44109 resultaten.
Kerst-streek
hartenkreet
2.0 met 2 stemmen 1.353 Ik wens jou
een heel klein
beetje mij…
Asperges
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen 198 Als asperges in onze streken
Hun kopje boven het zand uitsteken,
Worden ze geliquideerd,
Daarna geconsumeerd.
Het zijn maar rare streken.…
Politiek
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 57 wel
als ze door de mand vallen
staat er altijd iemand klaar
om ze op te rapen
uit de dwaaltuin in de schemering
met gebrek aan
richtingaanwijzers
en wandelkaarten
Als ik mijn hart als poëzie
recht uit moet spreken in de gevaren
die mij omringen dan
moet ik zeggen dat wanneer ik
door het licht beschenen
zelfs in onbewoonde streken…
Ergens in de luwte
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 88 ik heb wind
contouren gevraagd
van het land waarover
hij net heeft geraasd
hij dwarrelde wat
ergens in de luwte
sprak ik met hem af
benieuwd naar ontmoeten
hij streek neer
in een vlaag
onverwacht maar
ik wist dat hij het was
hij bulderde niet
vloog nauwelijks op
maar was heel bedaard
zo dicht bij aard
hij omvatte mij
liet zijn…
Het beeld in de wolken
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 112 Die is gekrompen, spuugt nu geen vuur
ik lach om het kind, kijk verder naar
het spel van wind en wolken.
Dan ineens zegt het kind:
Oma....hoe moet dat
als je een engeltje bent?
Stel dat dan die wolken
er zijn, dan zie je ons nooit meer,
da's niet fijn!…
Zes haiku's
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 94 Het dorp ademt rust
omringd door vruchtbare velden.
De kerktoren waakt.
Een kronkelend pad,
een huis tegen de glooiing:
oase van vrede.
De trotse hoeve
heerst nog over het landschap.
Zal zij verdwijnen?
De novemberzon
werpt lange schaduwslierten
over de akkers.
Uit het akkerland
rijst de tumulus omhoog.
De doden rusten.
De…
Er zijn, aan zee
hartenkreet
5.0 met 1 stemmen 112 Weinig nodig
Ik strek me uit
Over het zand
Op de aarde
Voel
De aarde
Onder mij
Ik sluit
Mijn ogen
Ik hoor de branding
Van de zee
Om mijn lijf
Voel ik
De streling van de wind
En de zon
Die mij verwarmen
Als een
Tedere omhelzing
Dicht bij
De aarde
Voel
Ik mij
Verbonden…
In grove streken
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 368 hij penseelde al volop
het blauw van kou
in grove streken
vond in cirkels
de wind voor het
veelkleurig bladtapijt
spriette kaalheid
van de takken tegen
een noordwester horizon
schraapte met
het schilders mes in vaste hand
de laatste zomerresten van het land…
eenzaamheid
hartenkreet
4.0 met 14 stemmen 1.221 De eenzaamheid spreekt uit mijn ogen
Hoewel mijn mond erover zwijgt
de opgewektheid is gelogen
erachter schuilt de bitterheid.
Ik woon nog samen in hetzelfde huis
waar onbegrip heerst
er is geen plaats meer voor liefde
er resten nog kilte en spijt
de onmacht waar wij elkaar steeds weer grieven.
Hoelang kan een mens gedwongen eenzaamheid…
alleen
hartenkreet
4.0 met 8 stemmen 1.181 Héél véél kon ik alleen
geen mens die dat betwistte-maar toen ik dacht,
dat ik alles kon (dus niemand nodig had)
bleek dat ik mij vergiste,
want-weet je wat ik niet kon?
mezelf kon ik niet omarmen
Nu ik dit opschrijf, schrik ik ervan:
zijn mijn woorden- is mijn houding
camouflage voor mijn angst?
ben ik bang dat ik toch niet alles kan?
en…
SLAAPSTER
gedicht
2.0 met 69 stemmen 17.647 Waar heeft ze dit geleerd, zo vredig
mee te deinen op een zuchtje wind?
Wie heeft haar wijsgemaakt dat leven
zo eenvoudig is? Ze ligt erbij als
hoorde ze muziek. Rust maakt geen
haast, geeft enkel wat zij neemt.
Waar heeft ze dit geleerd, zo stil
haar lijf alleen te laten op een bed?
Een wimper trilt, een hart tikt in haar
slaap.…
Remedie
gedicht
3.0 met 35 stemmen 10.101 Tegen de angst. Al wat ik schrijf
weerstaat mijn wanhoop, elke zin
waaraan ik ademloos begin
jaagt mij de stuipen van het lijf.
Want op papier ben ik niet bang.
Hier gelden vastgestelde wetten
die mij uit razernij ontzetten
en redden van de ondergang.
Kunst zet het leven naar zijn hand,
brengt het terug tot dunne lijnen
die zich, tegen…
De bewaarder
gedicht
3.0 met 19 stemmen 10.697 Hij gaf geen krimp. Hij had de tijd
steeds aan de lijn. Hij ging zijn gang
onaangedaan en zonder onderscheid
werd toegewijd zijn leven lang
al wat hem overkwam bewaard.
Niets ging verloren. Hij vergat
zorgvuldig alles wat in kaart
gebracht een codenummer had.
Zo vond zijn leven plaats. Totdat
hij, dwalend langs de schappen
zich met zijn…
Verloren voorwerpen
gedicht
3.0 met 14 stemmen 6.647 Hazenschedel. Zonder oren. Tot het
bot teruggebrachte waakzaamheid.
Onvindbaar verstopt aan een slootkant.
Herinneringetje van zilver. Kristallen
druppel hemel. Logeerliefde. In het
zwembad van mijn pink gegleden.
Eeuwen ongezien onder het tuinpad:
munr.Zeelandia. 1872. Luctorleeuw.
Verloren bij een weddenschap.
Lorgnet. Messing. ovale…
Weerzien
gedicht
2.0 met 187 stemmen 39.731 Je bent er nog. In deze zachte vreemde
heb je op mij gewacht. De deur staat aan.
Mijn lippen raken je. Ik neem de
stille bewijzen waar van je bestaan.
En naar de dood getekend door de jaren
hervinden wij met onze ogen dicht
het leven in eenvoudige gebaren.
De eerste merel zingt het donker licht.
De wandeling, de brug. Knotwilgen duiken…
De drinker
gedicht
2.0 met 444 stemmen 70.449 Hij groet zijn hand: klein glas.
De trage kamer groet hij, het vertrek
van zitkuil, eethoek, suite,
tot hij ze niet meer ziet.
Hij sluit de ogen, wacht.
Hij groet de zachte nacht, die langzaam,
langzaam, hem de laatste tonen van
gedachten horen doet.
De leegte groet hij,
toevluchtsoord.
De oude kat, de zwarte, streelt
zich met de hand…
Vrouw
gedicht
3.0 met 41 stemmen 13.729 Ik zie haar nog zitten: een simpele bank
met een simpele vrouw met twee simpele handen
omhoog naar de lucht, voor het rood van de
tuin in de zon, als een meisje zo rank,
als een kind zo verwachtingsvol, ondanks haar jaren.
Ze neuriede zacht en ze lachte daarbij
in geboeide vervoering. Ze keek niet naar mij,
ze keek naar haar handen. Die maakten…
Plaatselijke tijd
gedicht
3.0 met 1 stemmen 3.075 Hier is het morgen. We schrijven een datum,
kijken het raam uit, smeren een snee
brood en vrezen het ergste zonder dat het
ons bedreigt. Een ochtend aan de rand van
een gelaten stadje op de oever van stromend
water. Een kerkklok, een scheepshoorn: het is
tijd. Altijd. Dit roepen beweegt ons, drijft ons
onstuitbaar voort, hoe stil het grijze licht…
Wereld
gedicht
4.0 met 2 stemmen 3.391 Nooit een orka gezien in de dorpsvaart,
nooit een zebra in een weiland ontmoet,
geen kokospalm in de boomgaard,
maar wereld was er in overvloed.
Boer Bethlehem had een Duitse herder,
in de stal stond een Belgisch paard.
Het Guinese biggetje zonder staart
woonde op Elba, een steenworp verder,
waar een meisje Engelse ziekte had.
Haar grootmoeder…
Opdracht
gedicht
4.0 met 1 stemmen 3.101 Schrijf je nog wel eens jongen?, vroeg mijn moeder mij.
Je maakte van die mooie verzen vroeger en verhalen.
Ik vraag mij af: in wat voor wereld leven wij.
Moet je nog thee? Ik bedoel: dat banale,
ze schrijven over dingen waar geen woorden
voor zijn. Ze keek omhoog. Begrijp jij hoe
men zich zo kan verlagen, zich zo door de
maalstroom van deze…
Wind- en tranen
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 121 Ze kuste m'n hoofd, wangen en kin
't was de wind, die: de tranen opving.…
lenig als de wind
hartenkreet
1.0 met 2 stemmen 1.041 ik ga naar zee
kom je mee
vroeg zij
langs de schuimkraag
op het strand
vindt je mij
in een glooiing
van fijn zand
vlakbij
veelkleurig
streek een vlinder
op haar dij
ik ben
niet kleurenblind
lachte zij
ik ben
als ebbe en vloed
zei hij
ik ben
lenig als de wind
zei zij.…
Krulde op in luwte
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 121 je streek neer
uit volle oogst
krulde op in luwte
kleurde nog
in herfstgloed
een laatste groet
de wind
heeft je gedragen
naar het bladerbed
waar jij
door witte lagen
liefdevol werd toegedekt
uit jouw humus
zal lente weer ontwaken
na het warme winterslapen…
Stof in de wind
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 154 Stof in de wind
wij zijn enkel stof in de wind.…
In zijn ogen eeuwigheid
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 159 in ontmoeten
was er nog
een minzaam groeten
ik keek hem aan
geen bloeddoorlopen ogen
meelij of een traan
of ik nog schulden had
zaken af te handelen
informeerde hij bij het wandelen
ik vroeg hem naar de tijd
hij lachte raadselachtig
met in zijn ogen eeuwigheid
ineens was hij verdwenen
een stervenskoude wind
streek langs mijn…
Witte bloesems
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 120 Zo schoon en teer als nu de witte bloesems zijn
kan ik het leven niet in arme woorden vatten,
maar blinkend-licht staan deze niet te kopen schatten
te schitteren, verheven boven angst en pijn.
Slechts één keer leven wij en gaan de bloesems open,
dan komt de vrucht als wij door ’t licht ons laten dopen.…
Juffershondje
hartenkreet
2.0 met 1 stemmen 142 Vandaag komt de wind
uit een verdomd koude hoek,
ik denk dat ik de knop van de verwarming
maar opzoek,
want vandaag zit ik te rillen,
van mijn kleine teen,
tot warempel mijn billen...brrrrrr…
Zon, strand, zand, wind en.....
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen 175 Donkere wolken kwamen aan
een wind stak op best hard
beter nu naar de boulevard te gaan
echter voor 'k zover kwam:
Werd ik gezandstraald niet gering
kijk een uitje op strand met uitzicht op zee
Is 1 ding,
maar al dat zand waar 'k niet om vroeg
was wat ik mee naar huis droeg.…
Mijn schilderij is blond
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 147 ik heb vanmiddag
in streken
het voorjaar opgezet
nog niet
met groot penseel
en felle kleuren
maar het pril van
eerst verschijnen op het
lichte wit van sneeuw gelegd
zon wist met
zijn koesterende warmte
al wat diepte in te stralen
mijn schilderij is
blond van wind en zon
in lentes eerste levensverhalen…
Nieuwjaar 2019
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 152 Wind langs alle kanten.
Bladeren van streek.
Winter.
Bevraagde bomen stoten
de hemel zonder antwoorden.
Oud zeer ...
Weer nieuwjaar in zicht!
Met wat in het kielzog?
Alvast elke dag meer licht.
2019: het jaar van vaart
met gulden sporen?!…