Alle inzendingen over zwijgplicht

Mijn leven bestaat uit zwijgen Euforie van zwijgen Avonturen vol waanzin Een kooi vol leugens en oneerlijkheid Mijn leven is maar een zwijgplicht!…

ongesproken blijven ze vooruit gerold in namen, één voor één en geen verlies aan zeggingskracht toch verdwijnend, naar een niemandsland hun band voor eeuwig stil geloken in de ogen van verraad het kwaad was al geschied nog voor dat men het noemde rond de uitbraak van vandaag ik had het zo graag anders gewild maar weet nu dan mijn…

De zwijgplicht blijft de helderheid omhullen, terwijl zij van het lekspektakel smullen.…

Prins Andrew deed iets zeer abominabels, hij was wel in voor jongemeisjesseks, een zwijgplicht dwong hij af met forse cheques. Hij redt zich er niet uit met sneue fabels. De waarheid spreken is hij niet van zins, hij is dan ook geen droom- maar sprookjesprins.…

dysthym, dysthym, wie niet weg is, is gezien een moment van zielsbezinning, een moment van overdaad dysthym, dysthym, wie niet weg is, is gezien tevoren te verloren, nu tot stof weer opgeklaard dysthym, dysthym, wie niet weg is, is gezien gesproken daar waar zwijgplicht gezwegen daar waar waar…

Een hemel als een hangmat, met één enkele vingerknip baarde de ochtend een woordeloos bestaan de zuiderse tijdsbeschouwing is uit de wandelgangen weggewarreld, seizoensgeschiedenis uit de bomen geschud zwijgplicht formele roerloosheid toverspreuken van stille inkeer is alles wat rest en jij in je vermiljoenrode…

In Frieslands hoofdstad is het mondje dicht: De burgermoeder is er afgetreden, Maar Nederland mag raden naar de reden Daar iedereen tot zwijgen is verplicht. Toch hoefde men die plicht niet op te leggen, Want wie begrijpt nou wat die Friezen zeggen?…

Buiten zinnen plagend drong hij zonder vragen in haar wereld binnen wat zij zou verdragen daar de zwijgplicht vanzelfsprekend was Als een vlieg in 't web gevangen liet zij hem gevoelloos toe Liet zich strelen zonder schreeuwen hield zich stil en krijste niet In zijn macht die liefde leek bevangen overschreed hij grenzen zonder…

Ga nu niet spreken van verre pijn maar leg me zwijgplicht op. Een klankloos woord bijt in mijn keel, breekt af in mij in lettergrepen. Ga liever dood dan nu te spreken. Bloed, laat hem niet stollen. Aarde kruip nog niet op hem maar mors zijn woorden, laat ze niet verbleken. Alles kan ik aan maar niet zijn lekke stem. Smoor haar in mij.…

Lieve dingetjes, ik verzin ze terstond Haar reactie is begrijpend liefdevol en zwijgend Sereen naar het bovenaardse neigend Verlicht toen het lot haar aan mij verbond Ik heb een schelp gevonden Direct om haar parelmoeren vinger gewonden Wanneer bij mijn oor hoor ik de zee En de schelp vraagt zachtjes ‘ga je mee’ Daarmee onschuldig haar zwijgplicht…

Het trio aapjes op de schouw dat altijd alles braaf geslikt had was het doof en blind zijn zat en nam de zwijgplicht ook niet meer zo nauw. Ook buiten was het over met gedogen Bevrijd van roze, wit, pluche ultramarijn had de dageraad zich vol gezogen met geelgroen, grijs en karmozijn.…