Alle inzendingen over 13 jaar

Maar ook al ben je 13, dan mag je best heel even, nog leunen op je moeder, nog even niet volwassen zijn. 13 is al een hele leeftijd, maar soms nog heel erg klein. Ik ben niet meer de moeder, die het allemaal wel weet. Ik sta nu aan de zijlijn, en laat je los zoveel ik kan.…

Ik ben zo verliefd. Je wil gewoon niet weten hoe. Hij is zo geliefd Ik durf nix, ik weet niet wat ik doe Zo erg is het, dat hij niet weet wie ik ben en wat ik zou willen Zo erg als je denkt (ik ga naar hem lachen maar je durft het niet) Een raar gevoel krijg ik en als hem zie dan ga ik helemaal rillen. Een warm gevoel maakt je kierewiet…

even wat stoeien even een schop zinloos geweld waar slaat het op? voor de grap duwen voor de grap slaan tot dat die ene dag komt dat je voor zijn kist moet staan…

Het is zo moeilijk, mijn liefste zo moeilijk te geloven dat het weg is. Ik had het wel zien aankomen, maar van binnen wist ik niks. Ik wil het niet geloven, mijn liefste, maar toch, ik moet het wel. Misschien was dit de juiste keuze, maar ik denk aan je, bij iedere tel. Mijn droom was, mijn liefste, dat ik voor altijd de jouwe zou zijn.…

het is zo moeilijk te geloven, liefste en ik wil het eigenlijk ook niet de gedachte dat mijn droom nu weg is doet mijn hart zoveel verdriet ik moet mezelf nu terug zien te vinden en mijn leven van ontelbare draden vooral als ik aan ons moet denken voel ik weer die eindeloze tranen het is ook goed zoals het nu is want we blijven vrienden…

nog nooit heb ik zo'n verdriet gevoeld iets pijnlijks wat zich vastklampt in mijn hoofd een tumor die verwoedt rond krioelt op zoek naar geluk dat nog niet is uitgedoofd en als dan weer het laatste lichtpuntje is verdwenen door de tumor en mijn gedachten en dan mis ik je weer en zak ik door mijn benen de herinnering aan jou maakt een einde…

Waarom is liefdesverdriet zo pijnlijk Wat is de reden dat het bestaat Mijn hart is op van al die tranen Ik wil zo graag dat het over gaat En als ik dan weer denk aan toen Dat wij samen zo gelukkig waren En dat dát juist verdwenen is Dat is met geen woord te verklaren Waarom is liefdesverdriet zo pijnlijk Waarom krijgt mijn hart geen rust…

Ik heb zin om alles stuk te scheuren Zin om zo ontzettend hard te schreeuwen Er is helemaal niks om me nog op te beuren Dat ik gelukkig word, dat duurt nog eeuwen Ik wil dat je ook niet meer zonder mij kan leven Dat je alleen nog maar aan mij kan denken Dat je me zo mist en smeekt het nog een kans te geven En dat je niks liever wil dan aan…

Wat is er moeilijker dan verdriet doorstaan De pijn die je gedachten onzeker maakt En dan nog te bedenken zonder jou verder te gaan De pijn die je zo diep in je hart raakt Zo overstuur en zo een verdriet Door eigenlijk iets wat niet zo groot is Maar het zorgt dat je hart iets vreselijks ziet Zodat je geluk opdwarrelt in de mist Ik probeer…

Wat is het dat mij zo ongelukkig maakt Waarom voel ik me zo alleen Wat is het wat me zo diep raakt Het stroomt als vergif door me heen Ik heb geen zin meer om te spelen Ik zie nergens het nut nog van in Want ik wil met jou mijn liefde delen Net als toen aan het begin Ik wil zo graag jouw lippen kussen Zo graag voor altijd de jouwe zijn…

Nooit meer die krachtige handen die mij verwennen Nooit meer zitten op die mooie buik Nooit meer liggen in die gespierde armen Heel even, voordat ik weer verdrietig in mijn armen duik Nooit meer samen de liefde bedrijven Nooit meer samen onze verhalen delen Nooit meer deze herinneringen voelen Alsof alle rozen sneller vergelen…

Ik wil het niet meer! Ik doe het niet meer! Het gaat niet langer Ik kan het niet meer Steeds weer uitleggen En alles vertellen Steeds weer opnieuw Ik word steeds zieker Mijn hart Mijn hoofd Het wordt vergiftigd Binnen een paar seconden ‘God… ik kan niet meer ik wil niet meer mijn moed is weggezakt voor eeuwig en onvindbaar’…

uit het kwaad grijpt iets mij vast bij mijn keel ik krijg geen lucht het laat mij stikken en neemt mij mee naar een land waar alleen maar verdriet en woede te vinden is de angst verblindt mij mijn adem is al versneld het neemt mijn gedachten in beslag het duizelt mij het verlamt mij het laat mij de pijn voelen en mijn schaamte zien…

partner J.P., ouder G.v.D. en kind G.E. allen uit A. 13 november 2006 werd dochter G.E. geboren op 3 mei 2007, 17.00 levenslang ziek verklaard nu 10 jaar verder is zij mijn werk mijn (on)zekerheid, maar vooral mijn liefde dat voel ik: vaderlijke verzorger J.K. te A.…

Vrijdag de dertiende, ik schrik me rot Op deze dag plaats ik geen snelsonnet Ik blijf het liefst de hele dag in bed Onnodig tart ik liever niet het lot Maar voor mijn lieve nicht –’t is zaterdag – Maak ik nu speciaal een inhaalslag…

(Moeder Teresa; Agnes Gonxha Bojaxhiu) Tegenstrijdig echter slechts in detail klein van postuur, groot in daden met hart zo patri- cisch, zeker met goud omrand voor de minderbe- deelden binnen 13* jaar zowel zalig- als heilig echt verklaard door twee pausen geïnformeerd, op de hoog- te van...** Albania, Tirana, september…

het is goed nieuws de tumor vreet niet verder in jouw lijf maar wel in mij toch ben ik blij dat alles weggenomen bleek te zijn mijn pijn -zwaar ondergeschikt- wikt elke mogelijke slag om elke mogelijke arm en warm lach ik je toe…

Judith, 13 december 2011…

Maar op hole 13 loerde het gevaar. Daar kreeg hij het behoorlijk voor zijn kiezen. Een mueslireep die kon er ook wat van De tandarts zei: “he made a hole in one”,…

Ik schrijf u met een treurend hart: mijn maag, thans in een strik verward, die al de slimmigheid der art- senijkunst en aptekers tart, is krank, en gans en al bezeerd. Het stuiversbroodje, onverteerd, roept luid: 't is alles hier verkeerd! Terwijl 't kadet, het stuiverskind, zich even onverteerbaar vindt. De haas, de vlugge runderhaas, zegt…

Open het kleed Voor het vensterraam En word verblind Door het warmste Licht, het helderste Dat ooit te zien was - En dan kijk ik Naar Jou - Jij bent Lichter dan het Lichtste licht Met open armen Ontvang je de Mens die in Zijn eigen Leven de weg Is kwijt geraakt…

vreugdevol vieren wij vandaag jouw jaren de dynamische kristallisatie van wat jou beweegt vreugdevol dansen wij vol verwondering de groei in jaren van jouw ontwikkeling vreugdevol beseffen wij het ritme van jouw leven waarin oncomfortabel verdriet huist naast hoogtepunten vreugdevol genieten wij wat jij ons voelen doet door te zijn…

ik denk niet aan jou liggend in natte klei op een verlaten kerkhof ik zie jou lopen op het pad daarlangs tussen de populieren op weg ben jij naar het station dat naar de overkant voert een zomerse dag ooit ontmoet jij mij daar om mij weer te omarmen ik denk aan jou over een landtong lopend vol rust in herinnering ik zie ons…

. ------------------------------- uit: 'Parmentier', 13, nr. 2.…

Zolang ik me kan heugen komt ongeluk maar zelden alleen Ik als persoon heb liever dieren dan mensen om me heen Laatst nam ik geheel onverwacht afscheid van 13 jaar oude Mick, mijn kat Dat ik daarna 6 kittens moest begraven kwam ook nog op m'n pad Als klap op de vuurpijl heb ik straks mijn oude labrador ook niet meer Oud versleten…

ik zeefde het zwarte bad uit mijn ogen waar wit onder druk protesterend aanwezig was nog manifest in oncontroleerbare bewegingen met een flitsende vlugheid die eigen was aan het contrastvolle spel van zwart en wit wil melker 13/08/2022…

Ontmoeten blijft altijd leuk als je ontspannen leeft omdat spontaan ontmoeten niets met moeten heeft ----------------------------------------------------------- Deze hartenkreet draag ik op aan Jose & Rob Kleijn Speijk: Brasserie en Partycenter met hun opvallende sfeer & warmte, Oisterwijk 13 juni 2010…

Mijn dagen weken Mijn maanden in jaren Mijn weken vermaanden Mijn jaren van dagen Mijn maanden verjaren Mijn wekende dagen Mijn jaren vermaanden Mijn weken en dagen…

Ach de jaren `50 Thuis bij pa en moe Op het meeste van het leven rustte nog een taboe De meisjes waren Klokzeepzacht de jongens hadden pit De teevee had maar twee kleuren enkel zwart en wit Dit bracht het voordeel met zich mee dat kinderen al snel wisten wie Sinterklaas was en wie Piet omdat niemand dat nog betwistte Vaak bleef men…

Vroeger was zij mooi, maar de jaren brachten menig plooi. Plots voelde zij twee warme lippen, vluchtig in haar nek, lachend draaide zij zich om, laat dat toch, oude gek. Hij zei niets, maar deed gewoon wat hij moest doen, teder beroerde hij haar lippen met een zachte, warme zoen.…