282 resultaten.
Vergeetkist
gedicht
3.0 met 15 stemmen 10.427 Ik vond in de beroemde boekenkist op zolder
Een telefoonboek waar jouw naam nog in stond
Snel dichtgeklapt maar zoals de snelle stofjes
Die ontsnapten aan het zonlicht zo kolkten
Mijn gedachten om je stralende naam en om
Je gapende gestalte waar die zijn kon
In de tijd en natuurlijk heb ik toch nog
Snel je nummer ingetoetst en een kind nam op…
Het glas
gedicht
2.0 met 19 stemmen 8.343 De vrede vliegt te pletter op het glas
van de volksgezondheid
de salarisschalen
de huisvestingsvooruitzichten
het democratische gehalte van onze onmin
de nieuwe natuur.
Oorsuizingen? Hersenletsel? Oude natuur?
De vrede vindt de moker die hij nooit is kwijtgeraakt.
Achter het glas het woeden van de vrijheid.
------------------------
uit…
Heimwee naar Coldplays tweede
gedicht
2.0 met 42 stemmen 15.420 Begon de streving van het leven uit gemis
in de opmaat van een stralende eentonigheid
werd ons een pijnlijk groot geluk beloofd
als de grote drieklank soms bij Schubert
wij stegen met het bloed op naar een hoofd
in het bruidsveld van de waarheid waar je
op de pijngrens van het zijn alleen staat
terwijl je toch gearmd en ruisend samengaat
aan…
De auto ontdekt
gedicht
2.0 met 20 stemmen 6.958 De auto ontdekt,
in een korte boog de brug op.
Beneden op het dek
wuift de vrouw mij naar het midden
waar een stoet van schepen onderlangs mij gaat.
Open de ramen! Boordje los!
(close-up van rechtervoet en -pols)
‘All I hear is your gear’
Later kom ik bij mijzelf tot stand
aan een bosrand:
‘Zon, mist en stilte’, was toch mijn bestemming…
De schaatser
gedicht
3.0 met 3 stemmen 6.754 Soms vriest het weer zo helder
dat de schaatser die ik ben
de snaren van het ijs laat zingen
tot in de horizon van glas
aldoor beentje over door het glas
zoals ooit eerder altijd weer de metalen
zon achter de zilverbloemen op het raam
in mij doorstoot en mij hier fotografeert.
Meestal echter kom ik zelden voorbij
het rottige riet de kapotte…
Heimwee naar mijn dochter
gedicht
2.0 met 2 stemmen 4.861 Nu je terug bent want nu ik mijn dochter
terug heb want nu je terug bent gekomen
(waar was je wie ben je wat was je)
maar nu je terug bent nu heb ik je zo
verloren en heb ik mij zo beschadigd
aan jouw aanwezigheid zonder jezelf
nu je schrille gestalte in volle emotie
verdween mis ik je dochter maar rijm je
met mij voor een leven naar voren…
Heimwee naar de zandhoek
gedicht
2.0 met 3 stemmen 3.932 De liefde wast de tijd
de liefde hangt de tijd te drogen
de liefde plooit de ongestreken tijd
om het lichaam van de liefde
en groeit tenslotte uit de tijd.
Wij deden onze kleren uit
en alle dingen werden nieuw aan ons
in het rusteloze licht aan de kade
klotsend klepperend met vlag en wimpel
in de ongeruste vrede aan het raam.
---------…
Alles gefilmd
gedicht
4.0 met 1 stemmen 6.501 Dit zijn de schoenen van een man die als je zegt
hier zijn je schoenen zegt daar zijn mijn schoenen.
Denkt: mijn bloemen, mijn bloeien in de wereld.
Hij reist op sokken voor zijn huis heen en weer.
Hij komt weer binnen en verplaatst zijn schoenen.
Is hij die lieve man die met de kinderen praat.
Kan deze nieuwe wijk een nest tegen de wereld…
Nee
gedicht
4.0 met 124 stemmen 9.958 wij gaan godverdomme geen lijkrede schrijven voor elkaar
met grinnikende anekdotes, pijnlijke verzwijgingen
de elegie van weer gevonden, later toch verloren maar
wij laten ons niet kisten, het was een GOED leven
dat wij gaan begraven met een MOOIE begrafenis, nee
grijnzend groeten wij elkaar tot de volgende reünie, bij wie
maar niet bij ons, wij…
Seigneur?
gedicht
3.0 met 4 stemmen 9.021 Dit is het laat seizoen. Mijn boom
draagt van zijn bloei de vruchten,
maar geen plof in gras die ruimte
maakt, bereikt mij achter het glas.
Ik dacht toch wel dat ik het was.
Het is voorbij. De dagen zijn op orde.
Herinnering zwerft als ziekte door het huis
(witte zeilen, blauwe zee, jij!).
Bemost…
Op de halte
gedicht
2.0 met 8 stemmen 1.910 Omdat de tram niet komt maar wij nog steeds niets zien, verhevigd.
Dat er om de hoek een pand gekraakt, een buurvrouw zingt,
een oude man een kind dat huppelt aan zijn hand oversteekt,
deze vogel deze mooie brievenbus geraakt heeft – liefde, liefde.
Maar hier brandt de wereld veilig in een krant met vingers.
Ergens zit een lek, verdwijnen mensen…
koester de jaren - van harte
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 477 voortgaand lonkt
dat van dat anker
de kleuren zijn
als van een regenboog
die jou vrolijk naar morgen
de deur nodigen te openen
dat zo het verjaren
voor jou en de jouen
smaken mag naar meer
omdat jij vervuld leven
verjarend koesteren kunt
van harte…
Mijn wereldorientatie
hartenkreet
5.0 met 1 stemmen 816 Ik verdrink in de stroming van het kleurrijk genadeverbond
als symbolisch wezen met koralen tot mijn geroepen richting;
het geen genade wanneer de witte kaars zonder brandend lont,
in ongenade het slappe koord voor een anker tot verlichting.…
Tegen en mee
netgedicht
2.0 met 14 stemmen 783 Hij zonk weg in gedachten,
die als ankers houvast zochten
aan aardse zaken.
Langzaam gleed hij naar beneden,
terwijl de touwen aan de ankers
hem verstrengelden.
Hoe meer hij dacht,
hoe zwaarder hij werd,
hoe verder hij wegzakte,
hoe dieper hij ging
en ging en ging
en dat bedenkend,
zakte hij nog sneller de diepte in.…
liefde
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 633 de schittering der zon -een
woekerdier op de mens- die
zich vooral des zomers of op
de eerste dag der week vertoont:
in een verticale lijn wordt zij
met twee ankers vastgelegd…
Een ramkoers
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 107 ik tik de
seconden weg
verbijt minuten in
het wachten op jou
mijn ademloze vrouw
om je weer te zien
maar ik reef de zeilen
om een ramkoers te mijden
ongrijpbaar
ga je voorop
met mij in het zog
en nog geef ik niet op
kom heel even langszij
kan je blik niet vangen
weet dat jij niet blijft hangen
op een ligplaats met mij
jij…
Storm
hartenkreet
3.0 met 6 stemmen 670 Dan zal ook jouw anker
zich zetten in vaste grond.
En kan je weer gaan leven,
alsof er geen storm bestond.…
sterrenstof twee
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 212 Ik draag vandaag mijn schaduw
langs het stromend water
ik draag haar naar de zon
het is lichter dan je vermoedt
draag ik haar naar het licht
de sterren liggen
in de rivier te baden
Orion het is dichterbij
veranker daar gewichtloos
zwaar thuis
ontspannen kwam
hij
oog in oog
met een stroom
van vocht
rimpelend in
zijn…
Uit het lood
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 215 ik ben op drift
los geslagen van de ankers
in vrijheid maar ontwricht
heb de schepen
achter mij zien branden
tot verleden en de dood
voel me speelbal
van de golven
verdwaasd en uit het lood
zoek naar bakens
die mij gidsen vaar op lichten
met een strakke koers
naar havens waar
ik aan zal meren
een nieuwe ligplaats uitproberen…
Het anker in een zee van licht
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 385 dekens
Hij spreidt zijn zonlicht van tedere vlammen
en wil haar bevrijden uit de armen van de onmacht
die als gletsjers geklonken zijn aan haar diep verdriet
Wat hij ziet
is haar kwetsbare hartenklop
Wat zij draagt is de kiem van zijn Liefde
Hij is haar poort naar een zachtere wereld
Hij is de sluimer die haar levend houdt,
het anker…
Ontknoping
hartenkreet
2.0 met 2 stemmen 307 Jij bent het bed, waarin ik rust
je bent de kabel die mij kust
je neemt mij mee op sleeptouw
als de ontknoping van een vrouw
Je bent het anker dat me bindt
het kompas waarmee ik de zeeën vind
je bent de wind om me te laven
zo spoel ik aan in jouw haven
Je hebt de kleuren van de nacht
die het ochtendlicht verwacht
je hebt de golven van…
ik ook van jou
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 31 ik hoop maar
zo ontzettend
dat jij heel oplettend
blijft
ik weet ook
dat hoop allang
verankerd is
wat ik ook mis
het is altijd zeker weten
dat jij naast me loopt
en achter me staat
me nooit verlaat
ik twijfel
of jij wel weet
en niet vergeet
dus zeg ik het nou
ik ook van jou!…
Mijn vader, mijn moeder, mijn gezin
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 154 Hoe was ik
Ooit geworden
Die mens die
Ik nu ben,
Zo vaak al
Verdwaald in het
Labyrint van mijn jeugd
Pleeghuis uit, pleeghuis
In van hen die
Over mij wilden voogden,
Kind zonder ijkpunt,
Kind zonder anker -
Toch heb ik mijn
Eigen koers gevolgd,
En iedere keer de
Uitgang gevonden
Die onvindbaar leek -
Het toneel werd…
Drijfveer
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 176 stroomopwaarts zwemmen zalmen
hun ondergang tegemoet
levensdrang geldt het nageslacht
te ankeren in het zoet
stroomafwaarts drijft mijn boot
de ondergang tegemoet
erfgoed geldt het nageslacht
verankerd in het bloed…
Eiland
hartenkreet
3.0 met 11 stemmen 730 Ik ben een eenzaam eiland
geen land nog te bezeilen
schepen achter me verbrand
geen bruggen meer,
geen enkele band
Ik ben een doelloos schip
ronddobberend op tranen
waar is het anker,
waar is het stuur
ach God- ik kanker.…
kust
netgedicht
1.0 met 5 stemmen 654 gooi het anker hier uit
het schip vaart niet verder
het is deze baai
waar het water als muziek tegen de kade zingt
mijn schip
zo verlaten
mijn schip van rust
het is de lucht
van het verlaten schip
dat wat dobbert
aan een horizon
van een goudkust…
Als onstuimig mannetje
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 289 jij hebt
je ankers in
mijn lijf
maar ongelijnd
zwem ik als vis
in woelig water
paai en prooi niet
als onstuimig mannetje
verscholen in het riet
bewaak ons territorium
want weet een ander
wijfje komt er niet…
Jij bent de rots.
hartenkreet
3.0 met 8 stemmen 1.048 Je bent mijn rots,
ik ben de branding
jij bent het anker
ik de grond
jij bent het diner
ik het toetje
jij bent het huis
en ik de deur.
Wanneer er niemand
meer voor me is,
zul jij er altijd zijn
want jij bent mijn
tweede ik!…
Groninger G.G.Z.
netgedicht
3.0 met 29 stemmen 5.281 Haar anker
tot de werkelijkheid.…
Melancholie
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 99 verzuilt in melancholie
emoties die me de grond in trekken
gevoelens die bedwelmd worden
meegesleurd door de zware stroming van de zee
totdat ik opgeslokt word door de fouten
die we door de vingers zagen
En nu als een anker om mijn enkel de dood zegeviert…