van de evolutie om te sterven lijkt het werk van de duivel niet van ‘n god van de liefde.…

Geest van de mens, als sociaal wezen, is deel van ‘n collectief z’n clan vormt mede zijn aard beperkt de individuele vrijheid als elk mens heeft ook Jozef zijn verborgen donkere kanten Hij is heel aardig, zegt de buurt Miljard jaar strijd op leven en dood binnen wrede natuurlijke selectie creëert niet de mens uit sprookjes waarin…

het wrede scheuren; een zure dood geboren wordt. Snavelhel voor aardedieren, bang voor regen, witte dansers maagdelijke doodskleed aan, gekraaloogd; nimmer zullen wijken zij ruimen met genot de lijken.…

hoe wreed kan het zijn een muis in de val met kerstmis ik kan natuurlijk een zielig verhaal ophangen over een moedermuis met een nest vol jongen maar ik weet het niet het kan ook een plaag zijn maar wreed blijft het juist op deze dag…

daar lig je dan gekluisterd aan je bed en soms even schuifelend achter een looprek wat een ellende man je stem gekraakt een lichaam dat als bevroren raakt helaas hebben we het in het leven niet voor het kiezen zodat jij jezelf ongewild en ik mijn broer dreig te verliezen…

Vossen snellen zich over de besneeuwde velden het vliedende landschap zuigt zich onder de buiken de vossen zijn slijpende slijpen hun oren spits wrijven de ogen wrijven de streek in de ogen straks zal er het bloed zijn, bloed dat kuilen maakt tot de bodem ‘d aarde en sporen van sluikse silhouetten benevens de indrukken van prooien, contouren…

Toen zij de bokaal liet vallen en ik wanhopig spartelend en ademhappend trachtte te overleven op de harde vloer dacht zij wellicht dat ik probeerde te bijten en pinde me vast onder de stilettohiel van haar elegante laars.…

ze altijd al moorddadig waren van zichzelf er was hoogstens nog iets sociaals Ongekend veel zijn het er toch die tot moorden in staat zijn, maar ook zo normaal eigenlijk, hun oude natuur…

Ik heb mijn emoties als een oude slangenhuid afgestroopt. Nu lig ik in de zon, mijn ogen half geloken. Wat er ook voorbij gaat; niets ontsnapt mijn aandacht. Ik wacht, zonder mededogen, op het onschuldige moment.…

Wreed liet zij minnaars meeleven met haar gevoelens voor de man, die haar iets nieuws kon geven; zij was duidelijk in zijn ban. Zijn woorden deden haar beven, zijn zinnen streelden haar diep, betoverd door zijn dicht, zijn proza, en al hij verder riep.…

Net een maand terug je laten inslapen - grenzenloos en sprakenloos Hete tranen biggelen ... schattebout wees toch niet boos. Opnieuw zwerfkat uit asiel gehaald; onschuldig dankbaar Ratje Doetje vertederend aanhankelijk jong speels dus reeds verwend katje. Mellieke, vergeef me - kon je niet meer helpen, bloed niet te stelpen - Ziel gebroken…

een leeuw verscheurt een antiloop en voorkomt zo z’n eigen dood -noodzakelijk wreed een krokodil verdrinkt een gnoe zo komt hij aan z’n eten toe -noodzakelijk wreed een condor vergrijpt zich aan een lam zodat z’n gezin ook weer eten kan -noodzakelijk wreed een dier doodt zodat hij eet een mens…

Natuurlijk kan ik u volledig volgen Wanneer het gaat om mensen- dierenleed Zoals het wrede wijf dat paardje reed Daarover ben ik vreselijk verbolgen Het dier werd door mishandeling verzwolgen Hoe ziekelijk en onvoorstelbaar wreed Kan ’t iemand zijn die het blijkbaar vermeed Respect te kweken?…

De natuur, soms wreed maar verbazingwekkend. Foto Hanneke van Hattem van Velsen…

ik weet niet wat te zeggen of wat te schrijven, de woorden, woorden, ze ontwijken me, ze weigeren me het beschrijven van dit verdriet mijn kind, mijn liefste kind is verdronken, verdwenen, onopgemerkt, verdronken, zomaar weg, nooit meer, nooit meer haar lieve lach, haar ogen, nooit meer haar melodieuze stem horen, dat is haar, dat is mijn wrede…

Na twee weken met jou in een liefdesroes en grote plannen voor onze toekomst, ik was je ecodorp, je leermeester, alles waar je naar verlangde in je leven, nooit beminde een vrouw mij vuriger en meer dan jou, ik zag niet hoe het tij meer en meer keerde in jou, hoe je mij overheersing verweet en dat je eigenheid verdween, al deed je heel…

Onze reis, ruw gestuit vlak na de start, begon niet alleen met wat vage dromen, wij schuilden bij elkaar, intiem en dicht, door het wrede lot ons plots afgenomen.…

in en oordelen wreed dat ik het spoor bijster ben…

Natuurlijk wil ik geen object zijn maar mens, een subject niet volledig vrij misschien maar ook niet in de hel van andermans oordeel want ik negeer niet dat ik een individuele wij ben een individuele liefde die tekortschiet soms individueel wreed eigenbelang, kortzichtig door ingebouwde oogkleppen tegen mijn nerveuze angst voor…

Als ik eens kon toveren was de aarde geen wrede woestijn volkeren zouden elkaar verdragen er zou nooit meer oorlog zijn. Zou 't klimaat evenredig verdelen met een constante temperatuur geen aardverschuiving, overstroming maar blauwe oceanen, heldere rivieren en een groene natuur.…

kwam - voor jou te laat je stierf door wrede rassenhaat 6…

Kwinkelerend krachtig kwelen droge dorsten zijn gelest deze dieren zijn met velen en fluiten doen zij op hun best; doch de natuur kan dat niets schelen zij stuurt -hoe wreed- de vogelpest.…

Kwinkelerend krachtig kwelen droge dorsten zijn gelest deze dieren zijn met velen, fluiten doen zij op hun best; de natuur kan dat niets schelen wreed stuurt zij de vogelpest.…

Ik loop geheel ontbloot Over zandige paden Door een droge sloot Langs kadavers vol maden Het bruine, droge gras Is reeds lang verdord Een uitgedroogde plas Bewaakt een verlaten fort Een oneervolle naam Siert dit dorre oord Een twijfelachtige faam Waar de natuur wreed ontspoort Het woud van de dood Een woestijn vol ellende Die elke…

17 gram botjes en veertjes, mooiste kleuren, dit roestige kaneelbruin, zwart gestippeld, een kleine winterkoning kleurt de struiken, ik voel dit tere en slordige hoopje veren oprecht leven, bruin en zwart gespikkeld, kwetsbaar hoopje licht en lucht, donker asfalt, dit vogeltje: teer, een zacht kloppend hartje, grootste woorden helpen nu niet…

Als de zon schijnt over mijn mooie hei Komen gedachten in mij en verdwaal ik in stilte en rust Geniet van het een zijn met de natuur Vergeet ik elk uur en hoop dat ik niet verdwaal of de weg kwijt raak Maar kom altijd op het juiste pad…

kristallen transformeren op bevroren water… zonnestralen weerkaatsen licht op een klein wonderlijk theater fruitig geel en groen laten zich vooral gelden… gekleurde nevel zweeft verder boven uitgestrekte velden een moment van schoonheid die weldra zal wegkwijnen… wanneer de zon straks weer volop gaat… schijnen!…

wat donkere wolken drijven samen de hemel wordt plots hel verlicht gekraak, gedruis … een bliksemschicht een foto waard, die luchtopname. in mum van tijd, wat tellen later als hemelsluizen opengaan verlangen akkers drooggestaan... naar bakken vol met regenwater. de regen daalt nu heftig neder het levensvocht voor vele dingen laat dier…

Ik heb zoveel asfalt gezien Zoveel wegen Zoveel snelheid Zoveel ondoordringbare stenen Ik heb met zachte handen in de verbeelding het landschap uitgedacht Alles was vloeibaar Meerduidig Alleen maar stroming van een rivier naar zee Kijk hoe de kleuren zich vermengen met lucht en water Hoe de horizon verdwijnt Niets is hetzelfde…

Was ik jong gaan dichten had ik in onwetendheid de liefde bezongen Nu ik weet hoe dat afloopt in elkaar steekt heb ik er geen behoefte aan Liefde, slavendans naar de pijpen van de evolutie wrede meester der natuur Die beloont en straft met drugs voor geluk en verdriet chemie door velen verafschuwd Zo gaat het met verlangens wil…