Netgedichten

netgedicht (nr. 86.676):

Tempel van houvast

Hier komen maar af en toe mensen
Ze brengen geld, dag en nacht
staan de voordeuren open
versierd met vergulde sneden

Ik heb gehuild bij het afscheid
Papa's handen op mijn schouders
Mama's kussen op mijn hoofd
Een uitverkoren kind was ik

maar ik huilde niet van vreugde
ik huilde om al de jaren
die ik wijd aan het vuur
in deze tempel van houvast

Dit is mijn lot
in een heilig verbond
met het lot
van de anderen

... Bundel Stille omgang ...

Zie ook: https://www.zywa.eu

Schrijver: Zywa, 4 september 2025

zyw

zywa.eu

Biografie van deze schrijver

Geplaatst in de categorie: politiek

Macht

Legitimatie

Religie

3.1 met 7 stemmen

Er zijn 2 reacties op deze inzending:

Annejan Kuperus, een maand geledend

Wat weer een prachtig gedicht, zoals jouw hele oeuvre van een bijzonder hoog niveau is. In jouw 'Tempel van houvast' is wat mij betreft de laatste strofe subliem door jouw conclusie dat jouw leven 'met het lot van anderen' zwaar is. Overigens kan geen mens het lot van de hele wereld op zijn/haar schouders nemen, dus waak daarvoor. Bovendien is dit sowieso onmogelijk...!

R.E.N.S., 2 maand geleden

Jouw beleving mooi verwoord

Geef je reactie op deze inzending: