Alle inzendingen over (streek van de wind)

je wiekte voor de wind fladderde in warme lagen speelde als een fleurig kind met de wind die je kon dragen maar in koude vlagen vertraagde het spel was landen snel geboden omdat de sappen niet meer stromen zag je kleuren zwakker worden opende mijn bloemenbed in geuren die jij nooit vergeten hebt ondanks de kilte streek je gracieus…

Pilaren van rust Als groene ornamenten verschenen Het maakt je natuurbewust Bij het strekken van je benen Hun zachte wuiven in de wind Robuuste vormen aanschouwen Door het gemoed bemind En zij, straks, hun bladeren weer openvouwen Het lieflijk deinen En vogels verschijnen Als pilaren van trots Als natuurlijke rots…

een koude wind streek langs mijn hand maar ik voelde jou ontluiken in het zachte bed van zwarte aarde zag ik het kleine blad ontspruiten verscholen tussen mos dat nog zijn winters kleedje had ontkiemt al lente in het bos ook in het fluiten van de vogels zijn de speelse rollers niet te stuiten…

kleurt zij jouw dagen niet donkerder al lijkt dat wel zo, wellicht verdriet verhuld in zwart witte streken steekt nog altijd de kop op bij tij en ontij nu dagen kouder omslaan de wind killer om het huis giert lijkt de afstand groter en het gemis intenser dan ooit…

De wind waait over land en zee De wind waait altijd met je mee Een mens blijft soms achter op een plek Dat terwijl de ander vertrekt Laat mij vliegen als de wind als in een fantasie Van dit kind Ooit was ik bemind naar verre streken waai ik heen Al moet ik lopen Op één been Afstand is maar een paar letters Een woord Maar afstand van…

traag en kil het laatste neerleggen langzaam En de wind die huilt over de streek na de gruwel het luwen dekkend onder het lommer blad op blad bij 't oude gebladerte verse vlokken vleien zich zijgend vers gestreken ook de herhaling laat zich vallen…

Lucht luidt de avond in daglicht maakt zich uit de voeten Wind zucht door de kruin van bomen er geldt niet langer: 'n heilig moeten van het dagelijks werk de uren als klokslagen al geteld Dimt het licht we strekken onze ledematen buigen niet langer voor baas noch geld.…

zag je staan in bloeiend groen bewonderde het trotse wiegen buigen strekken tegen wind hart in kleuren open zodat de zon je geur kon kopen nam je bloem van heel dichtbij plukte liefde uit je leven adoreerde je vooral het groen maar slechts verwelken is in mijn hand gebleven…

Maar volgens mij is dit van weinig waarde, De wind op Mars klinkt net als hier op aarde.…

Genietend van het landschap om mij heen, hoorde ik plots een stem: “ Kijk daar woont iemand, die leeft van de wind.” Ik was stomverbaasd. Het kon dus wel, Ik voelde me eventjes weer een kind. Een windmolen stond daar, vrolijk draaiend in de zomerzon. Ze leven van de wind En ik maar denken dat het niet kon.…

'HEERLIJKE STREKEN' tovert, verovert met ondeugende wereldse streken strelende, verrassende lekkernijen, hapjes Als je die verfijnde smaken proeft snap, snak je en roept ieder strakjes: Bij 'HEERLIJKE STREKEN' echt heerlijk gegeten!!…

dit spektakel had ik willen aanschouwen, haar lijnen die fijntjes haar tekenden op het scherm van ver voor de horizon zelfs had ik haar nog meer kleuren willen geven, ach ik beken, haar aanraken in de bevalligheid van mijn streken haar zien willen bewegen zoals een vrucht op het zachte wiegen van de wind, haar roze wangen willen plukken…

Zoals de wind waait. Zoals de wind, verwaait ook ons leven. Zoals in de laatste zucht, van een afgeleefde dichter. Zoals in de eerste schreeuw, van een pasgeboren kind. Zoals de wind waait, zoals een storm raast, zo verhaasten we ons leven. Gelukkig verstaan mensen de kunst, om ook vrij te kunnen ademen.…

In zonnestralen streek je, neder op een bloem, op een cadans, zonder enige hinder... Je vleugels in de wind, versiert met prachtige patronen, content te genieten... Daar zat je, als een koningskind, misschien wel weg te dromen, tussen hemelhoge grassprieten...…

Verborgen stemmen in boomtoppen, orgelpijpen in de storm, gewogen in het ritmisch krakend riet het huilen van de wind als wolven van dit seizoen zich niet foppen laten door mee te spelen met zijn onbestemde instrumenten van het fluitend griend, wat voor buitenlieden als concertzaal dient, bij de woeligste plas recipieert het…

we zijn het ons niet bewust maar de wind leeft als je maar goed luistert hij brult hij fluistert hij kan zo zachtjes waaien dat het soms lijkt alsof hij ons liefdevol wil aaien daarentegen zwiept hij en knalt en buldert zodat het in onze oren schalt en hij heeft van die dagen nadat hij weer eens is uitgeluld dat er wordt gehoest met…

Ik stond op het punt oud te worden, voor ik werd bevrijd geboorte uit vervlogen tijd en raakte het verleden kwijt De bron van dynamisch energie gevonden Karmozijn wordt wit Op vleugels van de trompetkraanvogel kom ik aan in het land van licht Verheugend op een lange trek, strek ik me uit en rust op de wind Gedragen door de…

Als berkenblaadjes heen en weer bewegen Dan weet je een ding zeker: er is wind, Waar ik dan een conclusie aan verbind, Maar menigeen spreekt mijn conclusie tegen. Ik debiteer mijn mening zonder schroom: Wind wordt gemaakt door blaadjes aan de boom.…

rek me strek me na de nacht armen warmen lijven blijven diep van binnen knuffelzacht rek me strek me in een lach naar de schoonheid van de dag…

Vlugger als de wind die vliegt, en de losse bomen wiegt, gaan, mijn kind, gedachten; dieper als onze oge ‘n kan peilen, in ‘t wijde uitgespan, peilen, kind, gedachten; hoger als de sterren staan, in de glimmende hemelbaan, staan, mijn kind, gedachten; wijder als dat wijde en wak uitgestrekte watervlak, strekken, kind, gedachten!…

restanten licht strekken zich lui spelen met wolkenflarden drijvend boven het rode uur dat langzaam de ogen sluit schaduwen verlengt en voetstappen tot stilte maant de wind zingt een requiem op het ritme van ritselend blad tot elk geluid verstilt wanneer een onzichtbare mond zich opent. hapt en kleur en klank vermaalt tot de kleinste…

Zonder slapen maakt de pen de streken korter, waakt bij gedichten. Rimpels lopen op gezichten van de winden, fronst als het regent. Verkoeling vragen aan tranen van de nevels, lotus troost ze. De luchten trillen van de vrije libellen, gevleugelde zon. Witte sterren, hun geisha’s bewaken poorten van de melkweg.…

ik zag je dansen met bliksem- voeten strijkers ontsteken en een beschaafd gedonder maakte de herrie die bij je paste wind streek cumulus wolken met kleuren uit het bos vol losse noten bladerden er op los want zonder bui als dirigent werd er niet op elkaar afgestemd bleef onweer meer een chaotisch gebeuren waarin jij…

op perrons of bij evenementen en belangrijke samenkomsten waren er altijd velen te duiden aan de alom zeer bekende genealogische roots in hun naam door een vriendelijke zwaai van arm en hand en de eigen draai met groet voelde alles al goed lokaal waren jullie in de meerderheid als groep staken jullie zeer herkenbaar boven…

alleen de vlam van het kaarsje leek sneller te trillen bij het manifest worden van een uiterst pittige totaal onverwachte donderslag natuurlijk deden geluidsgolven iets met de lucht zij geurde anders wat chemisch na een stevige bui door ionisatie van zuurstof met krakende bliksem toch bleek schrik voor donderbuien meer uit…

mijn kopvacht is geweken met juist gereedschap toegerust blijkt rein in mij niet uitgeblust vertoont nog immer streken mijn snuit in ieders zaken ben ik als steeds op buit belust heb slachtoffers in slaap gesust men kan mijn daden laken dus hoed u voor mijn gading een poot van mij is nooit oprecht en dekt –vaak achteraf gezegd- als valse…

In kracht gewonnen is het resultaat dat Hij lage streken oningetoomd met een rechtvaardigheidsgolf overstroomt en haar gelouterd weer wegzwemmen laat.…

Ik strek mij, tot de verbeelding Waar ik tot spreek, hoek Voor hoek, en oppervlakte, Voor oppervlakte, ook neig ik, Struikel ik, bid ik zonder ophouden, Door Hem die mij kracht geeft.…

Van stomme schepselen en weet ik geen als bomen, Die onze biddende gedaante nader komen: Wij strekken evenzo onz’ handen hemelwaart; Maar onze wortelen zijn machtig vast in d’ aard.…

opmerkelijke allure de luiken volgden ronde ramen in een robuuste setting rijtjes steunden elkaar in tijdloze verwantschap hadden dezelfde roots en de zo eigen taal als exponenten tuinen bloeiden een duurzame zomer in klimaat bestendigheid waar de leef afdruk in geur en ruimte zijn eigen muzikaal volume had herkenbaar zijn de streek…