Netgedichten

netgedicht (nr. 78.467):

vriend

antiminachting, zo voelde
jouw aanwezigheid in
de glorie zoals liefde
kan wedijveren met een
flinke dosis “ dood “

ik mis de telefoontjes, slap
geouwehoer doch met een
diepgang die wij slechts
verstonden van mond tot oor
en andersom

zelfs jouw verbeten angst
om de tijdgeest die als
een geslepen sikkel
over de aardbol zwaait
mis ik zoals ik me zelf
mis in de klederdracht
van “ ik en jij hebben niets
te verbergen”

twee open geesten
die de gewaarwording
van vreugde en pijn
konden torpederen
tot een nog “ hogere “
hilariteit waar geen
macht ons kon scheiden

jouw woorden liggen als balsem
op mijn ziel “ aander luu bin ook luu “

doch ook was zelfspot
ons niet vreemd en we
jongleerden met onze
wederzijdse emoties

tot we de schijn van
werkelijkheid even aanschouwden
als iets wezenlijks dat ons kon
raken als een bliksemslag
in weer een verloren nacht