Alle inzendingen over OR extase

Er was een zondag Waarop ik bewoog Met liefde in mijn zog De tuin was groen Ik waste en ik droogde Wapperende lakens Terwijl alles zong Ging ons samen In mij rond en rond Het bezorgde me Keer op keer Extase…

als druppels vallen op je huid spatten zij uiteen zonder geluid magisch traag zoeken zij een weg op kippevel langzaam, omlaag zwevende gedachten pleiten voor extase weg van realiteit druppels blijven verbazen…

Prinses met je droomogen Ik zag het licht dat je omgaf je glimlach die het monotone grijs van mijn wolken brak Je schoonheid liet mijn bloed ruisen als een witte branding van pure extase Je hebt in mij onstuitbaar de liefdesbloem ontvouwd…

Boëtius, u bracht ons in extase d'Erupties waren flitsend furieus Vesuvius naast u een echte kneus Horatius, Ovidius: twee dwazen Het stadion kreeg jubelend orgasmes Nog gróter Rotterdammer dan Erasmus…

Vanuit mijn tenen Langs mijn ruggengraat Een rilling, door mijn benen Het is alweer te laat Een vleugje, niet meer Het brengt me in extase Het maakt me zo teer Het kriebelend blazen Het is een geur Prikkelt in mijn neusgaten Het is jouw geur Ik weet het zeker, ik zal je niet meer verlaten…

De pers ontving niet meer dan deze frase Kort na de berging van de drieste prins Dus maakte men het nieuws maar anderszins Want ja, zo’n incident brengt toch extase Ik weet inmiddels meer dan ooit van sneeuw Van Friso, Mabel, pistes, Lech en.. (geeuw..)…

Op het droomerf Van mijn jeugd Zie 'k mijzelf Dartel huppend Over goudsbloemen Springen die zwierig Hangen over het Het tuinpad Van mijn vader - Een niet in woorden Te vangen geluk Maakt zich van Mij meester - Want wat zich nu Aan mij voltrekt Is kortstondige extase Over wat hopelijk Mijn levenspad zal zijn…

Een nieuwe liefde Oude haat Trouw aan een vrouw Die je weer verlaat Vriendschap en extase Veel geluk In de laatste fase Relatie stuk Dichter bij jou In zwarte inkt Een leefbaar recept Met een beetje instinct…

zoals het blootgeven van gevoelens beschrijven in louter lyrische zinnen die ritmisch meedeinen op de cadans van taal om vroeg of laat wel tot een climax te komen aarzeling is twijfel aanvaarden voordat je toegeeft aan de extase die je drijft...…

gingen er aan onderdoor maar de meesten hebben het gered zijn een burgerlijk leven gaan leven iets waar we nooit aan toe wilden geven waar leidt dit allemaal heen de tijd nee geen spijt wij waren generatie x in de extase van de E hè hoor je de bas ik ga nog wel een keertje mee…

droog zacht, ruw nat in uit, stoten trekken voor achter, buiten binnen zuchten tieren, fluisteren gillen pijn genot, plezier fijn extase komen, opnieuw genomen rusten knuffelen, lusten tintelen…

in volle zee tegen de stroom in meet je kracht met het naakte lijf dat elementen tart een ogenblik van extase een illusie van macht tot met een zucht van minachting een golf je uitrochelt zich honend terugtrekt en dan je beursblauwe tenen speels met zout zand toedekt…

Op het droomerf Van mijn jeugd Zie ' k mijzelf Dartel huppend Over goudsbloemen Springen die zwierig Hangen langs het Tuinpad van mijn Vader - een niet In woorden te vangen Geluk maakt zich Van mij meester - Want wat zich nu Aan mij voltrekt Is korststondige Extase over wat Hopelijk mag zijn Mijn levenspad…

Diepgaand en in extase . . . wil ik je graag . . . , wil ik je graag . . . , wil ik je zo graag . . . op elk plekje behagen. Dans met mij . . . tot we hijgend stilvallen.…

mijn hartslag wordt het ritme van jouw zwoele dans in deze tropische nacht steeds sneller beweeg je met jouw fraaie vormen helemaal tot in extase en die glinsterende blik in jouw donkere ogen vraagt om meer meer... totdat ik nat ontwaak door lekkage van de bovenburen…

je ogen kijken diep naar binnen waar een boeiend beeld bevriest; een penseel staat in je hand stil, maar zeker te beginnen je sterft, vóór je het verliest; raast, bij vlagen buiten zinnen van wanhopige extase, brandt je schepping op het linnen…

Vannacht was licht warm en aangenaam Verrukkelijk in extase liefde in al haar bestaan Vannacht was passie was ik geheel van jou Jouw geur mijn parfum de lucht waar ik van hou Vannacht was ik veilig het ochtendgloren voorbij Gedragen door liefde de nacht van mij en jou…

De kruin open als een bloemkelk de huid die naadloos aansluit op het drumvel van het heelal draagt de huivering van verre langs de ruggengraat van de melkweg een supernova barst extase en achter deze façade onbegrijpelijk het brandgat van de schepping het doorgronden te gronde aan eigen vuur.…

Zacht oranje sterft de dag glanzend in je haren glinsteren de eerste sterren als reflectie in je troebel geworden ogen vensters van je liefde. Voor mij weet ik teder en bedenk dat ik niet anders wil dan oranjerood ondergaan in je armen.…

samen drijven we uiteindelijk naar een soort van waterval, die stort ons in hevige extase in een oneindig mooi heelal. Nog lang blijven we zo samen genieten van dit unieke moment, om deze beleving van de liefde samen te delen is echt ongekend.…

Zachtjes beroer ik je ranke lijf Van jouw ronde vormen, vol en glad Schiet mijn extase omhoog en hard Als ik over je harde lichaam wrijf Jouw hals en nek als gepolijst ivoor Een achterwerk om van te dromen Gewelfde heupen, om van klaar te komen Een stem, klankultimatum voor het oor Je raakt mij vol op m’n gevoelige snaar Zo warm, zo vet en…

In extase dit is genieten laat je echt nu nooit meer gaan !…

overdonderd omlaag storten en nèt op tijd realiseren : "vasthouden" na deze bocht schieten we weer omhoog handen los even vliegen in extase rollercoaster van gevoel voor jou !…

schiep ik ben de schepper van mijn daden altijd was er een vertekend beeld jij paste daarin, intense nachten het was steeds die kleur geluiden waren in overeenstemming de atmosfeer was hemels mijn neus snoof de heerlijkste geuren je lichaam voelde aan als zijde mijn handen lazen de boekdelen van je hartstocht opgewonden gaf ik toe de extase…

zekerheid efficiënt / en met veel golfslag snelt de beul af op de buit de mens / voert oorlog in extase ten goede of ten kwade van geen belang vrede / verliest niets van haar charme en voor alle duidelijkheid: mensen aanbidden elkaar mensen vermoorden elkaar niets nieuws maar / het beheerst mijn zinnen & maakt me radeloos…

'Kies nu de naald uit', riep ik in extase.…

De lucht wordt bevrucht door een zucht van het zwerk De knoppen ontbotten, de windsels ontbinden De nacht wordt ontkracht door het zegenrijk werk Dat de zuiverheid uitzaait, het zwart doet verzwinden…

In deze morgen zie ik dat de nachten Dragend geweest zijn, van extase zwaar - En onze dagen, lichtend in elkaar, Ernstig van de bezinning der gedachten. Boven de warreling van zwarte nachten En witte dagen, staan wij, boven 't jaar. En zien de harde oneindigheden naar Het wentlen onzer wereld zich verzachten.…

ik heb er een gehad of had zij mij haar hand bewoog in eigen leven maakte mij extatisch liet mij geven tot ik brak zij zag mijn angst verdwaald in brute kracht dumpte mij omdat ik haar niet komen zag angst troostte en omarmde mij met veiligheid van vroeger…

Als je lang genoeg kijkt ga je op in de kleur: in iets, in Het, Iets.…