Zwijgtalen spreek ik
geen stemtoon gehoord
toch een lang gesprek
in voering gesteld
Oogkijkend naar dat
wat men geeft getuigd
hersenenslag aan het werk
om correctie aan te brengen.…
Het strand, de horizon bij nacht
lonkte ons met het geluid van de branding
we hadden wel vaker gevreeƫn op het zand
maar nu was er voltooiing van de zwijgtaal
geen brieven meer bij volle maan
of liefdeswoorden dwaas door waan
geen kusjes op blozende wangen
melancholie hield ons verlangen gevangen
een trui, die jij ooit droeg
op…
De beginselen begreep ik
uit wat voor handen was
in stilte
een muze zonder droomgeluiden
een vleugelworp in verre leegte
zwijgen in maagdelijke klanken
noten zonder woorden
of ratio in het gebaar
ergens waar geen afstand was
alles voelbaar in gedachten
in een zwijgtaal zonder horizon.…
In het voorbijgaan
van het praten
in zuivere liefde
hebben we elkaar
in duisternis
zonder iets te zeggen
de geheimen
van een droom
gegeven
het mystieke liefdeslandschap
verstilt zich in zacht ruizen
van dromen achter de horizon
intimiteit is in zwijgtaal
bekomen van alle onrust
die zo voelbaar was.…
Je hoeft me niet te redden
ik weet hoe ik me gedraag
nooit bang om alleen te zijn
in dat verlegen zijkamertje
van duisterklacht in zwijgtaal
jouw decadente woordenbrij
van lethargie en fatalisme
jouw zoemende zwemmende woorden
ze drijven weg, nemen af
in geluid en kracht over de rivier
van aanwezigheid in duisterklacht.…
Hij stelt zichzelf
een groener landschap voor
omdat de gouden herfstmaan
kostbare zwijgtaal bezigt
geen melk meer
in de supermarkt
en een verwarde moeder
terug naar de bergen
waar de witte geiten
het laatste gras begrazen
en de mannen koemiss drinken
nu de nachtmerries galopperen
over in duister gehulde hellingen.…
Er bruist jeugdige energie
uit jouw eigenzinnige bron
onder gevoelens verborgen
om geroezemoes te ontlasten
eenzamer in het tumult
niet ver weg van de mensen
onder een dalende avondzon
in een zwijgtaal vol emoties
nu je danst als een lentebloem
bikinimeisje
omdat het goede leven
aan nieuwe avonduren begint
in de schildersschaduw…
samen zijn met de maan
naamloos omdat we zonder bezitten
zand zijn in zandkorrels tellen
schapen verdwijnen als wolven
voor de zon die de maan beschijnt
voor een gezellig praatje
liefde ervaren in pure welzijn
we blijven, we blijven wie we zijn
geworden door haar organische orgasmen
en mijn fragiele milieubewuste erupties
in het zwijgtaal…
We reizen samen naar de stilte
zonder intellectuele conflicten
het liefdesspel lijkt oneindig
mysterieus tot aan de dageraad
in alle bewegingen van liefde
teder in de taal van de nacht
dauwdruppels spiegelen ochtendlicht
het belooft een warme dag te worden
jouw liefde ligt nog in mijn armen
kom je bij me in mijn bonzend hart
het…