Alle inzendingen over OR kloosters

Het klooster lijkt zwijgzaam in vrede muren hangen oud de schouders krom zwaar vermoeid tegen elkaar gevleid hun vensters staren loodloos glas in tijd waar lijden tocht trekt door ‘t heiligdom bruine stenen; afbrokkelend verdwenen gevallen in dwang van eerder slechten het gedronken bloed versnelt ze tot gruis verlokken de wind, “breng…

une cratte de bière Entre le pays d'or et mont vent où Ça va?…

het einde van liefde begint met angst voor verlies verloren zijn de mooie dromen verloren de herinnering verloren zin gewonnen zijn ware beelden gewonnen is visie gewonnen zijn ben niet verloren ben niet gewonnen gewoon de twee verbinden zoals een refrein verliezen en winnen totaal zinloos liefde wint niet wedijver wel…

Voltooien van de cirkel bidden om een vredige nacht het ritme van de dag verbinden we met ons leven de kosmos is het bed waar we morgen uit opstaan mijn dagen in het klooster 7…

Eén kwestie staat voor mij centraal vandaag: ‘To buy or not to buy?’, dát is de vraag!…

Waarom die domme vragen Valentijn Ík hoef die keeper toch niet af te bellen Je stelt alleen maar vragen om te rellen Ik geef geen antwoord meer aan zo´n chagrijn Dead or the Gladiolus in Qatar Ook sunder Cillessen come we best far…

naar het klooster loopt dood.…

zelden klonk er zoveel schoonheid in de stilte sierden zachtere tinten het krieken van de dag dommelden klooster en akkers in zijden nevels bleven woorden langer zwijgen m’n zinnen vromer dan gedacht…

See How softly The wind blows Through my garden How gently Of love To my roses It speaks Moved By its tender touch, The roses tremble With emotion Or so It seems…

Ach, denk aan Michael Jackson, take it light; it doesn't matter if you're black or white.…

aan de oever van de wiel fluit ik het oude zonnelied over zuster aarde en water, broeder zon en wind de kloosterkat komt naar me toe, spint haar plekje in mijn schoot ik streel en noem haar schuchter zuster poes…

tussen heiligen van glas in lood in het donker zo wonderlijk belicht bij verstilde stemmen en oude gezangen bekruipt me een heimelijk verlangen te leven als een vredige kloosterling…

wandelend naar het oude klooster langs zachtgroene weilanden en sluimerende bomen fluiten vogels mijn vermoeide voeten blijmoedig welkom kerk en gangen, tuin en water ademen nog rust en tijdloze stilte het voelt alsof ik hier thuiskom er schuilt een monnik in mij…

Mijn lief, mijn lief waar ben je al die tijd gebleven Om onze oude woning Judasbomen staan Koos je voor sterren achter hemellichaam maan? Mijn ziel en zaligheid heb ik aan jou gegeven Je ging voor lange tijd en ik kon dat niet aan Je handschrift duiden was een vloek en tevens zegen Weerhoudt mij tussen al je regels Petrus' haan? Of mag ik…

Een nieuwe dag daagt uit de schoot van stilte vieren we licht nu nog onvolkomen maar als een geschenk overkomt schoonheid ons…

Het daglicht sterft langzaam weg we ruilen het in voor kaarslicht we verzoenen ons met de tegenstellingen in ons en smeden ze om tot eenheid…

Maar naastenliefde is nog geen gevoos, en klooster geen comparatief van close.…

so I guess that thy art incomplete alike or art thou good a friend and thus believing firm applaud thy must Though poetry is not my thing my roerbak sells, thou art buying…

Come rain or shine, het was des kiezers wens Maar of het lukken zal, dat weet geen mens Mede geïnspireerd op het snelsonnet van Jan Bontje en de reactie daarop van Bet Weter…

Dan is er het bier van klooster Ter Apel de Kruisheren lopen hard van stapel maar brouwen kunnen ze niet dat gebeurt in een industriegebied bij Groningen. Het Kruisherenbier verkopen ze hier in klooster Ter Apel ligt er een stapel van hun assortiment naar heiligen vernoemd hoe fijn het was dit te proeven uit een rond glas.…

mijn hoofd is vol van alles wat ik zag vooral de mirabellen zie ik in bomen langs de weg dorpjes in aardetinten tussen lieflijke heuvels pas als ik stop bij een kerk zie ik verval, het moeizaam leven verborgen geschiedenis wordt veelal verzwegen een toon van mineur zweeft over de Moldau bij een verlaten klooster .…

Toen ik dan jou En mezelf was Kwijtgeraakt En in de stilte Van het klooster Dat mij deze Retraite bood In mijn sobere cel Mijzelf langzamerhand Begon terug te vinden, Was het dat Ik als vanzelf De woorden vond die Mijn pen op het Schrijfblok lichtjes Vastlegde, en dat ik Mijn verdriet een stem gaf Die zacht vibrerend…

barbaars: omgekeerd leven brood op de plank handen even vouwen bij het licht van een kaars in een gebaar van dank gebed: ingetogen woord in Godsnaam niet weer onverhoord een smeekbede op rijm gezet als gedicht van verdriet patroon: schuw de materie een beloning in mysterie vol heilig licht als een icoon een klooster als woning…

hoe wint een stoomstroopfabriek het van een boekentoren een kolenmijn drie Gallo-Romeinse tumuli een Campo Santo een Cinema Plaza (dorpscinema met roodpluchen kussens) een reliplek op een berg met feesten als Krakelingenworp en Tonnekensbrand een klooster met ijskelder een papiermolen en een uurwerk?…

Iedereen verliest vroeg of laat waar jij voor kiest liefde en haat tegen beter weten in wie verliest wint als ik alles vertellen zou zou ik dan nog zijn wat jij wou dit is alles wat ik ben geen klooster zen mijn schrijven is schijt zolang ik maar niet kijk op mij een moord opgelost niemand opgelucht mensch…

Dankbaar herinner ik mij jouw geschriften, als een troost in mijn eenzaamste nachten, in een groot klooster nabij de Noordzee, toen ik wenste te sterven om bij jou te zijn en bij onze Beminde, die de Liefde is.…

Samen trekken zij verder, als één in hun doel, op weg naar het grote klooster in de zee en in de oksel van deze beken breekt zij mijn brood.…

weer klooster ik mijn eigen strand de uitgestoken hand liep in een ander ritme voor ons draaft de hond die vagebondt met alles wat ze vindt ons laatstgeboren kind alleen de golven horen onze woorden verbittering die zucht zout hangt in de lucht we zijn de boulevard weer opgegaan daar braken onze dromen of het goed zal komen…

Zij moet dan wel het klooster in. ---------------------------------------- In Namen, bij de zusters der Clarissen Probeert Michelle, de ex van Marc Dutroux - En daaromheen is uiteraard gedoe - Een donkerzwart verleden uit te wissen. Melissa, Eefje, Julia en An….. Denk niet dat zoiets überhaupt nog kan.…

ik ga kloosteren brandschilder jou in alle ramen de ochtendzon geeft mij ons samen als ik de vroegte knokig kniel jij hebt mijn ziel en ik leef daar aanbid je zonneklaar in metten en de lauden hoor ik je stem in koren die uit mijn stilte zijn geboren zal ontwaken in de dagen dat ik je liefde weer zal kunnen dragen ik omgord…