Alle inzendingen over Antwerpse

aan het einde van de tunnel doemen de roltrappen op als reusachtige zuilen die dansen op hun houterige cadans wanneer er weer een trap de andere verschuift met het vertwijfelde gekraak van leeftijd en de gouden melodie van volhouden als een monument…

de wijzers in het groot radiant leunden tegen het avonduur ik had wat tijd en genoot riant van het dampende clair-obscur mijn gedachten spoorden naar de zon felrood onder het glazen fries bij de kiosk op het perron plantte ik hijgend mijn valies hier gonsde 't van gezelligheid onder de hoge stalen hemel wereldgeluiden stegen wijd…

er speelt een straatmuzikant de blues als een echo uit een andere steeg de schelde stinkt zoals de schelde stinken moet voelt thuis als vanouds de kaaimuur weerspiegelt mijn jeugd die verdwijnt bij springtij en keert weer terug als de volle maan geweken is en ik met mijn voeten geen water meer raak de blauwe steen blijft mijn bank…

vijftien je liep langs de straat waar ook ik overging auto's passeerden remden af reden weer verder je vroeg de weg naar de Muze café waar Ferre optrad Ferre Grignard de anger van jouw lied zijn stem die op de radio geklonken had en waarheen je nu op weg was 'volg de tramrails maar dan vind je hem vanzelf' en ik onnnozelaar liet je gaan Antwerps…

O, schone bruid Wat zijt gij bijzonder Ja, ik verkondig luid Gij zijt een gotisch wonder Met uw kleedje Van lichtvoetig kant Verleidt g'ons toch een beetje We dingen gretig naar uw mooie hand Rubens, een van Antwerps' zonen, Tooide u met pracht en praal Mocht zich met roem laten belonen Uw minnaars snelden toe, allemaal O, schone…

Op een klein donker stadsplein brengen oude gekrulde straatlantaarns hun flauw schijnsel nederig over het ontzagwekkende hooggezeten Neptunusbeeld dat men ziet met de ogen van een pas ontwaakte slaapwandelaar zwijgend kijkt de baardige zeevorst langs schimmige gevels ergens onder zijn geweldige troon murmelt een watervalletje vertolkt bedeesd…

Ik scheij er zo niet af, als met mijn eigen leven, En eer ik sterref zal nog menig met mij sneven. Vondel. Gijsbrecht van Aemstel. O Vijfhoek, die aan Scheldes-vloed De troon zijt van de heldenmoed, Die 't hart van 't Hollands heir doorgloeit, En aan zijn Land en Koning boeit! Onoverwinlijk Burchtgevaart, Waarop Europa wachtend…

De stenen engel aan de Kathedraal heft zijn balans te middernacht voor die bezwijken. Het heir der luizen kraakt. De katten zeiken in kromme gangen waar geen tocht door jaagt. Gelegerd op de terpen van het zwijgen, ten voeten uit onder een schors van slaap, het strottenbloed gestremd, de schedel kaal geplukt, stinken de Hanen van het…

Wie mooi wou zijn, moest vroeger pijnen lijden Maar in de discotheek van deze tijd Kun je makkelijk je hoge hakken kwijt En jezelf van zulke kwellingen bevrijden Waar je na zo’n ruil dat schoenenpaar moet laten Daar zijn specialisten over aan het praten…

er is volk in de straat de opgebroken straat staat er naar te staren ze vergeet haar open wonden en vleit zich spinnend als een overjaarse kat aan de voeten van haar volk haar Vlaamse volk viert feest feest vandaag de Groenplaats, de Grote Markt ze zien zwart van het volk en ook een tikkeltje geel zwart en geel het vloekt…

de zon zoekt haar zenit verkeerd vandaag, dit is Vlaanderen waar een hoogtepunt niet per se pal boven hoeft te zijn een beetje meer volstaat hier de mensen aan het feesten te zetten het hemelsblauw ziet het aan laat het monkelend blauw blauw en giet haar heldere tinten uit over de menigte die roest op wel twintig pleintjes krioelen de kleuren…

het onzinnige was er net zoals hij op stijve benen om nee te zeggen tegen geweld het afbreken, aftuigen en vernielen van wat mensenwereld zou kunnen zijn wordt hij nu vermeld en binnenkort waarschijnlijk ook geteld als slachtoffer van zichzelf verkeerde plaats, verkeerd verbonden en onomwonden ook als vergissing een mens onder de soorten…

ik stond in de zoo met mijn kinderhand vol apenootjes geef mij geen klavertje vier of een ontvoerde edelweiss ik wil een aap hij moet Gust heten hij moet trommelen ik wil het live horen de banaan ruiken ik vang zijn vlooien hij krijgt nootjes ik stond in de zoo met mijn kinderhand vol apenootjes op het raam stond AAP…

ik droom als een dichter dicht als een dromer over de stad waarin ik leven wil een oord vol huiskamers met stoepen onder de stoelen en een lach voor iedereen die net de hoek komt omgewaaid een stad vol van A en plaats voor het hele alfabet waar zwart niet de toon bezet maar onderstreept hoe kleurrijk anderen elkander kunnen maken met een…

ze hangen in het ijle de woorden zonder inhoud die claimen om begrepen en verder nog verspreid laat het plebs geloven wat de nihilisten beloven vandaag schijnt de zon ze verlicht nog meer de geesten die altijd blijven bedichten wat voor hen betekenis anderen wat leven geeft op een lentedag als deze krioelt het stad vol volk een marinade…

Het is niet mijn stem als ik weer stil ben en je op de roltrap steeds verder voor mij uitgaat opgaat als een vlinder in de bloemen die ik daarna teder aanraak Ik neem ze mee in de tijden, die je zei, dat je ze koestert en wilt kennen, toen ik niks zei en mijn stem veranderde in gedachten…

de verbazing baart telkens wat ze baren moet, het is de wet en anders een wet die slechts zal bestaan in het vreemde gevolg dat haar gegeven moet deze vaststelling is gewoon een vaste stelling, ingegeven overgegeven ook in de liefde van een ouderpaar dat ik steeds weer groeten zal met heel mijn hart daar ik niet anders kan gelieve…

Vooral 's-nachts vraag ik me af of ik er iets toe doe. Ben ik van nut. Wat draag ik bij. Wie mist mij als ik voor het licht wordt overlijd. Ik haal bepaald geen troost uit wat ik denk. Erg dwaas zie ik de ochtend komen. Hij gaat tekeer. Of ik vandaag bij wijze van ontbijt weer uren voor het raam ga staan en wacht tot iemand op de fiets naar…

uitbundige boerenbruiloften: wapperende vaandels mutsen vlammend rood tussen het grauw zogende moeders plassende boeren dansend paar hondje centraal.…

Ik was aan koninginnedag ontkomen (Los dan van al die drukte in de trein) De relativiteit van zo'n festijn Heb ik die dag doordringend waargenomen Het voelde minder nog dan secundair Voor mij als globetrotter in d'Anvers…

hopelijk geen pausbezoek in antwerpen. wie mest die augiasstal uit? ter bescherming: het zijn ook maar mensen!…

Niet voor later leven, maar samen, gezellig en gerespecteerd De koning walgt daarvan Hij pikt paleizen en hoeven in Zijn belastingheffing breekt de meegaandheid, kou veroorzaakt honger Er dreigt oorlog Propaganda wijst de weg: er is een redder, een Vader des Vaderlands, hij beschermt de vluchtelingen uit Antwerpen en de handel,…

België/ Nederland wij dichters hebben een geweldige vriendenband maar owee laat er geen discussie mondkapjes komen het dagelijks onderwerp onderhand strengere regels in Antwerpen melding radio tv zelfs een avondklok nee wij blijven gezellig doorrijmen hier op deze site geen geknok lieve jongelui heb dit speciaal ook…

(Bron: Gazet van Antwerpen).…

Tien jaar geleden was het juist Europa dat liberalisering van de wereldhandel wenste (Bron: Gazet van Antwerpen).....…

de natuur huilde vrijdag in Antwerpen de druppels liepen als tranen over ons heen kinderen en ouderparen iemand alleen onverstoord druppels liepen over onze huid zwart wit groen blauw roze oranje over onze wangen liep geen traan meer gestold hoe schoon was die dag als kind liep ik gelukkig door de regen mijn ontstelde ouders…

maar geef dat ik niet hier alleen wortel schiet sta op mij in de rij om ter meest om ter langst maar laat mij niet liggen & vergeef mij die angst - ik ben maar lijk gij en gelijk ieder mens: van mijn essentie - de leegte - ben ik zelf nog het bangst ----------------------------------------------- gedicht voor het Thaterplein in Antwerpen…

Antwerpen 1908…

Op een schier verborgen plein in Antwerpen schouwt het hoge Neptunusbeeld minzaam, waarbij zijn ogen onverstoorbaar waakzaam, heersende, vorsende blikken werpen. De vorstelijke drietand wil zich scherpen om het kunstwerk onder hem, met sterke naam, zelfverzekerd en trots, toch gehoorzaam, aan de zeekoning te onderwerpen.…

deze wijk in onze buurt haar gehavende gevels voor de kleine huiskamers, waar lampen al eens durven flakkeren tegen het einde van de maand het aanvankelijk gevulde schap haar nerven stoffig laat aanschouwen hier kennen we elkaar nog bij de voornaam, de relatie tussen wie en waar en hoe in uitgeleefde gesprekken op de hoek, het plein,…