Alle inzendingen over zwoele omgang

Voorbij nacht van zwoele omgang zacht hijgt in ons nog hartstocht na van ritme dat wij vonden in gekuste liefde dat door zinderende ochtend blijvend nieuwe dag ingaat voor komende nachten en dagen.…

Laat mijn armen jou verwarmen zoet je dromen tot mij komen in dagen die te snel vervagen roep ik jouw naam, wil mij verstaan. Hoor mijn welgemeende woorden mijn gebaren in klare taal laten ze jou mogen bekoren liefste voor mij ben jij speciaal. Zolang al wil ik je beminnen 't genot van strelende aanraking intens gevoel zo diep van binnen…

Geef het me terug je pakte het van me af met die neerbuigende blik denk je dat ik dat niet zag Je kent me geen eens je zegt geeneens gedag je bent bevooroordeeld denk je dat dat zomaar mag Geef het me terug met een spontane lach en luister gewoon eens dan maak je mijn dag…

Doezelend in de avondzon De kruinen warm beschenen Reikend naar de hemelboog Reikend.....hemelhoog Bruin oranje Zonder franje Ritselend groen en geel Statig.....in gareel Zachtjes wuivend Zachtjes wiegend Luierend in de zwoele lucht Zalig niksend....zucht.…

Zwoel is de nacht de lucht is warm en zacht een briesje speelt met mijn haar je voelt je zo onkwetsbaar samen loop je hand in hand je voeten spelen met het zand de maan en sterren verlichten de zee het klinkt misschien heel cliché de romantiek overheerst dit tafereel het is prachtig en sensationeel.…

Het was zwoel, Als u weet wat ik bedoel. Het was broeierig benauwd, En dan gaat het makkelijk fout, Ik had zo’n voorgevoel. Die zwoele avond in de zomer, Was de start van een nieuwkomer.…

Het was zwoel Als u weet wat ik bedoel. Het was broeierig benauwd En dan gaat het makkelijk fout, Ik had zo’n voorgevoel. Die zwoele avond in de zomer, Was de start van een nieuwkomer.…

Geen goesting om iets te doen, veel te warm, veel te zwoel. De kleren kleven aan mijn warm gekookt vel. Druppels zweet likken zich een weg in de rimpels van mijn voorhoofd, om dan langs mijn gezicht, naar beneden aan mijn kin te kietelen.…

Hier ben ik dan Raak me aan Zie mij Laat me je bereiken Het is zo eenzaam hier alleen Jij bent zo ver weg Ver van mij verwijderd En ik weet als ik dat zo voel Zal dat voor jou niet anders zijn Alles is zo ver weg en zo onbegaanbaar Ik wil dichtbij Ik wil raakbaar Ik mis je…

De dag begint in stille omgang met het licht in vrede met jezelf en met het eigen zijn Vandaag weer vreugde en plezier leven vanuit het nu vanuit hier…

aanraking zuiver zacht Ogen verdwaasd van opwinding Mijn hart wat naar jou lacht Een liefdespel zonder grenzen Verstrengeld zijn wij in elkaar Jouw warmte wordt mijn warmte Brengt mijn hart weer in gevaar Mijn liefde wil niet verdwijnen Jouw streling geeft geluksgevoel Mooier en zoeter dan duizend woorden En maakt mijn leven in en in zwoel…

Zwoel…

Soms maar voor mij eigenlijk al veel te veel erger ik me groen en geel aan de kortzichtigheid van zovelen om mij heen en dat zijn de momenten dat ik ween Soms maar voor mij eigenlijk al veel te veel grijpen er dingen naar mijn keel aan de hardheid die normaal schijnt te zijn en dat zijn die momenten die doen mij pijn…

Sir Isaac Newton was een zeer geleerde Heer die zocht en vond Universele wetten hij had een grote hekel aan opinies en wilde weten of God zelf Principes heeft Die in zijn Huis, het Universum, geldig zijn waar niets en niemand zich aan kan onttrekken want, dacht hij, Isaac, anders blijf ik zweven en heb ik nooit een fundament onder mijn kont…

Haar sterfbed wilde hij nog wel bezoeken omdat Irene hem dat had gevraagd De prins die graag behaagt en vaak belaagt Zo losjes in de omgang en in broeken Die Bernhard was een velevrouwenvrijer In kringen van het Hof een kledinglijer…

rustplaats grijze schaduwen in langzame stilte geen blad dat ruist zelfs de lente heeft haar jonge stem verloren bloemen vlijen zich in omgang neer het restend hart laat zich dragen…

Dus autochtoon en allochtoon geschrapt We mogen ze niet langer meer gebruiken Het zou naar ongelijkheid kunnen ruiken Nou weet ik niet of u het nog wel snapt Maar in de omgang gaat het toch gewoon Niet om zo'n woord maar om de juiste toon.…

Wanneer een scheiding eenmaal is bezegeld Dan kan het opgeluchte scheidingspaar Daarna nog best wel omgaan met elkaar, Mits deze omgang netjes is geregeld. Maar anders gaat het absoluut niet samen. Kijk maar naar Nederland en Suriname.…

Een zwoele zomerzon trots omringd door een diepblauwe lucht Dobberend op een bootje Van alles en iedereen weggevlucht Ik laat me drijven 't maakt niet uit waarheen Ik voel het als nooit tevoren Ik ben weer alleen…

Fuchsia klokjes klinken kleuren zwoele klanken om rood te fleuren ze schuifelen zacht mijn ogen toe ze stoeien nacht vol woel gedoe Amaryllis staat statig te pronken mij met haar roze bloem te lonken ze kriebelt lachend stijf op stand ze frunnikt spelend lijf haar hand maar ben ik dan een bij of vlieg ik soms naar honing druppels toe…

Zwoele hitte zindert rondom mij, parelt in druppeltjes naar beneden, sensueel langs mijn lijf gegleden jouw vingers bevrijden mij van overtollige ritsen en knopen. Heerlijk smaakt de avond op je lippen en terwijl we aan een glaasje nippen blijf jij op veel meer hopen dan alleen een tedere kus.…

Kikkers kwaken een heus orkest bijeen prachtig wat een kabaal kroos nog niet in de sloot behalve dan het èchte kroost van de kikkers en de waterhoentjes zal vast gaan ontploffen als de warmte doorzet een heus voetbalveld zachtjes deinend op het water wat je doet geloven over water te kunnen lopen waterlelies geëxplodeerd vol knoppen…

schaduwdansen met de maan verkennen wel mijn zwarte muren de nacht vergeet voor één keer mijn naam ik ben echt niet meer bij te sturen nooit zal ik het nog beleven dat zwoele in mijn dromen wie ben je en wat kun je me geven een gevallen engel aangekomen...…

In de zwoele nacht Wil ik van jou zijn Met mijn ogen Verleid ik je Streel ik je Mooie lijf In de zwoele nacht Wil ik van jou zijn Met mijn handen Omarm ik je Leer ik je Het spel der liefde In de zwoele nacht Mag jij van mij zijn Met mijn lichaam Verover ik je Bemin ik je In het vuur van liefde In de zwoele nacht Zijn onze lichamen…

Deze nacht Vochtig zwoel Brandende liefde Tongen strelend Ritme zoekend Deze nacht Vochtig zwoel Kreunend genot Vingers strelend Plagend voelen Deze nacht Vochtig zwoel Uitdagende ogen Wilde passie Naakte oase Deze nacht Vochtig zwoel Brandende liefde Smeltend ineen Druppelend vocht Voldane zucht...…

Heen zonder afscheid en nooit weer te vinden — 'Dood' heet men u, mij eenzaam jaren reeds; Blijde onafscheid'lijk trouwe vrinden — Heet ons mijn eigen hart, zo zonnig leeft ge er steeds!…

Vanuit lege ruïne klinkt het toonloos zonder gestalte naar overzij waar volle huizen luxe riante villa’s geen antwoord bieden stromen woorden door wind gedreven die in oude tijden harten warmden en nu in koude vlagen slechts tonen het verval.…

Altijd met zichzelf in de weer de fraaie dichters van weleer en ook de dichters tegenwoordig zijn soms behoorlijk slordig ze groeten nooit op straat want hun trein komt vaak te laat de hoed gaat niet meer af dagelijkse leven heeft hun straf tijdens het eten zijn ze stroef hun blote benen op de poef tijdens het poepen zijn ze saai maar…

Zo stil reeds was de tijd mij gepasseerd slechts met kleine tikjes en in de verte het beieren van een carillon daar tussen de leegt6e van het moment en het gedaver van raketten, tegenhang van veiligheid en gevaar. En steeds ging de tijd zijn eigen gang steeds door met kleine tikjes ik luisterde naar de stilte van het moment, wilde de stem…

de hand op mijn sidderend ziellichaam, een letter uit behoedzaam denken gericht, als de pijlen die het hart doorboren, mijn geest voor liefde gezwicht woorden, omgang, leven alles in een zucht voor jou gelijk muziek; schone bevrijding van m'n vrezen er bestaat klank nu ik hou…