Alle inzendingen over 'n Droog

'n Nacht vol van geluiden, 'n Nacht vol van beweging, Donker en eenzaam is vergeten zo laat jij mij herhaaldelijk weten Donkere hemel, verlicht door de maan wanneer wij samen weer op pad gaan Het hoort er nu eenmaal bij, zo is het goed Wie had dat nu ooit vermoed De nachtelijke uitstapjes elke keer aan alles komt 'n end, zo ook aan dit…

'n Dag zonder lach Is 'n dag zonder doel 'n Dag zonder schater Is 'n dag zonder gevoel 'n Dag zonder verhaal Is 'n dag zonder leven 'n Dag zonder droom Is 'n dag zonder beleven Maar 'n dag mét jou Is 'n dag zonder kou Mét een glimlach maar ook geschater Bij jou voel ik me als een vis in het water ...…

Er was eens een schipper uit Stavoren hij kreeg dagelijks de wind van voren maanden alleen op zee het zat 'm niet altijd mee liet ook graag 'n wind van achteren horen…

hoek ze hebben allemaal hun eigen leven 't ouderlijk huis is 'n dichtgeslagen boek…

Op een of andere manier krijg ik een hekel aan dat getal Vind je het echt zo slecht spuug dan eens een keer je gal Vertel en leg 't uit aan mij want tegenover 'n 4 staat 'n 10 bij mijn rijmelarij Snappen doe ik 't niet waarom geen aanvullend commentaar, weird, dus érg raar Gewoon een vier ...…

sprakeloos klanken verloren tussen licht en duister laten zinnen zweven zoeken een weg naar het onbereikbare de wil om te aanvaarden dwaalt doelloos door wanhopige gedachten naar het zijspoor verduisteren het zicht op de toekomst waar gevleugelde woorden samenkomen in het opnieuw ontdekken van het heden daar waar de N…

De wind waait door je haren tilt beide wimpers hoog laat jouw ogen lachen blaast gehuilde tranen droog De wind fluit in je oren fluistert op zachte toon stop een keer met knokken geniet nu maar gewoon De wind stormt naar het heden soms stappen met kracht tien twee vooruit en een achteruit verwaait verleden, ongezien De wind brengt…

Voor het leven vervloekt ik wil niet dat je nog langer schuilt in de bescherming van de nacht probeer het licht weer te laten branden in je ogen laat al het grauw nu maar verdwijnen het zat te lang verankerd in het ritme van je leven te lang werden jouw gedachten vermoord blijf niet langer zoeken naar een reden van de…

jouw ogen wanneer ze mijn wereld raken zachter in verbazing, jij mens; man van duizend dromen je kleurt me in het klaverveld, het verlangen welwillend bevrijd ik fluit naar herfst en hoe hij ruist en reikt naar stille rust naar de vogel en zijn maatje die samen het antwoord voltooien in de warme ruimte van hun nest jij…

het eeuwige van gister het eeuwige van vandaag het leven zoet en zilt valt over daken en bomen een wens in je hand zo klein als geluk en het allermooiste liefhebben zoiets als vrede voor wie zwerft in een verstild moment…

Langs de klapwiekende toetsen van hoge en de lage tonen, nadert het onweer dat klettert en onheil predikt met z’n staart bliksemflitsen als z’n stokken het trommelvel beroeren, het fijnste zand oude beelden modelleren en verschraalt de dikste huid een gestalte krijgt vorm in een zilte regen, rank silhouet in tegenwind met scherpe…

Op de rand van een innerlijke beschaving waarin ik zwelg, hierin zijn de aardse glitters niet weg te denken verstrooiing heeft zich aan formules vastgehecht. het zwijgt, maakt stil, de dag wordt diffuse is mij kwijt, ik zie een schaduw in de spiegel die met zijn ego vecht, ik leg de z’n huid af maar ik ben een vreemde, een…

Zo kort mocht je maar zichtbaar zijn, zo kort maar aan de tak, de storm brak je af, met het grootste gemak. Net uitgekomen, net groen van waas, werd de wind je vandaag toch echt de baas. Daar lig je nou vlak op de grond terwijl iedereen toch echt wel vond, dat groen eindelijk tevoorschijn kwam. Maar daar lig je dan, de wind nam…

Langzaam komen de nieuwe woorden ze klinken hol in deze tijd steeds sneller beelden razen voorbij langs de chaos van vandaag oude boeken verzamelen stof maar in de luwte van de nacht laat hervonden rust de gepelde woorden leven daar tussen gekrulde ezelsoren bloeit de poëzie…

) (a s) ’t zal bruisen in ’t witsel van het ruisen nog uw ding (ting) (ing) (i) wijl ongenadig ons als zaad ontvalt op kille rots de woordenklank en droog.…

verstild moment Van verre af of heel dichtbij Vol verwondering of geheel bevlogen zijn er vele ogen die bij d'zonsondergang hun tranen drogen…

GEBEDENRATEL De reiziger wil zich herinneren de droge kale lijn van de horizon waarop de plekken waren waarmee hij verwant kan zijn Hij ziet het land weerspiegeld op de wolken, terwijl de trein traag kronkelend bergen bedwingt de wind 'n onbestaanbaar lied zingt Hij houdt niet op met verlangen naar verlies en missen, opdat zij altijd…

tien pilaren in 't midden vrij een roterende uitgang alle rust voor mij een relaxed muziekje 'n stel dat flirt met elkaar een moeder met haar baby het gaat heel gemoedelijk aldaar hyacint geurt op tafel veroorzaakt wrijving in 't oog buiten regent 't pijpenstelen maar binnen zitten we heerlijk droog…

maar over dat dier is wel iets uit te leggen Een kat hebben is niet abnormaal maar mijn kat dat is, een apart verhaal Als ik lach loopt hij met z'n staart omhoog Als ik huil houdt de kat het ook niet droog Als ik ga eten gaat hij naast me zitten ruikt het niet naar z'n zin dan gaat hij pitten Is de geur echter zijn keus dan verheft…

'n ogen…

in het zonnetje op een terrasje met een lekker kopje capuccino een puntje appelgebak met slagroom of een glaasje droge witte wijn met een portie bitterballetjes of stokbrood met kruidenboter met mijn linker elleboog leunend op zo`n wiebelgroene horecatafel gniffelend wachten op dat stuk kruimeldief die plusminus een week of wat geleden…

Zo'n warme zomer Alles droog, de planten dood Te moe om je nog te bewegen De benen loom, gevuld met lood Het bed te heet voor alle lusten De dag te lang, de nacht te kort Te warm om echt goed uit te rusten Het lijkt of het nooit anders wordt Zo is er altijd wat te zeuren Het maakt niet uit welk weer het doet Als het straks iets langer regent…

't Is moeilijk te omschrijven Waarom verandert toch de tijd kan *toen* geen heden blijven Ik raak m'n houvast kwijt…

Het lag zo in de lijn dat het ooit zou eindigen de safari van 'n vermoeid leven.…

straten en stegen meegeteld Men heeft hem nu opgewaardeerd, geplaatst in 't Groene Boekje, maar ergens in een hoekje weet ik er één te staan die weigert zich te conformeren aan wetten die de Hoge Heren over hem uit hebben gesmeerd Die paardebloem, onaangepast aan onze nieuwe spelling, verdedigt daar de stelling: 'ik ben uniek, nou N!…

pas op! ze breekt als je haar aanraakt zachtjes! en niet te hard kijken want dan zal ze trillen als een dunne bloem bij plotselinge wind laat haar maar gewoon en vraag haar niet gelukkig te zijn wees blij om haar schoonheid al kan ze zelf niet meekijken…

je bent blond - het hele domme mensenras rent honderd meters in seconden zwemt het schandaal over reist per spoetnik naar de maan en gaat per beatnik naar de bliksem bouwt bolle bouwsels waanzin en schrijft gigliotheken vol – maar jij bent blond en daarenboven dient geconstateerd dat je blauwe robijnen…

Dik neergehaald vernederd, helaas Mezelf vergeten opgeboeid verteerd Maf Geen aanverwanten tevens werkend met personeel Zware koopverslaving Dik nep Ridder op gouden paard Mijn ondergang Kinderlijke tevens schone mensen Dankbare prooien Heb je dan ook dik misbruik van gemaakt Smerig Oogjes nu wijd open Verbazing tevens diepe spijt Tijdverspilling…

van alles wat op je pad maar toch ook weer niets al is niets ook weer iets iets om mee bezig te zijn iets om vast te houden los te laten, weg te stoppen iets wat nietszeggend kan zijn of juist veelbelovend vooruitstrevend & springlevend iets om voor op te staan iets om te laten gaan zodat er niets overbljft want ook niets is iets…

Zoals een ander in de lente dicht met bloemen in een vaas pluk jij letters over lente en zet boeketten in een vers zo schik jij onvergank’lijke pracht in klanken in telkens weer een verse vaas…