Alle inzendingen over Aardbol

Dit rijk wil over de aardbol preken, gezag tonen als eens de kampvuren. Mag diens oude, reine hart blijven spreken?…

Ik geef de aardbol een tweede kans... maar géén derde kans: dan is het te laat! Neen. Een volwaardige en oprechte kans vanuit een eerlijk hart. Smart samen met deze onoverwinnelijke uitdaging tot het herwinnen van een prachtig groene natuur: daarvoor brandt in mij, mijn levensvuur elke seconde, iedere minuut ieder uur!…

Door de aardbol net als wij heel stevig aan zijn boezem gedrukt terwijl bloot zonlicht het een grootspraak van jawelste geeft: Klein Hoefblad, karaatgeel bloeiend – -------------------------------- uit: Idioom van geluk (2016)…

Ze bereist de aardbol met echtgenoot Jan, vindt overal het vertrouwde toetsenbord, brengt vele oren in aangename ban. Eigen stad Breda stuwt zegenrijk en port om te onthullen wat samengaan kan: hoe toonkunst de tolk van wijze schrijftaal wordt.…

In de straten van Antwerpen ontwaakt de levensdrift van een jongen en een meisje twee gezworen hartsvrienden hun guitenstreken en slimme handelingen verspreiden zich spoedig door het Belgenland drijven soms onverwacht mee met verre wereldreizen doen moedige daden die in vele boeken over de aardbol gaan in het fraaie landhuis van hun…

Toch zwemt er een krachtige haai in de vezels en poriën, springt een panter van boom naar boom als in een droom, maar het is echt en mijn jonge hart is net als God zo energiek en ik bemin daarmee de liefste vrouw van deze aardbol, wat mij betreft is niets te dol! Gaat mijn jonge hart haar jonge hart verenigen!…

zo 'n enkele slang of hagedis zweefde eens tussen twee boomkruinen dieren schiepen in landen als India China en Japan schone vertellingen waarin gestreden werd met geduchte wezens die alle verschrikkingen en gevaren in zich hielden deze sprookjes sagen en heldendichten mochten de scepter zwaaien over heel de aardbol in het rijk…

Achternagezeten door de voorjaarsstorm, rent de vrieskou hijgend de aardbol af, nog een waterige sneeuwbui afschuddend. De ijle windkracht drumt grauwheid opzij. Een hemelsblauwe vlag wappert schaduwloos en bedekt de wereldtuin met vers floraal dons.…

Een aanraking, intens en liefdevol, een waarheid zwevend van de aardbol, in ziel terug naar mijn zeker weten, jouw licht waarin ik mij mag afmeten. Geen maskerende schaduw tussen ons, mijn woorden, jouw exacte respons, hoe tijd ook vaak plots keert of went, dank je wel, in wie je nu voor mij bent.…

Maar m'n lichaam en gevoel wil meer Wat je doet dringt diep tot in m'n hart..als een speer Ik kan er maar geen genoeg van krijgen één gedachte aan jou doet me van de aardbol opstijgen Op..op naar de hemel..een eindeloze reis Samen met jou..naar het mooiste paradijs Sluit je armen om me heen voor altijd Kijk me aan met je warme blik en zeg..…

Deze vredesactivisten/wereldleiders Hebben hun stempel gedrukt op onze aardbol Elk naar eigen inzicht, met lumineus beleid Elk op zijn manier met ingenieuze ideeën Daardoor sloeg in die tijd - tot nu - de Wereld niet totáál op hol.…

verzonken zit in mijn tunnel van verdriet mijn geest verdoofd, mijn hart gebroken wil ik eigenlijk alleen maar dicht bij jou zijn en vluchtig een blik in jouw twinkelende ogen werpen en weer genieten van jouw lieve lach maar jij bent niet hier Als morgen de zon weer zal schijnen en de horizon net een golvende zee met roodgele tinten de aardbol…

Je wist net als hij hoe het is om eenzaam op de aardbol gekke bewegingen te maken. Je was net zo verslaafd aan alcohol als hij, net zo behoeftig aan die pijnbestrijder, die jullie hele leven bepaalde.…

Minder leeuwen op de aardbol... laat de mensen hen genadig zijn!…

Ik open me, beleef deze pas gebaarde energie: die liefde waait de aardbol rond.…

Mensen zwerven over de aardbol. Ze leren lopen en staan en gaan zoals ze gaan. Er is leven en dood, verdriet en vreugde aantrekken en afstoten... In al die tijden leerde ik wat geloof is. Tussen al die prevelende mensen van de afgelopen eeuwen, zochten véle zielen naar zingeving. Waarom mensen bidden, en wanneer, hoe?…

antiminachting, zo voelde jouw aanwezigheid in de glorie zoals liefde kan wedijveren met een flinke dosis “ dood “ ik mis de telefoontjes, slap geouwehoer doch met een diepgang die wij slechts verstonden van mond tot oor en andersom zelfs jouw verbeten angst om de tijdgeest die als een geslepen sikkel over de aardbol zwaait mis ik…

Hij ontdekte de aardbol als een bezetene op zoek naar de verlossing uit zijn lichaam,edel en gestreng, verwoed en magisch. Hij raakte verslingerd aan het bevrijdende hiernamaals,waar hij zelf geen kruid voor had,dan zelf voor kruid te dienen,voor volop bloeiende,stervende plant.…

Ik zie je staan, wat voorovergebogen alsof de aardbol op je hangt, wie ben je? Ik zie je staan, geduldig wachtend op de bus, vandaar dat je bij die halte staat, wat doe je? Ik zie je staan, dan komt de bus eraan, belemmert mijn uitzicht maar in een flits, zie je mij.…

De longen van de aardbol krimpen in, steeds meer...…

wazige monsters sluipen loerend - afwachtend tussen de zwarte wanden en het bed veilig wegduiken hoofd diep onder de dekens of met strenge ogen dat gevaar bestrijden verdwenen zijn die dreigende gedrochten daarna deze wereld snel verlaten omhoog vliegen naar de sterren toe zoek een nieuwe bewoonbare planeet het valt tegen - terug naar de aardbol…

We zwierven, zwerven, hebben gezworven: "Wanderers" op deze aardbol. We zijn nog altijd zoekend en tastend, bijna wanhopig op pad, samen, alleen. Ik liep daar naast jou en wist, eens dit gedicht te schrijven moeten.…

De mensen op mijn aardbol zich verbergen achter hun muur van steen. Als mijn wereld uit het zicht is. De ogen luiken in mijn gezicht. De duisternis mijn doel is, het licht bezweken is onder zijn gewicht. als mijn wereld hunkert naar wat nog te ontdekken valt. De weemoed naar wat toekomt door het verleden wordt vergald.…

een jongedame met dunne, zwarte haren tot op haar heupen in mijn vizier ze lachte zo verleidelijk naar mijn dronken kop dat ik geheid zwichtte en haar samen met haar hoge hakken en gevulde shirt naar mijn hotelkamer begeleidde waar we de hele nacht tot de eerste ochtendstralen het meest intens gevreeën hebben van alle paartjes ooit op deze aardbol…

Maar ik bleef zij aan zij: van de mensen, die trokken over de aardbol. De mensen die vochten en hun lot bevechten, telkenmale. Met veel pijn en verdriet. Doch altijd met het hart in de ziel. Hoe elk mensenleven ook viel... . Ik raapte het vel papier op, om wat op te tekenen. Meer niet. In me leefden de revoluties der revoluties.…

Een stukje hemel hier op deze aardbol, Liefde maakt mensen zo sterk en van elkaar zo vol. Liefde, ongrijpbaar en sterk, Liefde stelt geen paal en perk. Liefde groeit door alles heen, Liefde zo prachtig maar zo alleen. Liefde heeft geduld, Liefde is echt. Liefde is iets waar een ieder voor vecht.…

Ze leek van de aardbol verdwenen, ik was haar kwijt voorgoed, ze was weg. En nu vandaag kreeg ik een brief van haar, ze wil me zien, op ons heimelijke plek, waar we altijd kwamen. Ze zei me, dat ze nog steeds van me hield, ze zou op al mijn vragen antwoord geven en vertellen waarom zij was weggebleven.…

3 HOERAATJES Leve de aardbol. En dat we blijven kleven. Leve de oerang oetang. En leve de evolutie. Leve de boeken. En leve de ogen. Leve de pijn en verdriet. En leve geluk in het verschiet. Leve de dagen. En leve de lange. Leve de boeren. En hoeren. Leve het mooie. En leve de dooie. Leve het komen en gaan. Leve de hoop.…

Hij had de juiste vleugels om over de rand van de aardbol te kijken, zijn val leek een fragment van Escher, van kraai naar engel en vooral veel vuur stichten in het tijdloze gekrioel van een tanende onvoorstelbaarheid.…

Ik ruil beslist mijn kruisje met niemand op deze aardbol Mij niet gegund in het diepst in hart of ziel te kijken. Yep, netjes op tijd naar A.H. gehold Toeval, lekker niet. Die waarlijke grootse Kalmthoutse purperen Heide in promo Kop leeg gejankt, Mijn Liefste Papa, tig plantjes aangezeuld.…