4356 resultaten.
Toevlucht
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 250 een vogel
zoekt het ochtendlicht
wil zingen in de weemoed
van het sterven
de vruchtbare bloesem
waait uit de bomen
zo graag…
een wens…dromen
kom maar landen
op mijn handen
ik stop mijn adem
in een fluister
en luister
naar jouw laatste lied……
Leven
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 130 De zon
zorgt voor licht
in mijn leven
Net als de sterren
Al schijnen ze maar even
Ik word zwijgzaam
Voel me eenzaam
Lijk me over te geven
Aan de schemering
Zomaar, uit het niets
Ik adem uit en in
En voel een intens verdriet
Omdat al zoveel verloren ging…
ontknoping
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 119 de woorden vonken
uit je mond
de geest kan amper
ademen
mokerslagen zet je
niet om in honing
de chemo druppelt
onverstoorbaar door
een trage rit
naar de dood
laat het licht maar
branden
een engel beweegt
hemel noch aarde…
Ontluiken
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 86 laat de lente ontluiken
opdat ik me kan verliezen
in de boezem van Moeder Natuur
mij te laven aan ongekende kleuren
geuren zullen verleiden
alleen nog omhoog te komen
om adem te halen voor heel even
lente overspoel mij…
hoe ze loskwam
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 77 ze herinnert zich
hoe ze in het
rivierstrand tekende
de blauwe klei onder
het zand ontdekte
hoe ze met de
pigmenten de muren
van haar huis
beschilderde met bloemen
en dieren hoe ze het
licht ving tussen
ademende wolkenvelden
haar ziel vond
ze herinnert zich hoe
ze loskwam van de grond…
Hoe ging dat vroeger?
snelsonnet
4.0 met 8 stemmen 170 Hij hield stug vol: nee, hij was niet betrokken
Maar wat hij wel had was betrokkenheid
Z’n taal is vol van inventiviteit
Echt virtuoos, het doet mijn adem stokken
Terwijl hij onnavolgbaar bezig was
Dacht ik: hoe ging dat vroeger, voor de klas?…
Hebbedingetjes
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 64 Terwijl de vis
naar adem hapt
in de veel te kleine vijver
zijn staart net gestrekt
kijkt hij
naar zijn lotgenoot
een kooikarper wit van kleur
die wild spartelend
in de hand van de koper
zich los probeert te wurmen
zonder een schijn van kans…
Geluk
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 77 Geluk, ongrijpbaar,
ligt, vluchtig als adem,
in je besloten.
Is smeulend vuur, dat,
kort van duur,
plots op kan vlammen.
Is de streling van een hand,
koele ochtendstilte
op een verlaten strand.
De onbevangen oogopslag
van een kind,
eeuwigheid in een moment.…
Wandeling
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 110 ik ben voor eeuwig
denk je zo nu en dan
misschien
ik zie de knoestige
omhelzingen van je
imponerende armen
hef het hoofd naar
het alom van jouw kroon
je vertakkende voeten
verankerd in zwarte
genereuze aarde
ik adem ohhhhh
zucht eens diep…
Te ver dichtbij
netgedicht
3.0 met 143 stemmen 39.917 Gravend naar een herinnering
Zoek ik in ieders hoofd
Het verhaal dat zoek is
In gedachten gedoofd
Schreeuwend om aandacht
Hoor ik je adem tegen mij aan
Onontkoombaar
Te dicht bij mij vandaan
Onwetend van wat komen zal
Sluip ik van je af
Ren ik naar je toe
Stilstaand bij je graf…
Lichaamscellen
hartenkreet
1.0 met 3 stemmen 593 Ze sturen mijn adem en
richten mijn voet naar voren
op het pad dat levensweg heet.
Maar onbewust.
Ze stellen zich niets voor.
Weten van niets,
zoals ik van niets weet:
Als radertjes in dat hele grote
Allesomvattende.…
Iedereen heeft iemand
hartenkreet
4.0 met 4 stemmen 1.135 Als adem hem beneemt
in stilte van gedachten
tekent hij een groot hart
op het beslagen raam
een pijl met een naam
slechts één
hij voelt alleen
onzichtbaar
verdwenen
in de wereld om hem heen
hij weet niet dat zij hem ziet
in het noorderlicht
van de bevroren dagen…
sporen van een heilige (1)
netgedicht
2.0 met 5 stemmen 1.015 Assisi
tussen okergele muren
koestert het stadje zich
in de luwte van een
wonderlijk verleden
huizen en kerken, straten
en pleinen verhalen over
een heilige die hier nog
altijd leeft
ik volg zijn spoor, adem
zijn geest
dans en zing een lied van
vreugde…
Ontsnappen
gedicht
3.0 met 135 stemmen 35.061 In de kunstkooi,
in de kooi van het weten:
Sta op, grijp de tralies,
haal de diepste adem en
scheur je hart uiteen.…
geschilderd verleden
hartenkreet
3.0 met 20 stemmen 1.877 in geschilderd verleden
koester ik kleur
speelse tinten
bewaard in dit hart
een pallet vol dromen
herinneren wat was
waar glans verdwenen
alles vervaagt
tot ik ontwaak
in het fraaiste pastel
jouw adem zacht
mijn wereld kleurt…
Donkere schaduw
hartenkreet
4.0 met 3 stemmen 396 Het kraken van treden
in spanning van nacht
donker zijn schaduw
lugubere lach
strekken van vingers
klauwen vol kracht
stinkende adem
de haat alweer volbracht
Arm wezen
vreest nimmer
in werelden
vol pracht…
naast jou
hartenkreet
3.0 met 18 stemmen 1.772 je lichaam
is de zee
van mijn verlangen
onzeker volgen
mijn vingers
de sporen
van je leven
terwijl je adem
mijn diepste
gedachten beroert
ik wil
zonder woorden
zoveel nog zeggen
je ogen lezen me
en met je armen
om me heen
weet ik dat
jij mijn
leven bent…
Over leven
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 609 IJzeren spijlen
voor ogen
blikken
kilte
Wimpers sluiten zon
licht buiten
tasten
stilte
Stijlloos ogen de
zinnen in
nemend
besef
Bevrijd van twijfel
geeft levens
lust weer
adem…
Omhelzing
hartenkreet
2.0 met 2 stemmen 1.416 Dreigend was de aanblik van
het huis waarin we woonden
de ruiten waarachter onbegrepen
woorden spartelden om adem
een deur die halverwege een zin
werd dichtgesmeten en het
begrip dodelijk afknelde tot
een wurging zonder einde.
Onze laatste omhelzing…
Winter
hartenkreet
4.0 met 20 stemmen 875 Handen diep in mijn zakken
Kraag over m'n oren
Geknisper bij elke stap
Voeten bijna bevroren
Halve meter zicht
Krakende kou en ijs
Adem witte wolkjes
Een winters paradijs.…
Verliefd
hartenkreet
3.0 met 7 stemmen 1.096 Maar telkens ik je zie
stokt mijn adem
en blijven de woorden
hangen in mijn keel.
zelfs nu kruipen ze
terug in mijn pen,
bang voor de harde wereld
die mijn woorden zou
laten verdwijnen in
het niets.…
Morgenzicht
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 712 Ik kon alles zien door de glazen ruit
mijn zicht in gretigheid vertroebelend
als adem condens vormt, en mijn vingers
afdrukken achterlaten in een poging
door het raam te tasten, naar wat in morgen ligt
En toen de deur eenmaal open ging
vond ik zoveel - te vroeg…
Verdwaald
hartenkreet
3.0 met 17 stemmen 2.462 Hapte naar adem,
En kwam niet meer terug.
Alles vervaagde,
Ik dacht nergens meer aan.
Alleen hoe heerlijk het voelde,
Om zo de weg kwijt te zijn.
Ik voelde de zoete dingen,
Verdriet kende ik niet meer.
Ik had toen moeten weten,
Dat dit alles maar schijn was……
IN DE WACHTKAMER
netgedicht
2.0 met 11 stemmen 1.693 En er wordt zeer veel gezucht,
lucht die overschiet,
als na het zingen
van een lied, buiten adem
en ook weer niet.…
licht in het hoofd
netgedicht
4.0 met 13 stemmen 614 de zon schijnt tussen de wolken door
alsof hij nooit is weggeweest
sta op, haal diep adem
je voeten ruiken een spoor
dat over de horizon leidt
door dat bos op die heuvel
nog even dan zweeft een luchtballon
warmte happend voorbij…
onstuitbaar verlangen
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 347 ontkleed van wat ik waarde gaf
bevrijdt verlangen zich in
vrije val terug naar
waar de moeder mij
mijn oorsprong gaf
opnieuw geborgen in
haar schoot
hartslag in
harmonie met
ademweg laat ik
los en geef me
over tot
ik voel dat zij
mijn adem haalt…
Strand.
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen 651 Lopend
Met het zand
Tussen je tenen kriebelend
De zee
Brengt schelpen die ik
Bibberend in mijn emmertje stop
De wind
Blaast zijn laaste adem uit
Die mijn haren
Willekeurige kanten op laat dansen
Met een zucht
Terug lopend naar de realiteit…
Het verleden
hartenkreet
4.0 met 18 stemmen 1.413 Het verleden achtervolgt je
terwijl je niet om durft te kijken
Het verleden benauwt je
terwijl je snakt naar adem
Het verleden laat je zwijgen
terwijl er zoveel te zeggen valt
Het verleden vormt je
terwijl je je leven zelf vorm wilt geven…
"Zondagmorgen"
netgedicht
4.0 met 27 stemmen 350 Moment
van zalig nietsdoen
strelende adem
achterin mijn hals
lichamen gevangen
in laagjes van katoen
genietend
van het ochtendlicht
...tintelend neerkomend
op ons gezicht
onder het katoenen oppervlak
subtiele
sensuele aanrakingen
mijn gezicht verraadt
ons spel...…
onderhuids
netgedicht
4.0 met 15 stemmen 387 ongekend
de warmte, explosief
de dragers van vers zonlicht
met armen die ontwaken
in een open huis
als groeiende ruimte
waarin middaggezichten wandelen
met zuivere stemmen
naar het oor van liefhebben
en elke adem uit het hart
-in geboorte-
geoogst…