Alle inzendingen over OR vertrouwen OR gemis

Het risico is gewoon te groot vertrouwen is geschonden gezondheid is een heel groot goed en niemand heeft dat te vertrappen! Dus blijft de deur van mij nu dicht je bent niet welkom meer, omdat je speelde met vuur en mijn vertrouwen zie ik je liever nooit meer!…

Wat als wij dalijk, niet meer ons zijn is de afstand verder gaat, dan het fysiek gemis of het nu aan jou ligt of aan mij Liever laat ik je los en zijn we allebei weer Vrij…

Ik droomde van u vannacht dat toen u er nog was, het kind zo klein, dat naar u keek uw bescherming en vertrouwen zocht. Het was helaas het tegendeel... Geen arm of hand die mij beschutte geen schouder om te rusten maar wel de slaande deur, uw scherpe stem. Wat bleef is het verdriet om 't gemis van uw genegenheid , de kille sfeer.…

als ik een vlinder was vloog ik naar je toe fladderend vrij in het prille zonlicht vreugdevol heel gewoon dichtbij de vlinders weten niet de vogels evenmin waarom zij genieten ongestoord van de mooie lentezon…

Stromen van tranen, van vreugde van blijheid. Soms ontroerend soms droef. Opgedroogd en weggegleden in de stroom van de tijd. Wat is gebleven? Een enkele traan, vergoten in het donker van de nacht. Een vleugje hoop op een weerzien, misschien. Dat is, wat er is. Dat ik je mis...…

Hoop heet mijn eiland geen twijfel aan het bestaan het kwaad kan er niet komen want het is te ver hier vandaan maar de zee ruist er verlangen naar een toekomst die nog is al het moois dat ik kan bedenken geen gedachten over gemis de rots raakt het vertrouwen in de woorden die hij mij zegt betere tijden zullen komen de doem werkt hij weg…

Dankbaar dat er een eind kwam aan haar strijd opluchting dat ze nu nooit meer lijdt Verdrietig zijn om haar heengaan en het vreselijk gemis van haar die zo geliefd was en nu niet meer is Dankbaar haar te mogen kennen haar nooit meer zien doet pijn want bij het komend afscheid kan ik er helaas niet zijn Haar vast vertrouwen in haar…

in elke vezel van mijn lijf ben jij als adelaar ontvangen diepe zielentonen roepen- blijf mijn vleugels leg ik vol verlangen vertrouwend in jouw adellijke handen laat ons vliegen naar de maan en verre ongekende landen om nooit meer in gemis te gaan wat is- dat is - wat was raakt nooit verloren want wij bewonen zonne- uren de eeuwigheid…

Maar nog steeds is er een gemis in mijn leventje dat een en al onzekerheid is. Maar nu wil ik sterker staan dan jij En rekenen op wie wel houdt van mij Ik zit vol hoop en vertrouwen Ik wil een mooi en nieuw leven opbouwen. Hoe moeilijk het ook is. Ik heb vertrouwen en kan er op aan Dat ik binnenkort weer gelukkig in het leven zal staan.…

… ademloos hoor ik fluisteren wist ik niet van haar gemis naamloos wil ik luisteren tot verdriet te dragen is…

Blijf niet roeren in de wanhoop, in al wat ellendig is, blijf de bitterheid niet voeden, 't doelloos hangen in 't gemis. Neem de brokken uit 't verleden, alles wat werd stukgeslagen, voeg daarbij ook al het goede dat je ooit hebt meegedragen.…

omdat ik je niet meer kan vertrouwen vind ik het beter niet verder te bouwen. maar.... toch ' t beste voor jou, nu en altijd en overal !…

Vanavond ga ik weer naar het toneel. Als liefhebber ben ik in staat om uren geconcentreerd naar de acteurs te turen. Het is een zeer opwindend tafereel. Zo kom ik keer op keer aan m'n gerief tegen het lage btw-tarief. --------------------------------------------- Het gerechtshof in Amsterdam heeft bepaald dat peepshows toneelvoorstellingen…

Wat geeft nu het leven zin? En waar ben je het beste in Een ieder wil zich manifesteren Eigenlijk moet je alles uitproberen Alles is een ruim begrip En comadrinken is vet hip Als je het overleeft een goede test Is de beest uithangen, 'n manifest? Ik blaf en iedereen is bang voor mij Ik ben er als de kippen bij Ik tok en kukel en ik kraai…

De ‘influencers’, oftewel BN’ers met zoveel duizend volgers op het web, doen niet meer mee: “De voorzorgen zijn nep!”, roepen klimaat- en pandemie-ontkenners. Ach beste luisteraars, denk nu ‘ns na: Komt influencer van influenza?…

Hij was niet goed genoeg voor het echte werk, dus nu speelt hij enthousiast in de kerk. Met skinny jeans, lang haar en semi-akoestisch gitaar.…

Alles gaat door ook mijn leven stort niet in maar het gemis De wond die in mij bloedt om wat had kunnen zijn dat warme bloed dat gemis Jij kende mij zoals ik gekend wil zijn zo dubbel is mijn gemis Jouw schoonheid moeten gaan zien in andere wonderen van mensen in het gemis…

soms als ik vergeet wat ik weet en vertrouw op wat nog onduidelijk is denk ik aan jou en mis ...…

'Krèg nâh de kankâh' rieptie niet te wènag Toch hep ik steids wat met die gas gehad Maah ja, ik ben getauge in die stad Ik von ze grofhèd in de bek juìs gènag Ech pènlijk dat de scheppâh vamme held Nâh zelluf doâh die ziekte is geveld…

Een wolkenwaas trekt voorbij Gedachten vol met mist Mijn hart gekwetst en eenzaam Liefde zomaar weggegrist Vertrouwen zachtjes verloren Zo kwetsbaar als een kind Dwalend in een doolhof Waar ik jouw schaduw vind De echo van het verleden Verliest langzaam aan kracht Dagen opgevuld met leegte Niets wat het gemis verzacht De wereld lijkt…

Harde buiken van ongesproken woorden geboorte van een eenzaam hart De tranen die er zouden komen verstillen in de donkere nacht ontwaakt, in hopen en verlangen vergeet nu het gemis vertrouw op wat zal komen. aanvaard al wat er is.…

De tederheid waarnaar ik zucht, ik bezit slechts mijn handen die ik amper vertrouw. Ik stel mij voor, jouw geur, jij als de vrouw die, innig zacht en trots, mij tot zich laat, een vloed van rust, waarin wij nog bestaat. Dit hunkeren naar jou, mijn hoofd is moe van het gemis dat almaar dieper gaat.…

Ik zag hem vertrekken op een avond, Zoals je een gemiste trein ziet vertrekken, Ik probeerde uit te leggen wat een pijn ik voelde. Maar kreeg geen woord gezegd, toch voelde ik het verdriet om zijn vertrek, En nu eenzaam ween ik traan om hem die ik verloor, Mijn beste vriend.…

Klussen met mijn vader Lekker zwoegen in de tuin Of gewoon iets samen slopen Weer een muur of pui in puin Samen met mijn ouwe Zonder praten heel veel doen Onbetaalbare momenten Meer dan goud of een miljoen Samen is nu over Wat er rest is zo'n gemis Eenzaam sjouwen in dit leven Omdat hij er niet meer is…

Het leven zou toch zo mooi kunnen zijn. De zonnestralen glijden naar binnen door het raam. Ze verwarmen m'n hele huis. Waarom dringen ze nu niet door in mijn lichaam? De natuur wordt weer prachtig. De lucht is stralend blauw. Je hoort hier toch vrolijk van te worden. Waarom voel ik dan nog steeds die kou? Je ziet de mensen genieten van…

Als ik aan jouw lach denk de kracht van heel je zijn Dan moet ik slikken om te vechten tegen de tranen van mijn pijn Soms voel ik me echt eenzaam dan voel ik me zo alleen Dan verlang ik naar jouw aanwezigheid zo gevoelig om me heen Dan voel ik weer de warmte Die ik tot heden zo heb gemist Hoeveel ik nog steeds van je hou Als je dat eens…

Een koude wind waait door mijn hart Een zee van tranen door mijn ogen Waarom is de waarheid zo hard Al mijn hoop in een klap vervlogen Het gemis steekt in mij Door scherven van verdriet, ze doen zeer Ik wou dat ze die woorden nooit zei Maar ze waren er: Hij is er niet meer....…

Als de dagen van het diepste kwijt zo zonder einde kunnen zijn en toch niet kwellen dan zal ik zelfs jou missen missen en geen tijd meer tellen…

Onze liefde was verboden en te ingewikkeld om voort te kunnen blijven bestaan Ik heb van je mogen genieten met je gelachen en gehuild je zorgen gedeeld, jouw leven geleefd gestolen uurtjes, intieme momenten de hoogste bergen beklommen Je handen heb ik gevoeld speurend over mijn lichaam je verlangen gedeeld en plannen gemaakt niet wetende…

met in zijn hart de tranen die hij spaart omdat hij ze bewaart... met in zijn hoofd haar kussen, haar bed en al zijn nachten met... met in zijn hand haar allerlaatste brief waarin ze schrijft: "mijn lief..." met in zijn oren haar zo vertrouwde stem haar liefste lach voor hem... met in zijn kamer haar laatste zelfportret dat hij…