Alle inzendingen over zelfbewustzijn

De dieren daarentegen hebben geen zelfbewustzijn meegekregen, maar zijn wel bewust. Ik ben me zeg maar gerust, bewust, bewust.…

Op de dagen achtereen dat ik schreef vergat ik nooit mijn levend verleden in me dat me gevormd had en ik toch een zelfbewustzijn bezat in het heden waarin ik leerde van een ver verleden, waardoor ik niet had vermeden maar verder leefde in een toekomst.…

Ik kan mezelf niet zien zonder spiegel Alleen anderen kunnen ons helemaal bekijken Er zijn tijden geweest dat niemand zichzelf kon zien Tenzij in stille wateren of geframed in andere ogen Of in de prototypes van onze spiegels De vage voorouders van onze geestenvensters We zien alleen anderen als geheel Zoals alleen iemand anders…

Een spiegel in de kom en kijk maar mee hoe daar de kleine blauwe poetslipvis zichzelf herkent. Door die gebeurtenis neemt hij een plaats in naast de chimpansee. Ons menselijk bewustzijn loopt voorop: Dankzij de selfie liggen we op kop.…

en bloed Doch laten ieder effect verdwijnen Wanneer zij enkel met haar ogen kijkt En haar blik Haar blik die alles wat nog over was beinvloed Tot het universum Op haar afkomt Te groots, te overweldigend Voor het menselijke brein En haar ziel enkel blootlegt Zonder een verschil te zijn Trachtend, Zoals wij allen voortgaan: Uit louter zelfbewustzijn…

Ik weet het: het mooiste zou zijn als ik onvindbaar was en altijd naar mijzelf bleef zoeken. Hoe interessant zou dat niet zijn! Maar ik ben zo vindbaar... zo voor het oprapen... doe het licht uit, struikel over mij! ------------------------------------- uit: 'Gedichten 1977-1999'.…

Het verstilde maanlicht schijnt Streelt mijn geschonden lichaam Beroert elk plekje en verkleint De zelfverloochening en blaam Zodat elk schandteken verdwijnt Groeiend is mijn zelfbewustzijn Ik sta weer strijdbaar en rechtop Woede verzamelt zich tot venijn Zet er een streep onder en stop Dit leven, zoveel wraak en pijn Springen in het…

plots staat hier een vreemd object storm er niet op af pas op de plaats: eerst denken dan doen niet over één nacht ijs met mijn slurf mijn ware zelf een verkennend onderzoek nu de achterkant van het object is gesloten wellicht de onderkant wacht…kijk eens even zie mijn oorflappers mijn slurf: masseur en krachtpatser ineen…

Totdat mijn Zelfbewustzijn: trots gewelf, Over mij instort; de genadestoot Verbeid ik lang, woel mij dan langzaam bloot En kom met tegenzin weer tot mijzelf. Opnieuw dan strijd: voor immer onbeslist.…

Ik droeg alles zolang ik het dragen kon zolang mogelijk. Totdat het ook voor mij, niet meer te dragen viel en ik het helaas, wel loslaten moest. Met pijn in mijn hart. De ziel vroeg dit van me. Voor nieuw leven te geven en te gaan beleven. Een zielsmatig streven: stérker dan het lichaam, krachtiger dan de mens... bijna bovenmenselijk…

Als de mens in wording denkt over een stenen pijlpunt kan hij ook over zichzelf nadenken, over zijn omgeving, over de tijd; het bewuste denken is geboren en daarmee het zelfbewustzijn dat ons tot mens maakt.…

Stille kracht, onzichtbaar wezen. In velen de onbekende weg, onze Ogen eerst nog dwalend en gedachten Verward... Doch de ziel fluistert en Woorden krijgen betekenis.…